Να μη συνεχιστεί αυτή η πολιτική

Η παραίτηση την οποία, όπως ανακοινώθηκε χθες, υπέβαλε ο Αλέξανδρος Διακόπουλος μόνο προσωρινά κλείνει το μείζον θέμα που ανέκυψε με τις δηλώσεις του για την ωμή παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας από το «Oruc Reis».

Είναι προφανές ότι επελέγη η λύση της (εντός εισαγωγικών) παραίτησης του συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας του πρωθυπουργού, σε μια προσπάθεια εκτόνωσης της πολύ δυσάρεστης ατμόσφαιρας που δημιουργήθηκε για την κυβέρνηση αλλά και για τον κ. Μητσοτάκη προσωπικά. Στην πραγματικότητα, ο κ. Διακόπουλος δεν

αποχώρησε αυτοβούλως. Υποχρεώθηκε να παραιτηθεί. Θυσιάστηκε από τους προϊσταμένους του προκειμένου να καλυφθούν και να δικαιολογηθούν όσα συμβαίνουν και όσα γίνονται ανεκτά τις τελευταίες εβδομάδες σε βάρος των συμφερόντων και της ακεραιότητας της πατρίδας μας.

Η πιο απτή απόδειξη είναι ότι ο μέχρι χθες πρωθυπουργικός σύμβουλος έχει βγει (φαινομενικά) εκτός γραμμής και άλλες φορές με δημόσιες δηλώσεις του, όπως για παράδειγμα αναφορικά με το ζήτημα της συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο. Ενώ, λοιπόν, θα έπρεπε να έχει αποπεμφθεί από την αρχή, εάν όντως ήταν παράφωνος σε σχέση με τις πραγματικές αντιλήψεις και διαθέσεις της κυβερνητικής ηγεσίας, αυτό δεν συνέβη.

Πέραν αυτού, όλα τα στοιχεία που σταδιακά συνθέτουν το παζλ των εξελίξεων εδώ και αρκετό καιρό δεν αφήνουν αμφιβολίες ότι ο κ. Διακόπουλος μπορεί να έδειχνε παράταιρος, αλλά δεν ήταν. Για λόγους που, θα επαναλάβουμε, δεν μπορεί κανείς παρά μόνο να εικάσει επί του παρόντος, ο παραιτηθείς σύμβουλος ήταν ειλικρινής όσον αφορά τα τεκταινόμενα πίσω από τις επίσημες δηλώσεις και πίσω από τις κλειστές πόρτες. Όπως ειλικρινής ήταν και στην αρχική του παραδοχή, που πυροδότησε τις αντιδράσεις, ότι το τουρκικό πλοίο «ναι, έκανε έρευνες, για να μην κοροϊδευόμαστε». Με την ομολογία αυτή, που αφορούσε όχι προθέσεις ή σενάρια αλλά πραγματικά γεγονότα σε βάρος της εθνικής μας κυριαρχίας, εξέθεσε το Μέγαρο Μαξίμου και τους αρμόδιους υπουργούς που χειρίζονται την κρίση στο ανατολικό Αιγαίο. Και αυτός ήταν ο πραγματικός λόγος της απομάκρυνσής του.

Το θέμα επομένως δεν κλείνει, διότι δεν αρκεί η αποπομπή ενός προσώπου. Το ζητούμενο είναι να μη συνεχιστεί αυτή η πολιτική, η οποία φαίνεται ότι έχει δρομολογηθεί (μετά ή άνευ του κ. Διακόπουλου) για να συρθεί η χώρα σε έναν διάλογο με τους Τούρκους εφ’ όλης της ύλης και χωρίς όρους…