Η Μελβούρνη από σήμερα κατακτά το μεγαλύτερο σε διάρκεια λοκντάουν στον κόσμο! Πως αντιμετωπίζει την πανδημία;

Η πανδημία δείχνει να μην έχει τέλος, οι εμβολιασμοί λες και σέρνεται η σύνδεση του ίντερνετ το 2005. Ο κόσμος μετά από ενάμιση χρόνο προσπαθεί ακόμα να ανταπεξέλθει στις νέες παγκόσμιες συνθήκες.

Άνοιξε και κλείσε στα πάντα: η αγορά, τα σχολεία, η εστίαση, το εμπόριο, όλα στα όρια.

Κάποιες χώρες τα πήγαν καλύτερα ως προς τη διάρκεια της καραντίνας και άλλες από την πλευρά των κρουσμάτων και των θυμάτων. Η κάθε ήπειρος θρηνεί τους δικούς της χαμένους. Από όσους έχασαν τη μάχη με τον Covid-19 ή έχασαν επιχειρήσεις,

περιουσίες, κόπους χρόνων και σκληρής δουλειάς.

Ανάμεσα τους ξεπροβάλει η χώρα που βρίσκεται ανάποδα(down under), η Αυστραλία. Αυτό το μακρινό νησί, κάπου εκεί στην Ωκεανία. Που σαν άλλο γαλατικό χωρίο, αποφάσισε να διαχειριστεί την πανδημία με το δικό του τρόπο. Το να ζει κανείς στην Αυστραλία, σε περίοδο πανδημίας, εγώ το θεωρώ τύχη. Έχοντας ζήσει στην Ελλάδα το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής μου και έχοντας ταξιδέψει κυρίως στην Ευρώπη, γνωρίζω αρκετά καλά τους μηχανισμούς διαχείρισης κρίσεων. Οπότε μπορώ να συγκρίνω τις διαφορές, μέσα από τη δημοσιογραφική μου εμπειρία.

Εδώ λοιπόν στην Αυστραλία, μπορεί να ξεκινήσαμε πέρσι τον πανικό με το χαρτί υγείας και να τον διαδώσαμε σε όλο τον πλανήτη, αλλά υπακούμε στους νόμους. Μπορεί να υπάρξει μια γκρίνια από μερίδα πολιτών αλλά στην μεγαλύτερη πλειοψηφία τους θα πράξουν το σωστό. Η πολιτεία της Βικτωρίας, με αρχηγό μας τη Μελβούρνη, χρειάστηκε όλες τις δυνάμεις της στην πανδημία. Για να αντέξει τα συνεχόμενα λοκντάουν, τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας μετά τις 8μμ και τον περιορισμό στις αποστάσεις που μπορείς να απομακρυνθείς από την οικία σου.

Photo credit: adcra_photographyΤο ένα ρεκόρ μετά το άλλο για τη Μελβούρνη.

Η Μελβούρνη μας, που την αγαπάμε ιδιαιτέρως, είναι γνωστή για τα τραμ, τον καφέ της(ακόμα απορώ με αυτό), τις τέχνες, τον πολυπολιτισμικό της χαρακτήρα. Η πόλη που έχουμε μαζευτεί από κάθε πλευρά του πλανήτη και καταφέρνουμε να συνυπάρχουμε αρμονικά. Δεν είναι τυχαίο ότι για 7 χρόνια διατηρούσε την κορυφή ως η πιο βιώσιμη πόλη στον πλανήτη. Έχασε την πρωτιά, αλλά παραμένει ακάθεκτη μέσα στη δεκάδα, όπου μοιράζεται την 8η θέση με τη Γενεύη.

Από σήμερα όμως κατακτά ένα αρνητικό ρεκόρ, που όλοι ευχόμαστε να μην το είχαμε καταφέρει. Αυτό του μεγαλύτερου σε διάρκεια λοκντάουν στον κόσμο, από την αρχή της πανδημίας, μέχρι και στις 5 Οκτωβρίου 2021. Ξεπερνάμε το Μπουένος Άιρες και αγγίζουμε τις 245 ημέρες, με κάτοικόν περιορισμούς και απαγορεύσεις κυκλοφορίας. Στην κορυφή μαζί με τις υπόλοιπες πόλεις που ξεπέρασαν τις 200 ημέρες καραντίνας, όπως το Δουβλίνο, το Λονδίνο και η Πράγα.

Οι 5 χώρες με τα μεγαλυτερα σε διαρκεια λοκντάουν.

Το κόστος που πληρώνει η πόλη και οι κάτοικοι της.

Η Μελβούρνη αυτό που ήθελε από την αρχή να καταφέρει ήταν απλό: να κρατήσει σε χαμηλό έως μηδενικό τον αριθμό των κρουσμάτων. Παράλληλα αυτό σημαίνει χαμηλή θνησιμότητα, μικρή επιβάρυνση του εθνικού συστήματος υγείας και μειωμένη καταπόνηση του ιατροφαρμακευτικού προσωπικού. Το κόστος μεγάλο, στην οικονομία, στον κτηματομεσιτικό τομέα, στην εργασία, στις σπουδές, στο τουρισμό. Τους μεγαλύτερους πυλώνες οικονομικής στήριξης αυτής της πόλης.

Παράλληλα το πολιτικό κόστος τεράστιο για όσους το επωμίστηκαν. Χωρίς να υπερασπίζομαι καμία πολιτική πλευρά και παράταξη, εντυπωσιάζομαι. Το γεγονός ότι οι πολιτικοί πήραν κυριολεκτικά το κόστος πάνω τους και ας γνωρίζουν πως θα τους στοιχίσει στις επόμενες εκλογές. Αυτό για εμένα είναι πολιτική και σωστοί πολιτικοί. Όχι μόνο στην πολιτεία της Βικτώριας αλλά σε κάθε πολιτεία, δεν χάιδεψαν τα αυτιά ορισμένων. Μπήκαν μέτρα και υποχρεώσεις, εν μια νυκτί πολλές φορές, χωρίς δικαιολογίες και παραμύθια.

Αυτό που κυνηγάει τώρα η κάθε πολιτεία και πόλη, κυρίως η Μελβούρνη και το Σίδνεϋ που έχουν πληγεί έντονα, είναι να αγγίξουν το όριο των εμβολιασμών. Να φτάσουν και να ξεπεράσουν το 80% των διπλά εμβολιασμένων, μέσα στις επόμενες εβδομάδες. Αυτό θα σημάνει το τέλος του συναγερμού, την επιστροφή σε μια σχετική κανονικότητα και τον γενικό πληθυσμό να μπορέσει να ανασάνει ελεύθερα. Ίσως να είναι και η αφετηρία επανεκκίνησης για τις διεθνείς πτήσεις.

Photo credit: adcra_photographyΤι ισχύει για τη Μελβούρνη τώρα;

Είναι μια ερώτηση που τη δέχομαι συχνά από συγγενείς και φίλους. Είναι δύσκολο να απαντήσεις, καθώς οι εναλλαγές είναι συχνές και αφορούν κάθε φορά διαφορετικές περιοχές και μερίδες του πληθυσμού. Η εστίαση είναι κλειστή και υπολειτουργούν κάποιοι χώροι για φαγητό ή καφέ σε πακέτο. Τα σούπερ μάρκετ λειτουργούν αλλά αντιμετωπίζουν προβλήματα στο ωράριο και την εύρυθμη λειτουργία τους, καθώς αρκετοί εργαζόμενοι τους έχουν εκτεθεί στον ιό.

Δημόσιες υπηρεσίες, γραφεία, σχολεία, είναι κλειστά και λειτουργούν από το σπίτι και με ον-λαιν εργασία ή παρακολούθηση μαθήματων. Οι οικοδομές έχουν σχεδόν παύσει τις εργασίες τους, ο τουρισμός είναι ανύπαρκτος, οι νέοι φοιτητές δεν επιτρέπονται καν να εισέλθουν στη χώρα. Η Μελβούρνη θεωρείται κατεξοχήν από τις κορυφαίες πόλεις για σπουδές. Το ανώτατο επίπεδο σπουδών της, είναι πόλος έλξης χιλιάδων φοιτητών κάθε χρόνο. Στους οποίους βασίζει ένα τεράστιο εισόδημα συναλλάγματος αλλά και ως πηγή εργατικού δυναμικού.

Ακόμα και για να φύγεις είναι δύσκολο και χρειάζεσαι ειδική άδεια. Το χειρότερο όμως έρχεται μετά, που ακόμα και σήμερα θεωρείται απίστευτα δύσκολο να ξαναμπείς στη χώρα. Χιλιάδες Αυστραλοί είναι ακόμα μπλοκαρισμένοι σε άλλες χώρες γιατί δεν τους επιτρέπεται η επανείσοδος στη χώρα.

Θα μπορούσε να είναι και χειρότερα!

Θα μπορούσα να γράφω για πολλές σειρές ακόμα. Αυτό όμως που φαίνεται να επηρεάζεται περισσότερο από όλα είναι η ψυχολογία του κόσμου. Όπως ακριβώς επηρεάζουν αντίστοιχα μέτρα κάθε πόλη και χώρα. Ίσα ίσα θεωρώ τυχερούς τους Αυστραλούς που έχουμε τόσα διαθέσιμα πάρκα και επιλογές διαφυγής από την κλεισούρα στο σπίτι. Μπορεί να μη σου επιτρέπεται να βρεθείς με τρίτους αλλά τουλάχιστον μπορείς να βγεις για μια βόλτα στο πάρκο. Και αν είσαι τυχερός να πετύχεις και κάποιο καγκουρό.

Αξίζει να αναφέρω πως υπάρχουν διαφορετικοί δείκτες καταμέτρησης για το χειρισμό της πανδημίας. Για παράδειγμα, είναι εντελώς διαφορετικό το να συγκρίνουμε ποια χώρα κατέχει το δυστυχές ρεκόρ θανάτων από τον κορονοιό. Οι ΗΠΑ, η Βραζιλία, η Ινδία, το Μεξικό και η Ρωσία βρίσκονται στις πέντε πρώτες θέσεις. Για αυτό και όταν χώρες όπως η Αυστραλία κάνει αναφορά στις επιπτώσεις της ψυχικής υγείας, είναι γιατί δεν έχει τόσους νεκρούς να ασχοληθεί. Όταν έχεις να μετράς χιλιάδες και είσαι μια λιγότερο ανεπτυγμένη χώρα, σε αφορά περισσότερο να επιταχύνεις τους εμβολιασμούς και την κάλυψη του πληθυσμού το συντομότερο δυνατόν.

Οι 10 χώρες με τους περισσότερους θανάτους.

Τέλος, επειδή αρνητές θα βρεις σε κάθε χώρα, είναι δυστυχές να βλέπεις την ιστορία να επαναλαμβάνεται. Αν τα κράτη και οι κυβερνήσεις δεν έπρατταν όσα έπραξαν, αυτοί οι ίδιοι θα κατηγορούσαν πρώτοι πως το κράτος τους αδιαφορεί για την υγεία των πολίτων. Αν είχαμε εκατομμύρια θανάτους καθημερινά, οι ίδιοι θα ούρλιαζαν γιατί οι επιστήμονες αργούν τόσο να βρουν ένα εμβόλιο ή μια θεραπεία.

Ας μην περιμένουμε το τέλος του κόσμου για να εμβολιαστούμε. Εκτός αν κάθε φορά που αρρωσταίνεις, δεν πηγαίνεις στο γιατρό, δεν εμπιστεύεσαι την επιστήμη, δεν παίρνεις φάρμακα και μόνο προσεύχεσαι να γίνεις καλά. Τότε εγώ από την μακρινή Αυστραλία σου εύχομαι περαστικά και άλλο κακό να μη σε βρει!

Πηγή έρευνας: www.theage.com.au,  www.statista.com

Πηγή φωτογραφιών: ευγενική παραχώρηση του φίλου μου Craig. Μπορείτε να τον βρείτε και να τον ακολουθήσετε στο Instagram με το όνομα χρήστη adcra_photography.

Έρευνα, κείμενο, σύνταξη: Βογιατζής Ηλίας   για  newsitamea.gr

The post Η Μελβούρνη από σήμερα κατακτά το μεγαλύτερο σε διάρκεια λοκντάουν στον κόσμο! Πως αντιμετωπίζει την πανδημία; appeared first on Newsitamea.gr.