«Η περιγραφή “απροσδιόριστο πράγμα” είναι ακριβώς αυτή που θα επιλέγαμε»

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ teflon.jpg 21.02.2018, 13:43 | Ετικέτες: συναυλίες, pop, post rock, rock Συντάκτης: Γιάννης Καψάσκης

Υπάρχουν φορές που θέλεις να ακούσεις μουσική που να είναι ξεκάθαρη όσον αφορά τις αφετηρίες της, τα εκφραστικά της μέσα και τις μεθόδους της. Που να μη σε κάνει να απορείς, που να μη σε βάζει σε μια δική της κατάσταση, που να μην άπτεται δομικά σε μια και μόνο, συγκεκριμένη φόρμα ή

περίσταση. Και πολύ καλώς κάνει και υπάρχει.

Για όλες τις υπόλοιπες φορές όμως, με το χέρι στην καρδιά, οι Τεφλόν είναι οι άνθρωποι μας. Το αθηναϊκό σχήμα κυκλοφόρησε πρόσφατα το «Κομμάτια Από Τα Ερείπια» album του και εν μέσω εμφανίσεων ανά την επικράτεια, μοιράστηκε μαζί μας σκέψεις, απορίες και δόσεις καλλιτεχνικής συνειδητοποίησης.

Αν έπρεπε να περιγράψετε κάπως αυτό το απροσδιόριστο πράγμα που λέγεται “Τεφλόν”, τι θα λέγατε; Πως ισορροπεί αυτή η ύπαρξη από το 2007 και από ποια κύματα έχει περάσει;

Η περιγραφή “απροσδιόριστο πράγμα” είναι ακριβώς αυτή που θα επιλέγαμε. Κατά τα άλλα στην περίπτωσή μας είναι μια ομάδα που γράφει μουσική και στίχους, δίνει συναυλίες και κάνει δίσκους. Από το 2007, λοιπόν, ισορροπούμε ακριβώς ανάμεσα στις παραπάνω δραστηριότητες και στην καθημερινότητα του καθενός.

<a data-cke-saved-href="http://tfln.bandcamp.com/album/--3" href="http://tfln.bandcamp.com/album/--3">κομμάτια από τα ερείπια by τεφλόν</a>

Θα μπορούσατε να πείτε ότι βρίσκεστε στο σημείο που ονειρευόσασταν ότι θα φτάνατε, όταν ξεκινήσατε να παίζετε μουσική; Νιώθετε ότι έχουν λειτουργήσει όλα όπως θα έπρεπε;

Κατά κάποιον τρόπο, τώρα θέτουμε στόχους και όνειρα. Όχι ότι δεν υπήρχαν όνειρα όταν ξεκινούσαμε, αλλά τότε ήταν μάλλον ατομικά, δεν τα είχαμε συζητήσει μεταξύ μας ιδιαίτερα και, σε ένα βαθμό, δεν ταυτίζονταν κιόλας. Οπότε, για να είμαστε εδώ, μάλλον λειτούργησαν όλα όπως θα έπρεπε και είμαστε αρκετά ικανοποιημένοι και με το που έχουμε φτάσει αλλά και με τον τρόπο που έγιναν όλα.

Τα “Κομμάτια Από Ερείπια” αλλά και το “Τεφλόν” μου δίνουν την εντύπωση ότι η κινηματογραφική μουσική είναι κάτι που άπτεται στις προτιμήσεις σας. Έχω δίκιο; Διαλέξτε μια σειρά και μια ταινία που θα θέλατε να έχετε φτιάξει το soundtrack.

Δεν είμαστε ακριβώς σίγουροι για το τι ορίζεται ως κινηματογραφική μουσική, οπότε δεν μπορούμε να την κατατάξουμε στις προτιμήσεις μας. Αν μιλάμε για το αφηρημένο cinematic του μουσικού τύπου, τότε ναι, μάλλον μας αρέσουν αρκετοί συνθέτες και συγκροτήματα (που ανάμεσα σε άλλα έχουν γράψει και για κινηματογράφο). Αλλά ποτέ δεν ήταν στόχος μας να φτιάξουμε κινηματογραφική μουσική. Γράφουμε πάντα ότι μας βγαίνει. Επηρεασμένοι από ακούσματα και από ό,τι άλλο μας περιβάλλει, εξίσου.

Πολλοί μουσικοί βρίσκουν τον εαυτό τους στη επί σκηνής, κάποιοι άλλοι στην αυτοσυγκέντρωση ενός studio ηχογραφήσεων. Εσείς σε ποια κατηγορία θα έλεγες ότι ανήκετε;

Μάλλον το έχουμε ισορροπήσει αυτό. Τις περισσότερες φορές συνθέτουμε αυτοσχεδιάζοντας όλοι μαζί και ηχογραφούμε πάντα ζωντανά, όλοι μέσα στο στούντιο, οπότε στο στούντιο προσπαθούμε να υπάρχει αρκετή αίσθηση live. Ταυτόχρονα, τα τραγούδια γράφονται έτσι όπως θα παίζονται και στη σκηνή. Οπότε όταν βρισκόμαστε σε συνθήκη live είναι ήδη “στουντιακά” στημένα. Πάντως, σίγουρα χρειάζεται η όποια απομόνωση παρέχει το στούντιο και σίγουρα χρειάζεται ή έκθεση ενός live για να είναι ολοκληρωμένη μια μουσική “δουλειά”.

Σε συνέχεια της προηγούμενης ερώτησης, μπορείς να επιλέξεις τον ονειρεμένο παρτενέρ για τους Τεφλόν, τόσο πίσω από μια κονσόλα παραγωγού, όσο και co-headliner σε μια συναυλία;

Στο σκέλος του παραγωγού, ο Μανώλης Αγγελάκης είναι για πολλούς λόγους ονειρεμένος συνεργάτης. (Από μουσικής πλευράς, αισθητικής, αποτελέσματος αλλά και σαν παρέα, σαν αφηγητής ανεκδότων, πειραματιστής σε συνδυασμούς γεύσεων, καθώς και co-headliner). Και στο να μοιραστούμε τη σκηνή με μπάντες, μέχρι τώρα είμαστε απίστευτα ικανοποιημένοι. Έχουμε βρεθεί σχεδόν με όλες τις εν ενεργεία ελληνικές μπάντες που θαυμάζουμε και με όσες δεν έχουμε προλάβει θα γίνει σύντομα, ελπίζουμε. Τώρα αν μπορούσαμε να πάμε με τον Μανώλη και να ηχογραφήσουμε στο Hotel2Tango ή στο Abbey Road ή να παίξουμε live με τους Radiohead, τους Godspeed You! Black Emperor, τους Portishead, αλλά και τους Radian, τους Fire!, τον Tom Waits, τον Thurston Moore και τόσους ακόμα, σίγουρα θα ήταν εξίσου ονειρεμένο.

<a data-cke-saved-href="http://tfln.bandcamp.com/album/--3" href="http://tfln.bandcamp.com/album/--3">κομμάτια από τα ερείπια by τεφλόν</a>

Θα ήθελα να μου ξεχωρίσετε τους 5 πιο συναρπαστικούς δίσκους που ακούσατε πρόσφατα.

Λάμδα - Η Επόμενη Μέρα

Fire! - She Sleeps, She Sleeps

Bazooka - Ζούγκλα

David Bowie - Black Star

Do Make Say Think - Stubborn Persistent Illusions

(το “πρόσφατα” με την ευρεία έννοια...)

Βρίσκεστε εν μέσω εμφανίσεων σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Εντοπίσατε να υπάρχει συνάφεια από πόλη σε πόλη στο κοινό των Τεφλόν, ή σε κάθε στάση συναντήσατε εντελώς διαφορετικό κόσμο;

Δεν είναι τόσο μεγάλη η εμπειρία μας σε αυτό, αλλά μέχρι τώρα μας φαίνεται ότι υπάρχει η ίδια συνάφεια που υπάρχει γενικότερα ανάμεσα στους ανθρώπους. Δηλαδή ούτε στα όρια του νομού Αττικής υπάρχει κάποια ιδιαίτερη συνάφεια, αλλά ούτε υπάρχουν συγκλονιστικές διαφορές. Αυτό που ίσως να ισχύει είναι ότι εκτός Αθήνας συναντήσαμε κόσμο που επειδή δεν είχε την δυνατότητα να μας δει μέχρι εκείνη τη στιγμή το εκτίμησε με περισσότερη εξωστρέφεια, ίσως πιο έκδηλα.

Το “Κομμάτια Από Ερείπια” είναι φρέσκο ακόμα και δεν έχει επ' ουδενί ολοκληρώσει τον κύκλο του. Είστε από εκείνους που σχεδιάζουν παρόλα αυτά το επόμενο βήμα, υπάρχουν πλάνα στο Τεφλόν σύμπαν;

Ακριβώς αυτό. Υπάρχουν ιδέες και σχέδια για την ηχογράφηση του τρίτου δίσκου ακόμα και για φέτος ο καλοκαίρι. Όμως, έχουμε επικεντρωθεί στην συναυλιακή παρουσίαση του “Κομμάτια Από Ερείπια” σε όσο το δυνατόν περισσότερα μέρη. Επίσης, θα θέλαμε φέτος να παίξουμε και με τα συγκροτήματα που μας αρέσει η μουσική τους και δεν έχουμε προλάβει ακόμα και σκεφτόμαστε ταυτόχρονα να γράψουμε κάποια καινούργια τραγούδια, μάλλον ανεξάρτητα του επόμενου δίσκου.

[ad-slot]

[related-articles]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Όσο είσαι σε θέση να παράγεις hits, δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι... Ήρεμη και βαθιά χαρά μπροστά στην απέραντη ομορφιά... Η μινιμάλ και post rock «Σκιά» της Emi Path