Δημήτρης Κουμπιάς*: Γιατί διεκδικώ συμμετοχή στη Διοίκηση του νέου ΕΔΟΕΑΠ

Μαθαίνοντας ότι είμαι υποψήφιος στις εκλογές για την ανάδειξη του νέου Δ.Σ. του ΕΔΟΕΑΠ – που θα διεξαχθούν 13, 14 και 15 Ιουνίου –, πολλές και πολλοί θα αναρωτήθηκαν γιατί επί 13 χρόνια επιμένω να μετέχω σε εκλογές. Εύλογο ίσως ερώτημα, δεδομένου ότι από το 2005 – όταν μετά από 29 χρόνια

ανέκτησα* το δικαίωμα του εκλέγεσθαι στην ΕΣΗΕΑ – , διετέλεσα μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης αρχικά, του Προεδρείου κατόπιν και στη συνέχεια μέλος του Δ.Σ., γενικός γραμματέας και πρόεδρος της ΠΟΕΣΥ.

Η απάντηση ωστόσο συνάδελφοι είναι ότι δεν πρόκειται για μια ρηχή φιλοδοξία συμμετοχής σε ένα ακόμη Διοικητικό Συμβούλιο. Πιστεύω πως μια Διοίκηση, ιδιαίτερα ενός ασφαλιστικού Οργανισμού, πρέπει να πορεύεται με όραμα που θα αποτελεί πυξίδα για την επίτευξη των στόχων και όχι να επιδίδεται στο κυνήγι της εξουσίας. Αρχικός στόχος είναι η συνέχιση και ολοκλήρωση του έργου διάσωσης του Οργανισμού που κάποιοι αναλάβαμε πριν από τρία χρόνια, βαλλόμενοι από διάφορες πλευρές.

Όταν με αφορμή τον πόλεμο λάσπης που δεχόμαστε, στις 25 Ιουλίου 2016 ο Ν. Καρούτζος, τότε Γενικός Γραμματέας του ΕΔΟΕΑΠ και η τωρινή ΓΓ Άντζυ Σταθάτου, τότε Πρόεδρος του ΤΥΠ, σε κοινή ανακοίνωσή τους έγραφαν: «Ευτυχώς στον κλάδο υπάρχουν και υπεύθυνοι συνδικαλιστές που δρουν με γνώμονα το συμφέρον των εργαζομένων στον Τύπο ανεξάρτητα από πολιτική τοποθέτηση. Και τέτοιοι είναι ο Πρόεδρος της ΠΟΕΣΥ Δημήτρης Κουμπιάς* και ο ΓΓ της ΠΟΕΣΥ Γιώργος Σαββίδης που παρά στον ανελέητο πόλεμο λάσπης και συκοφαντίας που δέχονται στέκονται στο ύψος των περιστάσεων και λειτουργούν εντίμως και με συνέπεια υλοποιώντας τις συμφωνίες που γίνονται στην τριμερή επιτροπή». Τώρα συμμαχούν με τους υβριστές μας – και τότε υβριστές τους – , αλλά μικρή σημασία έχει…

Και 16 μήνες αργότερα, στις 28 Νοεμβρίου 2017 ο Ν. Καρούτζος, ως Πρόεδρος του ΕΔΟΕΑΠ, μετά την επιτυχή έκβαση του «δημοψηφίσματος» για την αλλαγή του Καταστατικού του Οργανισμού, δήλωνε: «Ο ΕΔΟΕΑΠ σώθηκε την τελευταία στιγμή με την αποφασιστική στάση των μελών του και γιατί στην κρίσιμη στιγμή ο κλάδος είχε την ευτυχία να έχει στην ηγεσία του συνδικαλιστές που βλέπουν μπροστά χωρίς αγκυλώσεις. Θέλω να ευχαριστήσω τον Πρόεδρο της ΠΟΕΣΥ Δημήτρη Κουμπιά και τον Γ. Γραμματέα Γιώργο Σαββίδη, την Πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ Μαρία Αντωνιάδου και το ΓΓ της ΕΣΗΕΑ Σταύρο Καπάκο για την συνδρομή τους στην προσπάθεια να φτάσουμε σε λύση. Ειδικά όμως θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον πρόεδρο της ΕΠΗΕΑ Μάρκο Γκανά με τον οποίο περάσαμε ατελείωτες ώρες προκειμένου να λύσουμε προβλήματα και να φτάσουμε να μεταφραστεί η λύση για τον ΕΔΟΕΑΠ σε νομοσχέδιο».

Μεταξύ αυτών που ευχαριστεί ο απερχόμενος πρόεδρος του ΕΔΟΕΑΠ είναι και πρόσωπα που συστρατεύονται με τον υπογράφοντα, για την επίτευξη του στόχου. Πέραν ωστόσο του βασικού στόχου της ολοκλήρωσης της ασφαλιστικής ενοποίησης του χώρου της Ενημέρωσης – που επιτυγχάνεται με τη διεύρυνση του ΕΔΟΕΑΠ και την εδραίωσή του ως φορέα υποχρεωτικής ασφάλισης – απώτερος στόχος πρέπει να είναι η συνδικαλιστική ενοποίηση.

Οι προϋποθέσεις είναι πιο ώριμες από ποτέ άλλοτε για τη συγκρότηση, επιτέλους, ενός τριτοβάθμιου συνδικαλιστικού οργάνου των ανθρώπων της Ενημέρωσης. Έχει χυθεί πολύ μελάνι, έχουν γραφτεί πολλά ευχολόγια επί πολλά χρόνια, έχουν εκδοθεί αλλεπάλληλα Ψηφίσματα – όπως αυτά των Δημοσιογραφικών Συνεδρίων της Σαμοθράκης ή των Συνεδρίων της ΠΟΕΣΥ – ζητώντας τη δημιουργία του, αλλά ποτέ δεν έγινε κάτι ουσιαστικό. Καιρός είναι οι Ενώσεις και οι Ομοσπονδίες, που μέλη τους είναι η πλειονότητα των ασφαλισμένων στο νέο ΕΔΟΕΑΠ, να πάρουν την πρωτοβουλία για τη συγκρότησή του. Βεβαίως αυτό προϋποθέτει σεβασμό στις Ενώσεις και κυρίως σ’ εκείνες που ίδρυσαν πριν από 50 χρόνια τον Οργανισμό.

Οι επικεφαλής της απερχόμενης Διοίκησης, αγνοώντας το αξίωμα που λέει ότι «η καλή γνώση της ιστορίας είναι οδηγός στο μέλλον», επιχείρησαν να αποκόψουν τον ΕΔΟΕΑΠ από τις Ενώσεις που δημιούργησαν, αλλά… και τους δημιούργησαν. Πρέπει νααποδοκιμάσουμε φωνές που απαξιώνουν τις Ενώσεις αναρωτώμενες – με αναφορά στην ΕΣΗΕΑ –, αν «ότι ο ΕΔΟΕΑΠ είναι ανεξάρτητος τους το είπε κάποιος?». Και να καταδικάσουμε τις πρακτικές της τυφλής σύγκρουσης. των ύβρεων και του συνδικαλιστικού καιροσκοπισμού. Πρακτικές αντίθετες με τα συμφέροντα ασφαλισμένων, εργαζομένων και συνταξιούχων. Η ενότητα του κλάδου αποτελεί προϋπόθεση για την νικηφόρα έκβαση του αγώνα.

Δώσαμε όλοι μαζί τη μάχη για τη στήριξη και τη διεύρυνση του ΕΔΟΕΑΠ με όλους τους εργαζόμενους στα Μέσα Ενημέρωσης, με στόχο να ενοποιήσουμε τον κλάδο μας σε μια εποχή που δοκιμαζόταν και συνεχίζει να δοκιμάζεται από την κρίση. Ο ΕΔΟΕΑΠ είναι το σπίτι όλων μας, η ελπίδα δύσκολες ώρες, το καταφύγιο των απόμαχων συναδέλφων. Κι αυτό το σπίτι είμαστε αποφασισμένοι να το κρατήσουμε στέρεο και απόρθητο τα δύσκολα χρόνια που έρχονται.

Όλοι έχουμε ένα και μόνο χρέος! Να αντιμετωπίσουμε ενωμένοι και με δυναμισμό τις πιέσεις και τις απαιτήσεις των δανειστών, τον πόλεμο των εργοδοτών και τα μισόλογα της κυβέρνησης.

* «Ανέκτησα», γιατί το 1976 παραιτήθηκα από εκπρόσωπος των συντακτών της «Ελευθεροτυπίας» στο Μικτό της ΕΣΗΕΑ, αναλαμβάνοντας την αρχισυνταξία της εφημερίδας. Έκτοτε, οι διευθυντικές θέσεις στο «Έθνος της Κυριακής», στις «24 ώρες», στο «Κάθε Μέρα», στο ίδρυμα Μπότση, στον «Super FM», στο «Κέρδος» και στη «Ναυτεμπορική» ήταν «ασυμβίβαστες» με την ενασχόληση στο συνδικαλισμό. Δικαίωμα που ανέκτησα όταν ανέλαβα Σύμβουλος Τύπου και Επικοινωνίας της Τράπεζας της Ελλάδος, από το 2005 έως το 2009.

The post Δημήτρης Κουμπιάς*: Γιατί διεκδικώ συμμετοχή στη Διοίκηση του νέου ΕΔΟΕΑΠ appeared first on Aftodioikisi.gr.