Αζερμπαϊτζάν, όπως Τουρκία

Οσα συμβαίνουν με την Αρμενία αποτελούν μαθήματα, τα οποία μάλιστα χρήζουν τάχιστης αποστήθισης, για την Ελλάδα. Οι περιπέτειες της πολύπαθης χώρας με το σημερινό Αρτσάχ (γνωστό και ως Ναγκόρνο-Καραμπάχ), που είναι μια ιστορική επαρχία του παλαιού βασιλείου της Αρμενίας, δείχνουν πόσο άσχημα μπορούν να εξελιχθούν οι σχέσεις με την Τουρκία.

Η περιοχή αυτή, στην οποία οι Αρμένιοι είχαν και ιστορικούς αλλά και πληθυσμιακούς τίτλους, τώρα πλέον τελεί υπό την κατοχή των Αζέρων, οι οποίοι είναι συνειδησιακά,

γλωσσικά και πολιτισμικά Τούρκοι. Στο Αρτσάχ, το Αζερμπαϊτζάν, σε αγαστή συνεργασία με την Τουρκία, εφήρμοσε -μέσες άκρες- την πολιτική που επιδιώκει τώρα η γειτονική μας χώρα να ακολουθήσει με την Ελλάδα. Υπήρξαν περίοδοι έντασης, που εναλλάσσονταν με διαστήματα τεταμένης ειρήνης, κλιμακούμενες παράνομες και παράλογες διεκδικήσεις από την πλευρά των Αζέρων και στο τέλος, όταν τα… ξαδελφάκια των Τούρκων σιγουρεύονταν για την ανυπαρξία αντιδράσεων από τη διεθνή κοινότητα προέβαιναν σε ανοιχτές εχθροπραξίες.

Τελικά, οι Αζέροι έχουν πραγματοποιήσει μια σειρά από επιθετικές ενέργειες και έκαναν μεγάλης έκτασης στρατιωτικές επιχειρήσεις την ίδια στιγμή που οι Αρμένιοι, έχοντας ηγεσίες πολύ κατώτερες από το αναμενόμενο, αδρανούσαν. Η αδράνεια δεν οφείλεται στα μειωμένα αντανακλαστικά του αρμενικού λαού, που έχει υποστεί τα πάνδεινα από την τουρκική βαρβαρότητα, αλλά στους επικεφαλής των κυβερνήσεών του, οι οποίοι θέλοντας να αποφύγουν το αναπόφευκτο απλώς επιδείνωσαν τις συνέπειές του.

Αυτό που αποκαλείται διεθνής κοινότητα, δηλαδή οι Αμερικανοί, οι Ρώσοι, οι Κινέζοι, η Ε.Ε., δεν ασχολείται και δεν πρόκειται να ασχοληθεί με το δράμα του αρμενικού λαού που διώχνεται από τις πατρογονικές εστίες του, καταπιέζεται, μακελεύεται και βασανίζεται, υπόκειται σε εθνοκτονικές πρακτικές και πέφτει θύμα εγκλημάτων πολέμου. Η μόνη λύση και για την Αρμενία αλλά και για την Ελλάδα είναι η ισχυροποίηση της εθνικής άμυνας και η καλλιέργεια πατριωτικού, μαχητικού φρονήματος.

Ολα τα υπόλοιπα αποτελούν φρούδες ελπίδες. Το δίκιο σου ουδείς πρόκειται να σ’ το δώσει αν δεν έχεις την ισχύ να το επιβάλεις μόνος σου.