«Τρεις Αδερφές»

Εχω την αίσθηση πως σε μεταιχμιακές ιστορικές περιόδους, όταν όλα μοιάζουν βαλτωμένα και αντιηρωικά, τα τσεχοφικά δράματα ή τραγικωμωδίες ή πικρές κωμωδίες του, αυτά τα έργα τα δίχως εξωτερική πλοκή, όπου το ίδιο το εσωτερικό τοπίο των αντιηρώων του μεγάλου Ρώσου, και οι αναταράξεις του, μοιάζουν με βότσαλο στη λίμνη, μια ψυχογραφική εξέλιξη, που φτάνοντας στο τέλος κανείς δεν είναι πια ίδιος, καθώς ο χρόνος ο ίδιος φθείρει τα πρόσωπα, τις επιθυμίες και τελικά περισσότερες ματαιώσεις φέρνει παρά πραγμάτωση των ελπίδων, γίνονται «