Η δισκογραφία, ο Γάλλος και η ατυχία...

Η δισκογραφία, ο Γάλλος και η ατυχία...30.12.2018Τέχνες

Πώς ο ξαφνικός θάνατος της εταιρίας Topi Records άλλαξε τον χάρτη της δισκογραφίας στην Ελλάδα

Από τον
Δημήτρη Καπράνο

Oπως έχουμε πει, οι Forminx άνοιξαν τον χορό της δισκογραφίας και ακολούθησαν οι άλλοι. Ξεπρόβαλαν οι Juniors, ακολούθησαν οι Idols που ηχογράφησαν στην Parlophone, τη μεγάλη αντίπαλο της Music Box, η οποία είχε το βαρύ πυροβολικό που λεγόταν Μαστοράκης.

Οι ατυχείς Idols, ένα

εξαιρετικό συγκρότημα, με τον Τζο Μισά (από τον Λίβανο) στο τραγούδι, τον Αντώνη Γιούλη στην κιθάρα, τον (αξέχαστο συνεργάτη μου) Ντίνο Παπαβασιλείου στο πιάνο, τον Νότη Λαλαΐτη στο χάμοντ και τον Ντέμη Ρούσσο στο μπάσο και στην κορνέτα είχαν την ατυχία να ηχογραφήσουν ένα ροκαμπιλίστικο κομμάτι, το «Hello honey», που η εταιρία το παρουσίασε με περηφάνια, μέχρι που ο Μαστοράκης έβγαλε στο ραδιόφωνο ότι το κομμάτι ήταν το κλασικό αμερικανικό ροκ-εντ-ρολ «Bye-bye Johnny», που είχαν ηχογραφήσει μέχρι και οι Rolling Stones! Λίγο αργότερα ο Μαστοράκης ανέλαβε και τους Idols, που έγραφαν πλέον στη Music Box.

Στη Music Box έγραψαν δίσκο και οι περίφημοι MGC (Modern Greek Combo), που ηχογράφησαν το θέμα από τις ταινίες με την κυρία Μαρπλ «Miss Marple's theme» με τον γκουρού Δημήτρη Πολύτιμο στα πλήκτρα. Αργότερα στο γκρουπ προστέθηκε ο Δημήτρης Πουλικάκος, που τραγούδησε σε δίσκο το «Foxy lady» του Χέντριξ! Δίσκο ηχογράφησαν στην Parlophone και οι Playboys με τον Δάκη, το «Deep in the heart of Athens», μέχρι που φάνηκαν οι Charms (Mάικ Ροζάκης, Τέρης Ιερεμίας, Γιώργος Στρατής, Κώστας Νικολόπουλος, Πέτρος Πολάτος) στην εταιρία Popular κι έφτιαξαν ένα garage δωδεκάμετρο, το «Shake with charm».

Οι Charms και οι Idols, με άλλη σύνθεση πλέον, πήραν από τους Forminx και τους Juniors, που διαλύθηκαν το 1966, τα σκήπτρα στην ποπ-ροκ σκηνή.
Αξίζει, πάντως, να αναφέρουμε τι γινόταν εκείνο τον καιρό στη δισκογραφία, μέσα από το βιβλίο του Νίκου Σάρρου, ενός νέου, φανατικού «ιστοριοδίφη» του ελληνικού ποπ-ροκ (με επισκέφθηκε σπίτι και μου πήρε μια εξαντλητική συνέντευξη),που εντόπισε 165 ελληνικά -γνωστά- συγκροτήματα της εποχής!

«Το 1966 ήταν μια κομβική χρονιά και ειδικότερα το εξάμηνο Μαρτίου-Σεπτεμβρίου. Είναι η περίοδος όπου εμφανίζονται οι περισσότερες ηχογραφήσεις από διαφορετικά γκρουπ - αφού οι Forminx και οι Juniors βρίσκονται λίγο πριν τη διάλυσή τους, και οι δισκογραφικές ψάχνουν για νέο αίμα.
Είναι η περίοδος όπου η Philips μαζεύει τα κορυφαία γκρουπ της Θεσσαλονίκης, ενώ το ίδιο κάνει και η Music Box στην Αθήνα. Ομως κάπου εκεί συμβαίνει ένα γεγονός, που θα μπορούσε να αλλάξει άρδην το χάρτη της δισκογραφίας - θα μπορούσε δηλαδή να είχαμε, σήμερα, περισσότερα και σημαντικότερα ηχητικά ντοκουμέντα, απ’ όσα διαθέτουμε τελικά. Κάπου στα τέλη Μαρτίου κάνει την εμφάνισή της στην Αθήνα μια καινούρια δισκογραφική εταιρεία, η Topi Records.

Ο Γάλλος ιδιοκτήτης της είχε σκοπό να δημιουργήσει δικό του στούντιο ηχογραφήσεων στην Αθήνα και να βελτιώσει πολύ την ποιότητα της δισκογραφίας (έγχρωμα εξώφυλλα, γυαλιστερά labels, χρωματιστά βινύλια, κυκλοφορία LP κ.λπ.).

Συνοδευόμενος από κάποια νεαρή, γνώστρια της νυχτερινής Αθήνας, ξεκινούν καθημερινές εξορμήσεις σε κλαμπ, προκειμένου να υπογράψουν συμβόλαια με νέα, ελπιδοφόρα συγκροτήματα, έχοντας ως μεγάλο ατού την προκαταβολή (σε περίπτωση υπογραφής) και την άμεση ηχογράφηση δίσκων. Με απόλυτη σιγουριά ξέρω ότι στο δυναμικό τους προσέλκυσαν τους Blue Rocks, Meteors, ULS (με Σταμάτη Σπανουδάκη), Gold Fingers και Riddles, στα τέλη Απριλίου 1966.

Λίγο αργότερα, τον Μάιο, κι ενώ περίμεναν το “Διαγωνισμό Ερασιτεχνικών Συγκροτημάτων” του Σταδίου Καραϊσκάκη (21/5/1966) για να συνεχίσουν την προσέλκυση νέων γκρουπ, ο Γάλλος σκοτώνεται σε αυτοκινητικό δυστύχημα.

Ετσι, η κυκλοφορία των 45αριών ματαιώνεται, εκτός από εκείνη των Riddles που είχε γίνει λίγες ημέρες νωρίτερα. Θεωρώ αυτό το γεγονός μία πολύ κακή συγκυρία, αφ’ ενός γιατί τα παραπάνω συγκροτήματα έχασαν την ευκαιρία να ηχογραφήσουν δίσκο έχοντας εγκλωβιστεί από την υπογραφή συμβολαίου, αφ’ έτερου γιατί αν στηνόταν ένα καινούριο στούντιο θα είχαμε μεγαλύτερο ανταγωνισμό μεταξύ των εταιρειών και σίγουρα περισσότερες δισκογραφικές καταθέσεις...».

Ενδιαφέρον, όμως, έχουν και κάποια ονόματα, γνωστά, που πέρασαν από νεανικά συγκροτήματα του '60. Ιδού: Λάκης Τζορντανέλλι (Cinquetti κ.ά.), Γιάννης Κατέβας (Beatniks), Σάκης Τσιλίκης (Hurricanes), Βασίλης Παπακωνσταντίνου (Crosswords), Ντέμης Ρούσσος, Λουκάς Σιδεράς (Beatniks κ.ά.), Μιχάλης Νικολούδης (Tops, Semprini, Sounds), Λάκης Παπαδόπουλος (Dragons), Γιώργος Μπουλουγουράς (Teachers, Laragraccia di Pieta, Meteors, Dark Faces, Faces), Γιώργος Πολυχρονιάδης (Watchers, Drops, Βόρειοι, Snowballs), Τάκης Μπινιάρης (Sover Group), Δημήτρης Κωνσταντάρας (Radishes), Γιάννης Κύρης, Σταμάτης Σπανουδάκης (ULS), Νίκος Παπάζογλου, Γιώργος Πεντζίκης, Μπάμπης Λασκαράκης (Ronnie and Those), Στέλιος Φωτιάδης (Rings, Fratelli), Κώστας Καραμήτρος, Κώστας Στρατηγόπουλος (Best), Αντώνης Βαρδής (Vikings, Meteors), Γιώργος Γερολυμάτος (Foremost), Κώστας Γανωσέλης (Skamagas, Φοίνικες), Φίλιππος Τσεμπερούλης (Mariners), Κώστας Γιαννουλόπουλος (Thorns, Loubogg), Βλάσσης Μπονάτσος (Darks), Γιώργος Φιλιππίδης (Magics), Γιάννης Σαρόγλου, Αλέκος Χρυσοβέργης (Champions, Soul Brothers), Παντελής Δεληγιαννίδης, Γιώργος Ζηκογιάννης (Renaldi), Δημήτρης Ταμπόσης, Johnny Lambizzi (Sharks).