Tο διακύβευμα της συγκυρίας

Γράφει ο Ζαχαρίας ΛουδάροςΤρομερός είναι ο θυμός ενός λαού που μουρμουρίζει. To έγραψε ο Αισχύλος και το εισέπραξα κυρίως τις μέρες του Πάσχα, τόσο στην πόλη όσο και στην ύπαιθρο. Δεν θυμάμαι πιο κατσουφιασμένο Πάσχα σε αυτή τη χώρα. Παντού ένα «μουρμουρητό» που μοιάζει με παραμιλητό καταθλιπτικού. Γι αυτά που θα μπορούσαν να γίνονται και δεν γίνονται. Και γι αυτά που δεν θα έπρεπε να συμβαίνουν κι όμως είναι γεγονότα. Οπότε τα κύματα της δυσφορίας που σε πρώτη φάση έγιναν αγανάκτηση στις πλατείες κι έκαναν κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ, τώρα πλέον είναι ένας συμπιεσμένος θυμός σε μορφή μοναχικής κατάθλιψης. Δεν ξέρω τι πολιτική στάση σηματοδοτείται από αυτή τη συμπεριφορά, γνωρίζω όμως πως όταν κανείς δεν ξέρει τι να κάνει, συνήθως κάνει το χειρότερο. Διότι δεν έχει τη διαύγεια για να κάνει το αυτονόητο.Θυμωμένοι και συγχυσμένοι οι Έλληνες γιατί τα παιδιά τους είτε θα θάβονται, κυριολεκτικά αν είναι πιλότοι, μεταφορικά αν είναι «ντελίβερι» είτε θα μεταναστεύουν. Καταθλιπτικοί γιατί δεν ξέρουνε τι να κάνουνε για να το αποτρέψουν ως το χειρότερο σενάριο για τους εαυτούς τους κι αυτούς που ακολουθούν. Κι αυτό είναι μεγάλη αποτυχία μιας κοινωνίας.Το να αναθεματίζουμε συλλήβδην τη Μεταπολίτευση είναι γελοίο και τραγικό μαζί. Έγινε αυτό που μπορούσε να γίνει, κάτω από τις δοσμένες συνθήκες. Σήμερα όμως ο πλανήτης βρίσκεται εν βρασμώ, νέες συνθήκες δημιουργούνται στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα καθώς η παγκοσμιοποίηση των αγορών οδήγησε στην παρακμή του έθνους - κράτους, βοηθώντας όμως την ίδια στιγμή την επιχειρούμενη ανάδυση των Αυτοκρατοριών του ανατολικού δεσποτισμού (Ρωσία, Τουρκία, Ιράν, Κίνα). Η παγκόσμια δημοκρατία αποδεικνύεται όνειρο απατηλό και ο εφιάλτης του ολοκληρωτισμού επιστρέφει.Οπότε το αυτονόητο σε αυτές τις περιστάσεις είναι αν μη τι άλλο, η ενότητα. Η ενότητα για να υπερασπιστούμε συλλογικά τις αξίες που περιγράφονται τόσο ξεκάθαρα στον Επιτάφιο του Περικλή και είναι η αληθινή εθνική κληρονομιά μας. Την Πατρίδα και τη Δημοκρατία. Γιατί μόνο αν υπάρχει πατρίδα και δημοκρατία μπορεί να θεμελιωθεί η ελευθερία του ατόμου. Αλλιώς είναι μια ζωτική ψευδαίσθηση που μας οδηγεί στο γκρεμό.Πατρίδα και Δημοκρατία, μαζί. Αυτό δεν μπορούμε να το κάνουμε μέσα από τον εσωτερικό διχασμό και τη σύγκρουση. Είναι η ώρα να δούμε τη δημοκρατία της συνεργασίας, του «εμείς» και όχι των παραταξιακών περιχαρακώσεων που γεννήθηκαν μέσα σε άλλες συγκυρίες κι εκφράζουν άλλες εποχές.Είναι τραγικό σε αυτές τις στιγμές, με τους δανειστές να κάνουν «μπαλάκι» το ζήτημα του χρέους, τους εταίρους να παζαρεύουν τις συντάξεις με το όνομα της «Μακεδονίας» και τον Ερντογάν να μας κάνει καθημερινό bullying, το πολιτικό σύστημα να βρίσκεται στην ιδεολογικο-κομματική «κοσμάρα» του. Να κάνουν προτεραιότητα το πως θα την πει ο ένας στον άλλο και όχι πως να δώσουμε με μια φωνή, ενιαία και ισχυρή, τη σωστή απάντηση στις τεράστιες προκλήσεις και πιέσεις που δεχόμαστε από παντού.Φτάσαμε έτσι στο σημείο που τη σωστή πολιτική απάντηση στο μεγάλο διακύβευμα της συγκυρίας για τη χώρα να τη δίνει ο Μιχάλης Σάλλας και όχι οι αρμόδιοι υπουργοί της κυβέρνησης και οι τομεάρχες της αντιπολίτευσης. Τη μεταφέρω επί λέξει από σχετικό άρθρο του: «Ας μην κρυβόμαστε πίσω από τις λέξεις, μια χρησιμοποίηση της προληπτικής γραμμής θα σήμανε ένα νέο σκληρό μνημόνιο, νέα μέτρα, επιβολή καινούργιων περιορισμών, που δύσκολα θα δεχθεί η κοινωνία, η οποία έχει κουραστεί από περίπου 10 χρόνια μνημονίων, και ακόμα πιο δύσκολα θα διαχειριστούν την κατάσταση οι πολιτικοί».Όσο δεν γίνεται το αυτονόητο, όσο δεν υπάρχει αρραγές εσωτερικό μέτωπο, η χώρα θα είναι ανοιχτή στις απειλές που δέχεται κι εξαναγκάζεται να υποκύπτει. Κι αυτό συνιστά μεγάλη ιστορική ευθύνη πλέον.Η πρωτοβουλία ασφαλώς σε αυτές τις περιπτώσεις ανήκει στην κυβέρνηση. Αυτή πρέπει να δώσει το στίγμα των προθέσεών της. Για να επιτύχει αληθινή ενότητα και ομοψυχία, όπως απαιτούν οι περιστάσεις. Και όχι να συζητάμε στα σοβαρά ποια πλειοψηφία θα μπορούσε να κάνει Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Ευάγγελο Βενιζέλο ή τον Κώστα Καραμανλή. Αυτή είναι παρακμιακή πολιτικάντικη συζήτηση...Αν δεν μπορούν να το πετύχουν ο Τσίπρας κι ο Κυριάκος τότε ας πάμε παρακάτω... Είμαστε πάρα πολλοί αυτοί που πιστεύουμε πως θα μπορούσαν να τον πετύχουν σίγουρα ο Κώστας Μπακογιάννης με τη Ρένα Δούρου. Και όσοι αμφιβάλουν γι αυτό, ας διαβάσουν με προσοχή το πως αποχαιρέτησε ο Περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας τον Ευρυτάνα πολεμιστή του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, υπασπιστή του Άρη Βελουχιώτη, τον Καπετάν Ερμή... Ν' ανοίξουν λίγο τα μυαλά τους, μπας και προλάβουμε να σώσουμε τίποτα σε αυτή τη χώρα.