Της φραπεδιάς οι εποχούμενοι θεριακλήδες

Το μόνο που μπορώ να διακρίνω, είναι ότι, επειδή τα βουνά μας είναι όμορφα και το τοπίο τους, σε κάθε στροφή του δρόμου, αλλάζει θεαματικά, δεν αντέχει ο θεατής αυτό το θαύμα, θεριακλώνεται με τη φραπεδιά που τη ρουφάει ηδυπαθώς και σ’ αυτή την έξαρση του συναισθήματος, ασυναίσθητα πετάει το άδειο πλαστικό ποτηράκι, με το πώμα και το καλαμάκι προυφάν· συντομογραφία του «π(ου) ρουφάν(ε)».