Οι ρίζες της ανομίας

Οι ρίζες της ανομίας07.11.2017Άρθρα

Αντιμετωπίζεται μονάχα με την ισονομία και την ισοπολιτεία

Από τον
Χρήστο Ξενοκώστα*

Στην πρόσφατη πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης για το αν η Ελλάδα αποτελεί χώρα ανομίας ή είναι ασφαλής και σταθερή, συνιστά ζωτικό στοιχείο η απεικόνιση της πραγματικής κοινωνικής εικόνας. Με βάση τα πραγματικά στοιχεία, υπάρχει όντως αυξανόμενη παρανομία, αλλά ταυτόχρονα καταγράφεται και υψηλότερη αποτελεσματικότητα της Ελληνικής Αστυνομίας.

Η

ζοφερή πραγματικότητα, όμως, είναι ότι υπάρχει συνεχώς διογκούμενη κοινωνική ανομία. Η έννοια της ανομίας δεν συνάδει αποκλειστικά με αυτήν της παρανομίας, η οποία προσδιορίζεται ως οι εκτός του νομικού πλαισίου πράξεις και συμπεριφορές. Η ανομία ταυτίζεται κυρίως με συμπεριφορές οι οποίες υποδηλώνουν έλλειψη εμπιστοσύνης και αφοσίωσης των πολιτών απέναντι στους θεσμούς και στο κράτος. Πράγματι, παρατηρείται μια διευρυνόμενη ανομία σε ολόκληρο τον κύκλο της Μεταπολίτευσης, η οποία όμως εντείνεται στα χρόνια της κρίσης. Οι πολίτες, με βάση τις έρευνες, δεν εμπιστεύονται σε ολοένα μεγαλύτερη κλίμακα τους θεσμούς της πολιτικής, της Δικαιοσύνης, τους θρησκευτικούς, τους φορολογικούς, τους οικονομικούς κ.ά.

Πώς τροφοδοτείται, όμως, η κοινωνική ανομία των ατόμων; Η ανισότητα, η αδικία και η καταδολίευση της δημοκρατικής λειτουργίας, όταν παράγονται από την ίδια την κρατική και την πολιτική λειτουργία των θεσμών απέναντι στους πολίτες, συνιστούν τους γόνιμους σπόρους στο έδαφος της ανομίας.

Οταν υπάρχουν πολιτικοί, δικαστές, κρατικοί λειτουργοί, επιχειρηματίες και εν γένει πολίτες υπεράνω του νόμου και των θεσμών, παράγεται κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών στους θεσμούς και στη δημοκρατική λειτουργία. Οταν οι πολίτες διώκονται ποινικά για άδικες και δυσβάσταχτες φορολογίες, και επιβαρύνονται με χρέη τα οποία δημιούργησαν άστοχες πολιτικές, τότε καλλιεργείται το έδαφος για αποστασιοποίηση των πολιτών από τη θεσμική λειτουργία.

Οταν οι κυβερνήσεις δεν εφαρμόζουν το κοινωνικό συμβόλαιο, για το οποίο λαμβάνουν τη λαϊκή εντολή, και εκτελούν εν τέλει αλλότριες κυβερνητικές πολιτικές, αντί να αντιμετωπίζουν τη Δικαιοσύνη για την αυταπόδεικτη πολιτική εξαπάτηση, αλλά στο τέλος εγκαλούν και τον ίδιο τον λαό που τους ψήφισε, τότε οι πολίτες αποστασιοποιούνται από τους πολιτικούς θεσμούς και αμφισβητούν και τη λειτουργία της Δικαιοσύνης.

Η ανομία αποτελεί βραδυφλεγή βόμβα στα δημοκρατικά θεμέλια και αντιμετωπίζεται μόνο με την ισονομία και την ισοπολιτεία, στο πλαίσιο μιας ευνομούμενης Πολιτείας, όπου όλοι οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι στον νόμο και στους θεσμούς. Οταν εξαλειφθούν οι πολιτικοί, οι δικαστές και εν γένει οι πολίτες οι οποίοι είναι υπεράνω του νόμου, του δικαίου και των θεσμών, τότε θα εκμηδενισθεί και η ανομία όλων εκείνων των πολιτών οι οποίοι αμφισβητούν και καταπατούν θεσμικές λειτουργίες, και θα υπάρξει μηδενική κοινωνική ανοχή σε άνομες συμπεριφορές.

* Συγγραφέας, αρθρογράφος