Ο κομήτης του Michael Jordan θα μας κάνει να κοιτάμε για πάντα τα αστέρια

Υπάρχουν πολλές ιστορίες που μας λένε πόσο απίστευτος παίκτης ήταν ο Michael Jordan. Αλλά μία συγκεκριμένα είναι εκείνη που ξεχωρίζει. Σ’ ένα σημείο στο «The Last Dance» , την σειρά ντοκιμαντέρ 10 επεισοδίων του Netflix, ανακαλύπτουμε πόσο μακριά φτάνει ο GOAT για να κερδίσει. Ο LaBradford Smith, ο οποίος αγωνιζόταν στους Washington Bullets, έκανε τον αγώνα της ζωής του απέναντι στους Chicago Bulls με την ομάδα του να κερδίζει 92-93. Σημείωσε 37 πόντους (ρεκόρ καριέρας) και μόλις τελείωσε το ματς, ειρωνεύτηκε τον Jordan. Αυτό το «Ωραίος αγώνας, Mike», έκανε τρελό τον MJ ο οποίος παραμιλούσε στα αποδυτήρια. Έδωσε την υπόσχεση πως στο επόμενο αγώνα θα τον ταπεινώσει και πως θα σημειώσει τους ίδιος πόντους σ’ ένα ημίχρονο. Μία ημέρα μετά, ο LaBradford Smith ανακάλυψε γιατί ο άσος των Bulls θεωρείται ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών. Ο MJ σημείωσε 36 πόντους σ’ ένα ημίχρονο αλλά και το σημαντικότερο βρίσκεται αλλού. Η φράση δεν ειπώθηκε με ειρωνικό τρόπο αλλά ήταν ένας τρόπος ώστε να δώσει στον Jordan ένα κίνητρο. Και δούλεψε.Η σειρά δεν είναι απλά μία ωδή στην καλύτερη ομάδα όλων των εποχών. Προχωρά περισσότερο και δείχνει πως η επιθυμία του Jordan να δείξει σε όλους πως είναι ο καλύτερος, κατάφερε να κάνει τους Bulls το μεγαλύτερο σύνολο που έχει επιδείξει ο παγκόσμιος αθλητισμός. Πρόκειται για μια σειρά 500 ωρών που περίμεναν δύο δεκαετίες ώστε να δουν το φως της δημοσιότητας. Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό παρότι γέννησε αυστηρές κριτικές, με τον Jordan να αισθάνεται πως το ντοκιμαντέρ θα κάνει τον κόσμο να τον «μισήσει» για την συμπεριφορά του.Ο ένας ήταν ο τρόπος που ο MJ απέφυγε να πάρει θέση στον αγώνα της Γερουσίας για την Βόρεια Καρολίνα, την πατρίδα του, όπου ο μαύρος Δημοκράτης Harvey Gantt έδινε τη δική του μάχη κόντρα στον Ρεπουμπλικάνο Jesse Helms, γνωστό για τις ρατσιστικές απόψεις του. Η φράση που αποδίδεται στον Jordan είναι ότι οι «Ρεπουμπλικάνοι αγοράζουν επίσης sneakers» τον στοιχειώνει μέχρι και σήμερα, παρότι το 1990 οι πολιτικές φωνές δεν ήταν κάτι το ανεκτό στον κόσμο του NBA. Όπως συνέβη στην περίπτωση του Craig Hodges, που κατέκτησε δύο πρωταθλήματα με τον Jordan αλλά αποκλείστηκε από το ΝΒΑ για τον ακτιβισμό του. Να σημειωθεί πως ο Hodges δεν έδωσε συνέντευξη στο ντοκιμαντέρ, γεννώντας πολλά ερωτηματικά.Οι κομήτες που μας συναρπάζουν έχουν ένα συγκεκριμένο γνώρισμα: Εμφανίζονται από καιρό σε καιρό, για να μας αφήσουν να κοιτάζουμε τα αστέρια και να αναρωτιόμαστε πότε θα έχουν την ευκαιρία να ξαναδούμε κάτι αντίστοιχο.Αν σήμερα μπορούμε να συναντήσουμε πολλές ενεργές φωνές σχετικά με την πολιτική στο NBA, η εποχή του Jordan είναι διαφορετική. Και σε αυτή τη πτυχή βλέπουμε επίσης πως ένας rookie της δεκαετίας του ’80, πήρε μία άσημη ομάδα, την ανέδειξε και την έκανε παγκόσμιο φαινόμενο μέσα σε λίγα χρόνια. Ο Michael Jordan κατάφερε να γίνει γνωστός σε όλο τον πλανήτη, να σύρει τα πλήθη και να δημιουργήσει μία μοναδική κατάσταση, όταν η πληροφορία δεν μπορούσε να διαδοθεί μέσω διαδικτύου. Αυτό μας κάνει να φανταστούμε που μπορούσε να φτάσει σήμερα και το κατά πόσο θα ήταν διαφορετική η πολιτική του προσέγγισε στη σημερινή εποχή. Δεν ήταν τυχαίο πως ο Jordan ηγήθηκε και έδειξε τον τρόπο για να γίνεις star. Ήταν το κεντρικό πρόσωπο της Nike και των McDonald’s. Το έκανε με την δική του προσωπικότητα, ένα ευλογημένο ταλέντο και μία διαολεμένη θέληση για να κερδίσει. Αν σήμερα χάνουμε τον χρόνο μας ώστε να συζητάμε αν είναι καλύτερο το φυσικό ταλέντο του Messi ή η ασταμάτητη δουλειά του Cristiano, ο Jordan είχε λύσει αυτό το δίλημμα γιατί τα είχε και τα δύο.Επίσης το «The Last Dance» μας χαρίζει μια σειρά από αξέχαστες φιγούρες. Τον μετριοπαθή και εργατικό Steve Kerr που απέδειξε ότι μπορεί να παίξει ανάμεσα στους καλύτερους, τον Scottie Pippen ως άλλος Robin για τον Batman Jordan. Αυτός που θα μπορούσε σε άλλη ομάδα να είναι το αντίπαλον δέος αλλά προτίμησε να μείνει στο πλευρό του. Την πιο εκκεντρική φιγούρα στο μπάσκετ, Dennis Rodman, την ήρεμη, σταθερή και καθοδηγητική φωνή του Phil Jackson και τον Jerry Krause που έχει έναν ρόλο που χρειάζονται όλες αυτές οι υπέροχες ιστορίες. Αυτού του κακού.Σε ορισμένες στιγμές, βλέπουμε επίσης τη σκοτεινή πλευρά του Jordan, κάτι περίεργο για κάποιον που έχει περάσει ολόκληρη την καριέρα του στο προσκήνιο. Βλέπουμε την ιστορία της δολοφονίας του πατέρα του, τις ήττες, την περιπέτεια του baseball, καθώς και την επιστροφή στο ΝΒΑ. Ένας νέος τρόπος ώστε να κοιτάξουμε ξανά εκείνον. Υπάρχουν αρκετοί παίκτες που νιώθουν αδικημένοι από τον Jordan. Οι οποίοι κάνουν λόγο για έναν απαιτητικό και ασυγχώρητο τύπο. Υπάρχουν αρκετοί τρόπο για να οδηγηθείς στην επιτυχία και του Jordan δεν ήταν ο πιο όμορφος. Αλλά υπάρχει και η συναισθηματική πλευρά του γίγαντα που δεν αποφεύγει την πνιγμένη φωνή εκείνων που δικαιολογούν ότι έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν. Έχοντας πάντα και όλοι τον ίδιο στόχο: Τη νίκη. Και κέρδισαν, όπως κανένας άλλος.Το «The Last Dance» τελείωσε και είναι ένα αντικείμενο που αξίζει ακόμα πολλών αναλύσεων. Αλλά προς στιγμήν, έχει το δώρο να επικεντρώνεται στην ιστορία μίας από τις πιο ξεχωριστές ομάδες που έχει δει ποτέ ο αθλητισμός. Επιπλέον, το Netflix ήξερε ότι είχε έναν άσο στο μανίκι κατά την διάρκεια της πανδημίας: Και εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία να το πλασάρει σε μία εποχή που η αγωνιστική επικαιρότητα ήταν στείρα και ο κόσμος έψαχνε ένα αποκούμπι. Ήταν ο τελευταίος χορός μίας σπάνιας ομάδας, ενός αυθεντικού κομήτη που άφησε το πέρασμά του στην ιστορία του αθλητισμού. Ωστόσο οι κομήτες που μας συναρπάζουν έχουν ένα συγκεκριμένο γνώρισμα: Εμφανίζονται από καιρό σε καιρό, για να μας αφήσουν να κοιτάζουμε τα αστέρια και να αναρωτιόμαστε πότε θα έχουν την ευκαιρία να ξαναδούμε κάτι αντίστοιχο.https://youtu.be/WUyyrPE3nbUΠηγή: playboy.gr