Μαίρη Ριζκ-Καρακατσάνη: Περί Πολιτισμού, σχολείου και κινηματογράφου στην Αγ. Παρασκευή

Περί Πολιτισμού και του γιατί δεν πρέπει ο θερινός δημοτικός κινηματογράφος του Δήμου Αγίας Παρασκευής, «Θανάσης Βέγγος», να επιστρέψει στον χώρο του 2ου Γυμνασίου της πόλης κάνει λόγο η Μαίρη Ριζκ-Καρακατσάνη*.

Στην παρέμβασή της για το θέμα αναφέρει:

Ορμώμενη από ποικίλες αναρτήσεις, συζητήσεις, διαξιφισμούς, αντιθέσεις, καταθέτω σκέψεις και απόψεις, που ως πρόεδρος Συλλόγου Γονέων του 2ου Γυμνασίου τον καιρό λειτουργίας του κινηματογράφου –λίγο πριν και μετά την επιδιόρθωση δαπέδου του προαύλιου χώρου– έχω όση γνώση κι εμπειρία απαιτούνται για να διαμορφώσω άποψη.

Τι σημαίνει αλήθεια Πολιτισμός; Πολιτισμός είναι οι εικαστικές τέχνες, η μουσική, το θέατρο, ο κινηματογράφος, ο χορός; Σαφώς και όχι! Πολιτισμός είναι οι θεμέλιοι λίθοι που θέτουμε για την εφαρμογή και το αποτέλεσμα όλων αυτών, είναι η καθημερινότητά μας να συν-λειτουργούμε στο σύνολο, Πολιτισμός είναι η συμπεριφορά μας, ο τρόπος αντιμετώπισης σε ό,τι αφορά τη ζωή μας, οι επιλογές μας. Πολιτισμός είναι να δημιουργούμε και όχι να καταστρέφουμε (έστω κι αν πρόκειται για έργο αντιπάλου), να σεβόμαστε ό,τι κληρονομούμε, να το κάνουμε καλύτερο κι όχι να το γκρεμίζουμε. Πολιτισμός είναι να «πολεμάμε» τον αντίπαλο με καλύτερο και ποικίλο έργο, με περισσότερες επιτυχίες.

«Ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο». Η επαναφορά του κινηματογράφου στο 2ο Γυμνάσιο μόνο πράξη Πολιτισμού και φροντίδας του καλού της Πόλης δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Είναι πράξη λανθασμένης επιμονής σε κάτι παλαιό. Ναι, ήταν ωραίο το Σινέ Σχολείο. Όταν όμως είχε τσιμέντο και όχι δάπεδο ρητίνης αξίας 30.000 ευρώ! (Και όχι ιδιώτη φυσικά). Αυτά παλιά όμως…

Στο τώρα: Ο χώρος κάθε σχολικής μονάδας είναι ιερός, έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται και να παραμένει. Γιατί, αν μη τι άλλο, Πολιτισμός είναι να μαθαίνεις από τα λάθη σου και να έχεις το σθένος να τα παραδέχεσαι και να τα διορθώνεις! Λάθος είναι ο κινηματογράφος να γυρίσει στο 2ο Γυμνάσιο! Λάθος μέγα να στρωθεί τάπητας στο γήπεδο/προαύλιο! Να σημειώσω εδώ την κατηγορηματική τοποθέτηση του προϊσταμένου της Τεχνικής Υπηρεσίας τότε ενώπιον του γυμνασιάρχη, ότι κανένας τάπητας δεν θα το προστατεύσει. Το σινεμά πρέπει να πάει αλλού! είχε πει…

Το ζήσαμε το έργο αυτό 6 μήνες αφότου επισκευάστηκε το γηπεδάκι και στρώθηκε με τον τάπητα, τάχα για προφύλαξη! Ο τότε πρόεδρος του ΠΑΟΔΑΠ, με 5-6 μαθητές του Γυμνασίου (ανάμεσα στους μαθητές και ο γιος μου), κατόπιν προτροπής του γυμνασιάρχη, το έστρωσαν λόγω έλλειψης προσωπικού του Οργανισμού(!!!) για να αφαιρεθεί στη λήξη του με κολλημένη την επίστρωση ρητίνης του γηπέδου, άρα της πλήρης καταστροφής του! Ένας φίλος μου είπε: «Γιατί ρε Μαίρη, εγώ έκλαιγα όταν διώξατε τον κινηματογράφο από το 2ο Γυμνάσιο», και του απάντησα: «Εγώ έκλαιγα στη διάρκειά του κι όταν ξεκινούσε το σχολείο με προίκα όλες τις φθορές της καλοκαιρινής «όασης» που πολλοί αναμασούν ως επιχείρημα. Για όλους αυτούς η «ομορφιά» κρατούσε όσο κι οι προβολές των ταινιών, η ασχήμια όμως περίμενε τους μαθητές με τον αγιασμό. Γιατί τότε, το σχολείο «φορούσε τα καλά του» τον Μάιο για το Σινέ και όχι τον Αύγουστο για τους μαθητές! Δεν θα ξεχάσω μια χρονιά που αφαιρέθηκαν οι μπασκέτες για τη λειτουργία του κι επανατοποθετήθηκαν τέλη Μαρτίου!

Ιδού ο Πολιτισμός λειτουργίας του κινηματογράφου σε σχολείο! Κι έχω κι άλλο. Όταν καταστράφηκε το προαύλιο εξ αιτίας του τάπητα, δημιουργήθηκαν λακούβες και κατά τόπους υποχωρήσεις του εδάφους, με αποτέλεσμα τα ατυχήματα των μαθητών να πολλαπλασιαστούν, με αποκορύφωμα 4 σπασμένα πόδια μαθητών! Τα νερά της βροχής λίμναζαν στο ελαττωματικό πλέον δάπεδο -όπως το άφησε ο κινηματογράφος- δυσχεραίνοντας το μάθημα της γυμναστικής και τον ομαλό προαυλισμό των μαθητών. Εικόνα σχολείου πολιτισμένου…

Να επισημάνω: οι όποιες φθορές/καταστροφές δεν θα καταστεί δυνατόν να επισκευαστούν λόγω της υποχρηματοδότησης των Σχολικών Ετιτροπών, μα ακόμα κι αν αυτό συμβεί, θα είναι εις βάρος μιας άλλης σχολικής μονάδας που χρειάζεται επισκευές… Δεν θα αναφερθώ εκτενώς στη χρήση των μαθητικών τουαλετών, των διδακτικών αιθουσών, την έλλειψη πάρκινγκ, την όχληση της υπερ-κατοικημένης περιοχής, την έλλειψη εξόδου κινδύνου, ααα… και στο φορτισμένο ιικό πεδίο εντός οικιστικού ιστού της Πόλης, όπως αναφέρει η Ζωή Φωτεινού, καθ΄ ύλη αρμόδια, αναγνωρισμένη σε όλους γιατρός. Δεν θα αναφερθώ εκτενώς στην παράνομη δραστηριότητα λειτουργίας σε χώρο σχολείου κι όχι Πολιτιστικού χώρου, όπως είναι το πάρκο «Σταύρος Κώτσης», ούτε στο γεγονός ότι λόγω δασικής έκτασης, που απλώνεται πλησίον του προαυλίου, η Πυροσβεστική δεν δίνει άδεια!

Νόμιμοι είμαστε όπου συμφέρει; Πολιτισμός όμως είναι να είμαστε παντού! Επίσης δεν θα αναφερθώ στο πώς είναι δυνατή και οικονομικότερη η συνέχισή του στο πάρκο, δεν είναι αρμοδιότητά μου. Αλλά δηλώνω εθελοντικά παρούσα σε όποια βοήθεια χρειαστεί. Ούτε θα αναφερθώ στο γεγονός εκπαιδευτικοί να είναι υπέρ αυτών των ατοπημάτων… Θα κριθούν.

Το «Σινέ Θανάσης Βέγγος» έχει χώρο, έχει σπίτι κι είναι το «Πολιτιστικό Πάρκο Σταύρος Κώτσης»! Πολιτισμό θέλετε; Δημιουργήστε προϋποθέσεις στα σχολεία που να αφορούν μαθητές και παιδιά! Να τα τραβήξετε από τις «κακές πλατείες»! Φτιάξτε το πάρκο όσο καλύτερα μπορείτε, για να αναδείξετε τη διαφορετικότητά σας! Κάντε τη διοίκησή σας Τέχνη, άρα Πολιτισμό, όπως έλεγε κι έκανε ο Σωκράτης, μοντέλο του ήταν όλη του η ζωή.

Ας πάψουμε να ζούμε μ’ έναν τρόπο που μας διαφεύγει, ας πάψουμε να ζούμε μέσα στην έλλειψη της ύπαρξής μας, ας πάψουμε να σιωπούμε. Η αδράνεια είναι συνενοχή! Θέλει δουλειά, αυτό τελικά είναι Τέχνη, είναι Πολιτισμός!

* Εικαστικός-αρχιτέκτων εσωτερικών χώρων, πρώην πρόεδρος του 2ου Γυμνασίου, πρώην μέλος της Ένωσης Γονέων, πρώην υπεύθυνη Εργαστηρίων Τέχνης Αγίας Παρασκευής (αποχώρησα γιατί δεν βολεύομαι στον ήλιο!), δημότης Αγίας Παρασκευής, χωρίς κανένα όφελος, πέρα του καλού της Πόλης μου.

The post Μαίρη Ριζκ-Καρακατσάνη: Περί Πολιτισμού, σχολείου και κινηματογράφου στην Αγ. Παρασκευή appeared first on Ενυπόγραφα.