Δύο λέξεις από «Μ»: Μαγεία και μυσταγωγία

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ maxouri-xr-630.jpg Απολαμβάνοντας τη συναυλία της Χριστίνας Μαξούρη στην Αγγλικανική Εκκλησία του Αγίου Παύλου | Φωτογραφία/Κική Παπαδοπούλου 30.06.2017, 13:03 | Ετικέτες: ρεμπέτικα, έντεχνο τραγούδι, Λένα Κιτσοπούλου, συναυλίες Συντάκτης: Δώρα Σελλά

Τετάρτη βράδυ, στο προαύλιο της Αγγλικανικής Εκκλησίας του Αγίου Παύλου υπάρχει ασυνήθιστα πολύ κόσμος. Οχι, δεν πρόκειται για πιστούς κάποιου θρησκευτικού δόγματος, αλλά για φανατικούς λάτρεις της μουσικής, που έχουν έρθει να παρακολουθήσουν τη μουσική παράσταση-πρόταση της Χριστίνας

Μαξούρη «20+1 μεταπολεμικά λαϊκά τραγούδια με μπαρόκ ορχήστρα».

Τα στασίδια του ναού γεμίζουν, οι μουσικοί παίρνουν τις θέσεις τους, τα φώτα σβήνουν και μες στο απόλυτο σκοτάδι ακούγεται η δωρική φωνή της Χ. Μαξούρη να τραγουδάει τους πρώτους στίχους από «Το καράβι» του Βασίλη Τσιτσάνη, καθώς περπατάει από την είσοδο της εκκλησίας προς τη «σκηνή»: «Ο καθένας άνθρωπος μοιάζει με καράβι, που θαλασσοδέρνεται βράδυ και πρωί...». Μια εικόνα που είναι σίγουρο ότι εγγράφεται για πάντα στη μνήμη των θεατών γεννώντας πλήθος συναισθημάτων.

Η Χ. Μαξούρη συνεχίζει τραγουδώντας, μεταξύ άλλων, τα «Λόγια ανταλλάξαμε βαριά», «Γκιουλμπαχάρ», «Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα», «Μες στη χασάπικη αγορά». Τα ερμηνεύει με εξαιρετικό τρόπο, χρησιμοποιώντας όχι μόνο τη φωνή της, αλλά το σώμα της (σε κάποια τραγούδια το «χρησιμοποιεί» σαν μουσικό όργανο) και το βλέμμα της. Εχοντας φτάσει σχεδόν στα μισά της διαδρομής, αρχίζει να τραγουδάει το «Τι παράξενη κοπέλα» του Μανώλη Χιώτη και τότε, μέσω ενός διαλογικού παιχνιδιού, έρχεται να τη συντροφεύσει η Λένα Κιτσοπούλου, ντυμένη σαν χολιγουντιανή σταρ του Μεσοπολέμου, όπως εξάλλου είναι και η Μαξούρη, η οποία με την ολοκλήρωση του τραγουδιού αποχωρεί.

Η Λ. Κιτσοπούλου τραγουδάει με το μοναδικό μείγμα ευαισθησίας, μαγκιάς, τσαγανού και τσαχπινιάς που διαθέτει, το οποίο συμπληρώνει ιδανικά την ερμηνευτική της δεινότητα, κομμάτια όπως τα «Θα φύγω, θα με χάσεις», «Σαν απόκληρος», «Μαζί σου ξεμυαλίστηκα» και ολοκλήρώνει την εμφάνισή της με το «Ο πασατέμπος» στο οποίο ξανάρχεται στη «σκηνή» η Μαξούρη. Η παράσταση οδεύει προς το τέλος της. Η Μαξούρη μάς θυμίζει κι άλλες μεγάλες λαϊκές επιτυχίες, όπως τα «Η καρδιά σου θα γίνει χρυσή», «Με πήρε το ξημέρωμα στους δρόμους», «Ας μην ξημέρωνε ποτέ» και στο κλείσιμο της βραδιάς οι δύο καλλιτέχνιδες επιλέγουν να μας αποχαιρετήσουν με «Το μινόρε της αυγής». Οι θεατές ξεσπούν σε δυνατά χειροκροτήματα επευφημώντας τους συντελεστές.

Δύο λέξεις που αρχίζουν από «Μ» μπορούν να περιγράψουν επακριβώς αυτό το εγχείρημα: μαγεία + μυσταγωγία. Η Χριστίνα Μαξούρη, η Λένα Κιτσοπούλου, ο Γιάννης Καλαβριανός (σκηνοθεσία), οι εξαίρετοι μουσικοί (Χαράλαμπος Καρασσαβίδης, μπαρόκ βιολί, Αγγελική Κασδά, μπαρόκ βιολί, Ηλέκτρα Μηλιάδου, βιόλα ντα γκάμπα, Ιάσων Ιωάννου, μπαρόκ τσέλο, Δημήτρης Τίγκας, βιολόνε), η Ευαγγελία Θεριανού (σκηνικά), ο Νίκος Βλασόπουλος (φωτισμοί) συνετέλεσαν στην επιτυχία αυτής της πρωτότυπης μουσικής πρότασης.

Στις 23 Ιουνίου η Χριστίνα Μαξούρη είχε γράψει στην Efsyn City: «Δύο μουσικά είδη [σ.σ. ρεμπέτικο και μπαρόκ] φαινομενικά αταίριαστα, των οποίων το πάντρεμα δημιουργεί έναν κόσμο ομορφιάς και εξύψωσης. Έναν κόσμο που ευελπιστεί να μας μετακινήσει για λίγο σε ελαφρώς πιο διευρυμένες διαστάσεις από αυτές στις οποίες ζούμε καθημερινά».

Το «στοίχημα» κερδήθηκε...

[ad-slot]

[related-articles]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Σε ρεμπέτικους δρόμους μέσα από μπαρόκ μονοπάτια