Η τιμωρία της παιδείας

Πώς είναι δυνατόν στο μεταίχμιο από την παιδική στην ενήλικη ζωή να αναπτυχθεί κοινωνική και πολιτική συνείδηση σε ένα περιβάλλον όπου θα κυριαρχεί ο φόβος για την έκφραση, όπου ακόμα και η «ηχορύπανση» -αλήθεια, πώς ορίζεται αυτό σε έναν πανεπιστημιακό χώρο- ή οι «ύποπτες συναθροίσεις» θα μπορούν να θεωρούνται a priori αδικήματα και να καταστέλλονται πάραυτα; Ποια γόνιμη σκέψη να βλαστήσει σε έναν τέτοιο χώρο;