Σε μεγάλα κέφια…

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ van-morrison-.jpg Ένα καθόλου τυπικό review για το νέο δίσκο του Van Morrison | AP Photo 30.10.2017, 12:58 | Ετικέτες: δίσκος, rock, pop, soul, Van Morrison Συντάκτης: Γιάννης Καψάσκης

Ο Van Morrison δεν έχει ανάγκη κανέναν μας. Ο Van Morrison εικάζω ότι βρίσκεται σε ένα γαλήνιο μέρος μοναχικής αυτοεκπλήρωσης, όπου συνθέτει τη μουσική του, χαμογελά ικανοποιημένος στον καθρέφτη και

κοιμάται σαν πουλάκι τα βράδια χωρίς να μετράει γι'αυτόν η γνώμη του κόσμου.

Ο άνθρωπος που έγραψε το “Moondance”, κατευθείαν μετά από το “Astral Weeks”, μετράει σήμερα 37 albums. Και παραμένει cool και αγέρωχος στα 72 του χρόνια, έχοντας κάνει και το δικό μας χειλάκι να γελάσει, με αυτό το πρόσφατο “Roll With The Punches”.

Δεν ξέρω κατά πόσο έχει νόημα ένα τυπικό review δίσκου για έναν τύπο σαν κι αυτόν. Δε φτάνει δηλαδή που ένας Βορειοϊρλανδός, με μεσαίο όνομα Ivan έχει χριστεί ιππότης από τη βασίλισσα της Αγγλίας, που υπάρχει στη Wikipedia ξεχωριστό λήμμα με τίτλο “List of Awards And Nominations received by Van Morrison”, που έχει γίνει γραμματόσημο, απλά και μόνο επειδή τραγουδάει rhythm & blues τα τελευταία 50 χρόνια; Και ας μην μπούμε καν στη διαδικασία να αποφανθούμε αν αυτό που παίζει ο κύριος Morrison είναι απλώς R&B. Ο κάθε λόγιος μελετητής θα χανόταν στο συνονθύλευμα folk, gospel, country, new age, rock n roll μουσικής που έχει περάσει από τους δίσκους του και όσο ο ίδιος επιμένει να λέει πως είναι ένας soul τραγουδιστής, τόσο γίνεται ξεκάθαρο ότι στην πραγματικότητα δεν έχει καμία σημασία.

Το ζητούμενο ήταν, είναι και θα είναι ο μαγικός τρόπος με τον οποίο κάθε συλλογή συνθέσεων του λειτουργεί κάθε φορά και κρίνοντας από το εξώφυλλο του καινούριου album, ο ήρωας μας είναι σε μεγάλα κέφια. Φρέσκο και παραδοσιακό ταυτόχρονα, το φορτωμένο με 15 τραγούδια βινύλιο χτυπάει τις χορδές που πρέπει χωρίς να υπερβάλλει ούτε στιγμή. Από το εναρκτήριο “Roll With The Punches” που εμποτισμένο με το DNA του Muddy Waters δίνει το ρυθμό, μέχρι το προσωπικό αγαπημένο “Teardrops From My Eyes”, εμφανίζονται μια σειρά από μεστές συνθέσεις των T Bone Walker, Count Basie, Sam Cooke, Mose Allison, Sister Rosetta Tharpe, συνοδευόμενες από μερικά Morrison originals, και όλα είναι δουλεμένα με φροντίδα και εμπειρία.

Προφανώς μεγάλο κομμάτι του gourmet ήχου που απολαμβάνουμε εδώ πιστώνεται στο Jeff Beck που έχει αναλάβει όλα τα κιθαριστικά μέρη, αλλά θα ήταν κρίμα να παραλειφθεί το cool drumming του Mez Clough των Madness (και επίσης συμμετέχων στα groups των Tom Jones, Jools Holland, Imelda May, Joss Stone, Maceo Parker μεταξύ άλλων) αλλά και στο μπάσο του Laurence Cottle που τον γνωρίσαμε σαν μέλος του project του Alan Parsons, και για τους fan των trivia έχει περάσει και ένα διάστημα ως μέλος των Black Sabbath, ηχογραφώντας μαζί τους το “Headless Cross” album του 1989.

Ίσως όμως λίγη σημασία έχουν όλα αυτά, καθώς όταν κατέβει η βελόνα οι θεωρίες και οι αναλύσεις περνούν σε δεύτερη μοίρα. Και έτσι θα έπρεπε αν είναι, σωστά;

[ad-slot]

[related-articles]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Η «αρμονία» του Kamasi Washington Το φορτίο που σηκώνουν οι ώμοι του Gary Clark Jr. Η Tori Amos και οι... γεροντικές αυταπάτες