Η μινιμάλ και post rock «Σκιά» της Emi Path

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ em-path-.jpg Η «δική μας» Emi Path αναλύει κομμάτι κομμάτι το δίσκο της «The Shadow» 06.02.2018, 17:05 | Ετικέτες: post rock, δίσκος, συναυλίες Συντάκτης: Μάριος Αποστόλου

Το 2017 έφερε πολλά και δυνατά μουσικά albums σε όλα τα ιδιώματα και δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως και η ημεδαπή διέπρεψε σε αυτό το κομμάτι. Είναι άλλωστε πλέον κοινό μυστικό πως ως χώρα έχουμε μουσική σκηνή και μάλιστα όχι τυχαία! Μία σκηνή με ποικιλία, με ποιότητα, με στόχους (πλέον πραγματοποιήσιμους

και απτούς) και κυρίως με συνέπεια στην παραγωγή νέου υλικού και νέων καλλιτεχνών.

Η Emi Path (κατά κόσμον Αιμιλία Παπαθεοχάρη) είναι μια ανερχόμενη δημιουργός που με βάση της το πιάνο και τη φωνή δημιουργεί τραγούδια που όταν δεν ακροβατούν ανάμεσα στο post rock και τον μινιμαλισμό, δημιουργώντας πανέμορφα soundcapes, βρίθουν ποιοτικής τραγουδοποιίας, ενσαρκώνοντας την πρόσμειξη ενός πλήθους ετερόκλητων επιρροών (η ίδια αναφέρει από Godspeed You! Black Emperor και Joy Division μέχρι Portishead και Max Richter), αλλά και ενός –όπως φαίνεται- ταραχώδους εσωτερικού κόσμου.

Με τη βοήθεια ικανών μουσικών και φίλων, μέσα στο 2017 κυκλοφόρησε το “The Shadow” και εμείς, αδυνατώντας να προβούμε σε μια αποστειρωμένη δισκοκριτική, ή μια τυποποιημένη παρουσίαση της ζητήσαμε να μας κάνει ένα... director’s commentary, track-by-track, δίνοντάς μας μια ευκαιρία να τη γνωρίσουμε καλύτερα, αυτή και τη μουσική της. Τώρα το τι καταφέραμε, είναι σαφέστατα μια τελείως διαφορετική συζήτηση...

1. Falling

Το ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα.

2. Happy death

Βρες αυτό για το οποίο ζεις και αφέσου να σε «σκοτώσει».

«Να έχει απόλυτη συναίσθηση, αυτό του χρειαζόταν, χωρίς απάτη, χωρίς δειλία – ενώπιος ενωπίω – μόνος με το σώμα του – με ανοιχτά τα μάτια μπροστά στο θάνατο» Από τον «Ευτυχισμένο θάνατο» του Καμύ, εξού και ο τίτλος του τραγουδιού.

3. Circle

Νότες σχηματίζουν κύκλους, σαν τις εμμονές που κάνουν κύκλους στο κεφάλι μας. Και ίσως χάνεσαι μέσα στους κύκλους κι ενώ είσαι στο ίδιο σημείο τελικά δεν ξέρεις πού είσαι ακριβώς.

4. Drown

Να πνίγεσαι εκεί που μπορείς να αναπνεύσεις.

5. Eons

Αιώνας για το σώμα ίσον ακόμη περισσότεροι αιώνες για το μυαλό.

6. Don’t trust

Μερικές οικογενειακές ιστορίες αρκούν για να αμφισβητήσεις πολλές αλήθειες.

Οι μόνοι άνθρωποι που σου δίνουν αλήθειες, τις δικές τους αλήθειες, δεν μπορούν να σε σώσουν και καλείσαι κάθε μέρα να είσαι ακόμη πιο δυνατός από την προηγούμενη.

7. Nothing

Τίποτα.

Η Emi Path εμφανίζεται ζωντανά στο six d.o.g.s, τη Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2018, μαζί με τους Collective Remembrance.

Περισσότερες πληροφορίες εδώ

Κι όσο για τις αγαπημένες τις κυκλοφορίες του 2017; Η Emi Path διαλέγει τα ακόλουθα:

Gas – Narkopop

17 χρόνια μετά από το εξαιρετικό “Pop”, το αφεντικό της Kompakt Records, Wolfgang Voigt επιστρέφει ως Gas με ένα ακόμη εξαιρετικό ambient-techno LP. Δύσκολη επιστροφή μετά από τέτοιους δίσκους αλλά το “Narkopop” ανταμείβει πλήρως.

Godflesh – Post Self

Ο δεύτερος δίσκος των Godflesh μετά την επανένωση τους, το “Post Self” είναι ότι πρέπει για μία δύσκολη μέρα. Δυνατό και καθαρτικό.

Pharmakon – Contact

Η Margaret Chardiet είναι προσωπική μου αδυναμία. Η ένταση και ο θυμός που βγάζει με τη φωνή της είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Ο τελευταίος της δίσκος είναι ο πιο μελετημένος και λεπτομερής από τις προηγούμενες τις δουλειές και ότι φέτος έζησα την ένταση του live βοηθάει να τον αγαπήσω περισσότερο.

Godspeed You! Black Eemperor – Luciferian Towers

Αν και οι καλές μέρες των Godspeed έχουν περάσει αυτός ο δίσκος δεν παύει να είναι πολύ δυνατός και παίρνει θέση στη πεντάδα μου για το 2017.

Ben Frost – The Centre Cannot Hold

Όσοι έζησαν το live του Frost στο Fraternity of Sound μπορούν να καταλάβουν το τι εστί η μουσική του. Ηχογραφημένο από τον Steve Albini (Bick Black, Shellac) ο δίσκος είναι εξαιρετικός και ζητάει ένα καλό ηχοσύστημα για να εκτιμηθεί πλήρως.

[ad-slot]

[related-articles]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: «Το Σύνολο συντηρεί τη Σιωπή, το ίδιο την ανατρέπει» Rock 'n' roll υψηλής... ενέργειας