Να συλλάβετε τους φονιάδες!

Μια αναμνηστική πλακέτα δεν αρκεί για να αποδώσει τιμή στους δολοφονημένους της Marfin. Από τους συνειδητούς πολίτες αλλά και πρόσωπα κοντά στις οικογένειες μπορεί να θεωρηθεί ακόμα και ως χλευασμός της μνήμης των θυμάτων – ειδικά από τη στιγμή που το κράτος εδώ και δέκα χρόνια συμπεριφέρεται λες και θέλει να προστατεύσει τους φονιάδες. Το γεγονός ότι οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί παραμένουν ασύλληπτοι είναι απαράδεκτο και ύποπτο.

Φυσικά, μια αναμνηστική πλακέτα είναι το λιγότερο που μπορεί να προσφέρει η Πολιτεία και το γεγονός

ότι από την εκδήλωση μνήμης θα απουσιάζουν οι κ. Τσίπρας και Κουτσούμπας ως εκπροσωπούντες τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ δείχνει μικρότητα και εμπάθεια.

Πρέπει επίσης να σημειωθεί μια απρέπεια που ειπώθηκε για την υπόθεση της Marfin και από τον πρωθυπουργό και από την πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ο κ. Μητσοτάκης είπε μεταξύ άλλων: «Αθώοι συμπολίτες μας που τους στέρησε τη ζωή η τυφλή βία και ο διχασμός, οι μολότοφ των κουκουλοφόρων που πλήγωσε την Ελλάδα ολόκληρη».

Ακριβώς στο ίδιο μοτίβο, χρησιμοποιώντας την ίδια λέξη-κλειδί, «διχασμός», τοποθετήθηκε η κυρία Σακελλαροπούλου: «Τρεις ανθρώπινες ζωές θυσία στον βωμό της μισαλλοδοξίας και του διχασμού».

Πρέπει κάποιος να πει στους δύο κορυφαίους παράγοντες της Πολιτείας ότι η χρήση της λέξης «διχασμός» προσβάλλει τη μνήμη των νεκρών και αναγνωρίζει πολλά ελαφρυντικά στους φονιάδες. Η Ελλάδα δεν ήταν διχασμένη. Δεν ήθελε μεγάλη μερίδα του λαού να δολοφονηθούν τέσσερις αθώοι άνθρωποι (και όχι τρεις, όπως λέει η κυρία Σακελλαροπούλου, που δεν αναγνωρίζει ως έμβιο ον το αγέννητο παιδί της Αγγελικής Παπαθανασοπούλου, που ήταν έγκυος).

Επίσης, η λέξη «διχασμός» υπαινίσσεται ότι οι δολοφόνοι εκπροσωπούσαν την πλευρά των αντιμνημονιακών διαδηλωτών και οι δολοφονημένοι τους… μνημονιακούς. Η στυγερή δολοφονία της Marfin ήταν η μνημονιακότερη ενέργεια όλων. Ακριβώς τη στιγμή που γιγαντώνονταν οι λαϊκές αντιδράσεις, αυτό το έγκλημα αναχαίτισε το κύμα των αντιδράσεων.

Όποιοι κι αν το διέπραξαν, απ’ όποια παράταξη κι αν προέρχονται, λειτούργησαν σαν πληρωμένοι φονιάδες για λογαριασμό των πιστωτών.