Ο Πούτιν στην αγκαλιά του Ερντογάν;

Ακρως ανησυχητική από πολλές πλευρές είναι η είδηση που έγινε γνωστή αργά χθες το βράδυ, σύμφωνα με την οποία η Ρωσία πρόκειται να ανοίξει προξενείο στα Κατεχόμενα της Κύπρου ως πρώτο βήμα αναγνώρισης του ψευδοκράτους. Ακόμα πιο ανησυχητικές είναι οι προοπτικές που δημιουργεί αυτή η εξέλιξη αν ληφθούν υπόψη και άλλες παράμετροι, όπως η πλήρης αποξένωση των σχέσεων της Ελλάδας με τη Μόσχα μετά

την εκδήλωση του ουκρανικού προβλήματος, σε συνδυασμό με τη σύσφιξη, αντιθέτως, των σχέσεων της ρωσικής κυβέρνησης με τον Ερντογάν.

Ολα αυτά πρέπει να αντιμετωπιστούν μέσα και στο ευρύτερο πλαίσιο των γεωπολιτικών ανακατατάξεων που σημειώνονται τόσο στο ευρωπαϊκό επίπεδο όσο και διεθνώς. Την ίδια ώρα, μάλιστα, η χώρα μας έχει να αντιμετωπίσει κι άλλους εθνικούς κινδύνους, ενώ φαίνεται ότι οδηγείται υπό την καθοδήγηση των ξένων προστατών της στον εφ’ όλης της ύλης πολιτικό διάλογο, ο οποίος, όπως προανήγγειλε ο ίδιος ο κ Μητσοτάκης, θα περιλαμβάνει και υποχωρήσεις προς την Τουρκία.

Εκτός από τον οικονομικό και κοινωνικό, βαρύς -όπως φαίνεται- είναι και ο εξωτερικός ορίζοντας. Σύννεφα πολλά έχουν μαζευτεί και θα εξακολουθήσουν να συσσωρεύονται. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση είναι, αν μη τι άλλο, μελαγχολικό και γκρίζο το τοπίο και στο εσωτερικό της χώρας. Ολα όσα συμβαίνουν, ιδιαίτερα με αποκορύφωμα τα αιματηρά επεισόδια στη Νέα Φιλαδέλφεια και τη δολοφονία ενός 29χρονου, γεννούν αγωνίες όχι μόνο γι’ αυτά καθαυτά τα θέματα της ασφάλειας και της προστασίας των πολιτών, αλλά και για τη γενικότερη εικόνα του κράτους. Ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να κέρδισε θριαμβευτικά και τις τελευταίες εκλογές, διαλύοντας μάλιστα την αντιπολίτευση, αλλά τώρα, δυστυχώς, διαπιστώνεται πως κάτω από την επιφάνεια τα πράγματα δεν ήταν έτσι όπως εμφανίζονταν ή ήθελαν να κάνουν τους πολίτες να πιστεύουν ότι είναι.

Το ζήτημα σε κάθε περίπτωση είναι ότι η κοινωνία όπως και η χώρα βρίσκονται σε κομβικό σημείο. Ενδεχομένως και σε οριακό. Αν σκεφτούμε, μάλιστα, ότι είμαστε ακόμα στην καρδιά του καλοκαιριού και στη θεωρούμενη περίοδο χάριτος για τη νέα κυβέρνηση, μπορούμε να αντιληφθούμε τι θα συμβεί από το φθινόπωρο. Οι κίνδυνοι είναι πολλοί και σε πολλά μέτωπα. Υπάρχει, άραγε, χρόνος να βγούμε εγκαίρως από αυτή την επικίνδυνη και συλλογική νιρβάνα;