Ιμια: Ανοιχτή πληγή 24 χρόνια μετά

Ιμια: Ανοιχτή πληγή 24 χρόνια μετά31.01.2020Άρθρα

ΒΑΡΥ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ

Ο χαμός των τριών Ελλήνων ηρώων αξιωματικών, που έπεσαν στο καθήκον, και η εθνοκτόνος πολιτική της  κυβέρνησης Σημίτη, που εκμεταλλεύτηκαν οι Τούρκοι

Είκοσι τέσσερα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την κρίση των Ιμίων, που έφερε την Ελλάδα και την Τουρκία μια ανάσα από τον πόλεμο και έληξε οδυνηρά για τη χώρα μας στις 31 Ιανουαρίου 1996,

με τον Κώστα Σημίτη να σφραγίζει το «γκριζάρισμα» της περιοχής όπου εκτυλίχθηκε το επεισόδιο, ευχαριστώντας μάλιστα τους Αμερικανούς για την «παρέμβασή» τους από το βήμα της Βουλής.

Τρεις Ελληνες νέοι αξιωματικοί έχασαν τη ζωή τους εκείνο το βράδυ: ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Εκτορας Γιαλοψός, πλήρωμα του μοιραίου ελικοπτέρου ΑΒ-212 που συνετρίβη σε κοντινή της βραχονησίδας των Ιμίων απόσταση.

«Επεσαν» ηρωικά κατά τη διάρκεια της αποστολής που τους ανέθεσαν κάποιοι, των οποίων οι χειρισμοί από άλλους χαρακτηρίζονται άστοχοι και από άλλους προδοτικοί. Ηταν η νύχτα κατά την οποία ο τότε υπουργός Εξωτερικών Θεόδωρος Πάγκαλος ζητούσε από τον ναύαρχο Χρήστο Λυμπέρη, τότε αρχηγό ΓΕΕΘΑ, να πει στους πολίτες ότι «την ελληνική σημαία την πήρε ο αέρας».

Μια κρίση που ξεκίνησε ουσιαστικά στις 25 Δεκεμβρίου 1995, με την προσάραξη του τουρκικού φορτηγού πλοίου «Φιγκέν Ακάτ» στην ανατολική Ιμια, και κλιμακώθηκε τη νύχτα της 30ής Ιανουαρίου - ξημερώματα 31 Ιανουαρίου 1996.

Εκμεταλλευόμενη το γεγονός ότι η Ελλάδα βρισκόταν σε πολιτική αστάθεια, με τον Ανδρέα Παπανδρέου στο νοσοκομείο επί μακρόν και τον Κώστα Σημίτη πρωθυπουργό ολίγων ημερών, η Αγκυρα έστησε ένα «θερμό επεισόδιο» και βγήκε πολλαπλά κερδισμένη από την ενδοτική και εθνοκτόνα πολιτική της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Με τον πρωθυπουργό να συγκαλεί ΚΥΣΕΑ στη Βουλή, αντί στο Κέντρο Επιχειρήσεων του Πενταγώνου, τους αρμόδιους υπουργούς να δίνουν συνεντεύξεις ενώ ο Στόλος απέπλεε για το Αιγαίο, τις πληροφορίες να φτάνουν με καθυστέρηση και συγκεχυμένες, αλλά και το μπάχαλο σε στρατιωτικό επίπεδο να προκαλεί τουλάχιστον προβληματισμό.

Η πολιτική της εφαρμογής της συμφωνίας, που έγινε με την προτροπή των ΗΠΑ και συμπυκνώνεται στη φράση «no ships, no troops, no flags», την αποχώρηση δηλαδή των δυνάμεων του Πολεμικού Ναυτικού από την περιοχή, την υποστολή της σημαίας από τη βραχονησίδα Ιμια και τον ουσιαστικό αποκλεισμό της ευρύτερης περιοχής γύρω από αυτήν, δείχνει να έχει παγιωθεί. Κάτι που θα πρέπει να προβληματίζει όσους θεωρούν ότι οι παρεμβάσεις των «συμμάχων» μας διασφαλίζουν τα συμφέροντα και την κυριαρχία μας. Σε Ελληνες πολίτες απαγορεύεται να μεταβούν στην περιοχή, οι Τούρκοι διεκδικούν την απομάκρυνση των ψαράδων, ενώ έχουμε κάθε τόσο ελιγμούς τουρκικών σκαφών που έχουν σαφή στόχο να εμποδίσουν ελληνικά ψαράδικα, αλλά και πλοία του Λιμενικού.

Η συγκεκριμένη νύχτα αποτελεί το υπόδειγμα για κάθε αμφισβήτηση του status quo από πλευράς Τουρκίας, αφού οι επιλογές της κυβέρνησης Σημίτη ουσιαστικά νομιμοποίησαν τις τουρκικές διεκδικήσεις.

Η ενδοτικότητα εκείνης της νύχτας ακόμη στοιχειώνει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η απόφαση της Ελλάδας να προτιμήσει μια επίπλαστη «σταθερότητα», εγγυημένη από τους Αμερικανούς, έδωσε τροφή στον τουρκικό αναθεωρητισμό, που προχώρησε από τις αμφισβητήσεις βραχονησίδων του ανατολικού Αιγαίου στην αμφισβήτηση της ίδιας της Κρήτης ως γεωπολιτικής οντότητας. Δημιούργησε μια δυναμική, η οποία, αφού δεν ανακόπηκε τότε, σήμερα έχει αποκτήσει μεγαλύτερες διαστάσεις.