Κοινωνικές αναγκαιότητες και διοίκηση δεν συναντιούνται πουθενά…

Στην Αγία Παρασκευή οι δημοτικές Αρχές των τελευταίων χρόνων προσπαθούν να αποκτήσουν έναν χώρο που έχουν δεσμεύσει από το 2011, προκειμένου να ανεγείρουν ένα νέο δημοτικό σχολείο, που τόσο έχει ανάγκη η τοπική σχολική κοινότητα. Για τον λόγο αυτό, το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης αποφάσισε να προχωρήσει στη λήψη δανείου, προκειμένου να προχωρήσει στην απαλλοτρίωση του χώρου, αφού η ιδιοκτήτρια του εν λόγω ακινήτου αρνείται να προχωρήσει σε απευθείας πώλησή του.

Άρα, στην ευτυχέστερη των περιπτώσεων, δηλαδή να μεταπεισθεί η πλευρά της ιδιοκτησίας και να προχωρήσει άμεσα στη πώληση του χώρου, το νέο σχολείο δεν πρόκειται να δοθεί σε χρήση πριν το τέλος του 2022. Κι αυτό, εάν όλες οι άλλες διαδικασίες «τρέξουν» απρόσκοπτα. Μόνο που τότε, έχοντας περάσει σχεδόν 12 χρόνια από την αρχική δέσμευση του χώρου, οι ανάγκες σχολικής στέγης στην Αγία Παρασκευή θα έχουν διαφοροποιηθεί δραματικά…

Το μόνο που νοιάζει τους «αρμοδίους» είναι να αλλάζουν ονομασίες στους διάφορους «αυτοδιοικητικούς χάρτες», αντί να αλλάξουν νοοτροπίες, συμπεριφορές και κυρίως… ταχύτητες.

Κι αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Αγία Παρασκευή, δεν συμβαίνει μόνο με τα σχολεία. Από άκρου εις άκρον σε ολόκληρη την Ελλάδα οι «ρυθμοί» της διοικητικής μηχανής -τοπικής και κεντρικής- αδυνατούν να «συγχρονισθούν» με τις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών. Έτσι, κρίσιμα έργα στους τομείς της πολεοδομίας, της κυκλοφορίας, της εκπαίδευσης, του αθλητισμού, του πολιτισμού κ.ά., υλοποιούνται -όταν υλοποιούνται- με εξαιρετικά μεγάλη «χρονοκαθυστέρηση», για να αποδειχθούν σχεδόν άχρηστα, αφού εν τω μεταξύ έχουν αλλάζει ριζικά οι συνθήκες που τα είχαν καταστήσει απαραίτητα.

Φταίει τοθεσμικό πλαίσιο, η μη αποκέντρωση αρμοδιοτήτων από το κεντρικό κράτος, ηανικανότητα των αυτοδιοικητικών αρχών; Αδιάφορο για το πολίτη-δημότη που διαπιστώνει,για πολλοστή φορά, ότι, αν και έχουν αυξηθεί κατακόρυφα τα χρήματα πουκαταβάλλει σε κάθε μορφή διοικητικής εξουσίας, το τελικό αποτέλεσμα που εισπράττειστην καθημερινότητά του πόρρω απέχει από το να χαρακτηρισθεί ως ικανοποιητικό.

Και πώς θαμπορούσαν τα πράγματα να εξελιχθούν διαφορετικά, αφού το μόνο που νοιάζει τους«αρμοδίους» είναι να αλλάζουν ονομασίες στους διάφορους «αυτοδιοικητικούςχάρτες», αντί να αλλάξουν νοοτροπίες, συμπεριφορές και κυρίως… ταχύτητες.

Ακούει κανείς;

The post Κοινωνικές αναγκαιότητες και διοίκηση δεν συναντιούνται πουθενά… appeared first on Ενυπόγραφα.