Μουσική ακεραιότητα

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ diskoi-kritiki-.jpg dreamstime.com 01.06.2017, 14:37 | Ετικέτες: δίσκος, rock, stoner, blues Συντάκτης: Παναγιώτης Φέτσης

Τέσσερα συγκροτήματα από διαφορετικές καταβολές συνεχίζουν να ζουν το όνειρο και προσφέρουν σπουδαίες δισκογραφικές δουλειές.

FOREST SWORDS – Compassion (Ninja Tune)

Ο Matthew Barnes δε φτιάχνει ηλεκτρονική

μουσική για τα μεγάλα στάδια. Στην τετραετία που πέρασε από το Engravings, το δεύτερό του άλμπουμ, αναζήτησε νέους ήχους, νέα ταυτότητα, νέους τρόπους επικοινωνίας. Κι εδώ, μέσα από δαιδαλώδη synth, κακόφωνα sample, υποδόρια beats και απόκοσμους φυσικούς ήχους, κατορθώνει να είναι προσιτός, συγκινητικός, κινηματογραφικός, αποκαλυπτικός. Το Compassion αξιώνει μια πλήρη ηχητική εμπειρία, όχι ένα απλό πέρασμα και δικαιώνει πλήρως το δημιουργό του. Ένα άλμπουμ και για τους μη φανς της ηλεκτρονικής μουσικής.

ALL THEM WITCHES – Sleeping Through The War (New West Records)

Με μια τόσο σταθερά εξελικτική πορεία, είναι άγνωστο πλέον το τι μονοπάτι θα ακολουθούν οι All Them Witches σε κάθε τους δισκογραφικό βήμα. Εδώ, στο 4ο τους άλμπουμ μέσα σε 5 χρόνια, αφήνουν κατά μέρους τις stoner παρεμβολές, βουτάνε περισσότερο στα νωχελικά ψυχεδελικά jams και αφήνουν το δέσιμο της μπάντας να πάει τα κομμάτια ένα βήμα παραπέρα. Οι δυνατές στιγμές φυσικά και υπάρχουν (Bulls), ακόμα και πιασάρικα indie single (Bruce Lee), στο δεύτερο μισό όμως φαίνεται ξεκάθαρα η αλλαγή προσέγγισης (πιο bluesy από το Internet δεν έχουν ξαναυπάρξει). Ούτε headbangers λοιπόν, ούτε hippie ρεβιζιονιστές, απλά η πιο ενδιαφέρουσα rock μπάντα των ημερών μας.

SOLSTAFIR – Berdreyminn (Season Of Mist)

Οι Solstafir ακολουθούν εδώ το προηγούμενο αριστουργηματικό Otta με μια διάθεση να το υπερβούν, χωρίς όμως να προσφέρουν αναμασήματα και κοινοτυπίες. Η πολυσυλλεκτικότητα των ήχων τους εξάλλου το επιτρέπει. Είναι συγκινητικοί χωρίς να γίνονται μελό, δυναμικοί χωρίς να είναι metal με το τσεκούρι ανά χείρας και κλείνουν το μάτι στους Sigur Ros περισσότερο από ποτέ. Tα pagan folk περάσματα δεν υπάρχουν, αντιθέτως τα synth δίνουν ατμοσφαιρικά το στίγμα. Αν σας φάνηκε φυσιολογική η μετάβαση των Anathema στο Alternative 4 επενδύστε άφοβα στους Ισλανδούς.

DO MAKE SAY THINK – Stubborn Persistent Illusions (Constellation)

‘Επειτα από 8 χρόνια σιωπής και χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες σημαντικό post-rock συγκρότημα επιστρέφει στο προσκήνιο. Είναι σπάνιο, αν ανατρέξει κανείς στη δισκογραφία τους, να πετύχει μια έστω μέτρια δουλειά και το καινούριο τους άλμπουμ δεν είναι εξαίρεση. Στην πραγματικότητα έχει όλα τα στοιχεία της καλύτερής τους δουλειάς, επιμένει στον κιθαριστικό ήχο, τη DYI προσέγγιση (δική τους παραγωγή και πάλι), τις λυτρωτικές μελωδίες και τη σφιχτή δομή και ακούγεται νεράκι. Αν κάποιος τους είχε ξεγραμμένους, καλύτερα να αναθεωρήσει.

[ad-slot]

[related-articles]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Υπερταχεία δίχως φρένα Μία ευφορική μετάλλαξη Έτοιμοι για απογείωση