Thee Holy Strangers: Η μουσική είναι ένας δρόμος όλο μαγεία, ξεκίνα!

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ theeholy_vaggelispoulis.jpg Ένα ελληνικό... supergroup μιλάει στην efsyncity | Vaggelis Poulis 02.10.2018, 21:16 | Ετικέτες: rock, americana, συναυλίες Συντάκτης: Χρήστος Καλλιμάνης

Με μέλη από σχήματα όπως οι Last Drive, Dustbowl, Make Believe οι Thee Holy Strangers είναι ένα εν δυνάμει supergroup για τα ελληνικά δεδομένα. Η πορεία τους, βέβαια, από το 2013 έως σήμερα δεν δείχνει ότι έχουν βασιστεί σε αυτό

το γεγονός, αλλά είναι μία παρέα φίλων που χαίρονται τη συνδημιουργία και διασκεδάζουν πάνω και κάτω από τη σκηνή.

Η efsyn city μίλησε με τους Νίκο Φυσάκη (κιθάρα) και Φλώρα Ιωαννίδη (φωνητικά) λίγο πριν ανέβουν για πρώτη φορά στη σκηνή του Temple όπου θα παρουσιάσουν τη μέχρι τώρα δουλειά τους, αλλά και νέο υλικό, το οποίο αναμένεται να κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες.

Οι Thee Holy Strangers μας μιλούν για την Americana και τη μεγάλη πρόοδο της εν λόγω σκηνής στην Ελλάδα, μας μιλούν για το αστικό περιβάλλον και τι τους ενοχλεί και τι τους «φτιάχνει» και δίνουν μία όμορφη συμβουλή:

Μάθε δύο συγχορδίες στην κιθάρα την Δευτέρα, φτιάξε μια μπάντα, γράψε μερικά τραγούδια και παίξε τα το Σάββατο. Απλά ξεκίνα!

Σας συναντάμε λίγο πριν ξεκινήσετε ηχογραφήσεις για το νέο σας album, άρα περιμένουμε πολύ καινούργιο υλικό στο Temple. Είναι το live ο απόλυτος «κριτής» για το νέο υλικό μίας μπάντας; Είναι η συναυλία ακόμη μία διαδικασία ζύμωσης;

Νικος Φυσάκης: To live είναι κάτι το διαφορετικό. Το πώς θα εξελιχθούν τα τραγούδια στο studio δεν είναι προκαθορισμένο, τουλάχιστον σε εμάς. Τίποτα δεν είναι προκαθορισμένο σε αυτή την μπάντα και στο Live σίγουρα θα αυτοσχεδιάσουμε τα σημεία μας.

Φλώρα Ιωαννίδη: Θα έλεγα πως η διαδικασία προετοιμασίας για ένα live, είναι πάντα, από μόνη της, μία σπουδή πάνω στο εκάστοτε υλικό – και το αποτέλεσμα αυτής της σπουδής είναι αυτό που παρουσιάζεται, χωρίς αυτό αναγκαστικά να σημαίνει πως το υλικό θα «κλειδώσει» εκεί. Σίγουρα πάντως, η αντίδραση του κοινού πάντα μας δίνει και μια αίσθηση για το αν ο δρόμος που βαδίζουμε είναι «σωστός»... Για την μπάντα, τα live θεωρώ πως λειτουργούν πολύ θετικά στο να συσπειρωνόμαστε, να λειτουργούμε σαν ένα σώμα πάνω στη σκηνή – και αυτό σίγουρα συνεισφέρει σημαντικά στην ζύμωση των μεταξύ μας σχέσεων και κατ' επέκταση και της ίδιας της μπάντας.

Ο νέος δίσκος κινείται στα ίδια πλαίσια μουσικά ή να περιμένουμε εκπλήξεις; Πότε υπολογίζετε να κυκλοφορήσει;

Νικος Φυσάκης: Αν όλα πάνε καλά θα είναι έτοιμο στο τέλος της σεζόν. Περιμένουμε να είναι και αυτό ένα rock album που να αντικατοπτρίζει όλο αυτό το σύμπλεγμα επιρροών που έχει ο καθένας μας αλλά θα δούμε το πού θα μας πάει η διαδικασία της ηχογράφησης.

Μιας και προέρχεστε από διάφορα σπουδαία γκρουπ ο ρόλος και ο στόχος των HolyStrangers ποιος είναι; Είναι μία ανάγκη να «ξεφύγετε» από τα… συνηθισμένα ή ακόμη μια παρέα φίλων που περνάει καλά και δημιουργεί καλή μουσική; Χωράνε στην «καρδιά» ενός μουσικού περισσότερες από μία μπάντες;

Νικος Φυσάκης: Ακριβώς το δεύτερο. Παίζουμε τη μουσική μας και περνάμε καλά. Προσωπικά δεν θα μπορούσα να βάλω κάτι δίπλα στους Dustbowl και δεν μου «πάει» να ασχολούμαι με άλλα projects αλλά η περίπτωση των Strangers είναι κάτι το εξαιρετικό. Πάντως πολλοί μουσικοί που ξέρω μπορούν να κάνουν πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα μαζί.

Φλώρα Ιωαννίδη: Δεν έχει να κάνει με «συνηθισμένα» και σίγουρα όχι με φυγή. Με το που θα μπεις στη διαδικασία της συν-δημιουργίας μέσα από ένα μουσικό σύνολο, δεν υπάρχει γυρισμός, νομίζω πως όλοι όσοι έχουν περάσει από κάτι τέτοιο θα συμφωνήσουν – και το να συμμετέχεις σε διαφορετικές μπάντες, ακόμα και με εντελώς διαφορετικό ύφος η μία από την άλλη, είναι σαν να ικανοποιείς μια αστείρευτη πείνα. Στην καρδιά σίγουρα χωράει, το πρόβλημα, από μία ηλικία και μετά τουλάχιστον, είναι να χωράει και στον χρόνο, ώστε να γίνεται σωστά και με συνέπεια!

Η Americana, blues σκηνή πάντα είχε τους οπαδούς της στην Ελλάδα, όμως εδώ και αρκετά χρόνια σημειώνει μία σημαντική άνθηση. Τι πιστεύετε ήταν αυτό που μας έφερε… πιο κοντά στην Αμερική;

Νικος Φυσάκης: Είναι η ανάγκη του κοινού να σχετιστεί με κάτι πιο «πραγματικό», πιο γήινο αν το θέλεις. Επίσης είναι η ανάγκη των μουσικών να επαναφέρουν τις κιθάρες μπροστά και να γράψουν τραγούδια που να μπορούν να τραγουδηθούν.

Είστε «παλιές καραβάνες» στον χώρο, οπότε μοιραία πρέπει να σας ρωτήσουμε. Ξεχωρίζετε κάποια νέα σχήματα από την εγχώρια σκηνή;

Νικος Φυσάκης: Sans Corps, Robert Sin & the Huckleberries, Panos Birbas, She Tames Chaos και Mickey Pantelous. Τους ξεχωρίζω επειδή τα άλμπουμ τους είναι απολαυστικά και τα ακούω στο αυτοκίνητο (των Sans Corps το περιμένω) και επειδή έχω περάσει ωραίες στιγμές στα Live τους. Πραγματικά τους θαυμάζω!

Τι σας ενοχλεί και τι σας «φτιάχνει» τελικά σε αυτή την πόλη;

Νικος Φυσάκης: Με ενοχλούν τα λιντσαρίσματα και οι φασίστες και με «φτιάχνει» η ίδια η Αθήνα. Αισθάνομαι πως κάθε ημέρα κάτι γίνεται παρ’ όλο που εγώ δεν έχω τον χρόνο να συμμετέχω ή να ακολουθήσω! Αυτή η αίσθηση με γεμίζει.

Φλώρα Ιωαννίδη: Οι πόλεις, νομίζω, μοιάζουν με αυτούς που τις κατοικούν. Θα ήθελα η Αθήνα να έμοιαζε περισσότερο με κάποιους που ακούν, αγαπούν, νοιάζονται και μοιράζονται και (πολύ) λιγότερο με εκείνους που αδιαφορούν, μισούν, διαχωρίζουν και εκμεταλλεύονται.

Πόσο «ξένοι» και πόσο «ιεροί» αισθάνεστε στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία;

Νικος Φυσάκης: Είμαστε «ξένοι» όπως όλοι σε κάποιο τόπο ή ακόμα και σε όλους τους τόπους. Έχουμε γεννηθεί ταξικά «ξένοι» και σε ένα βαθμό παρίες, δεν είναι θέμα επιλογής, ούτε εμπεριέχει κάποιο ρομαντισμό αυτή η παραδοχή, μακάρι να ήταν αλλιώς. Το «ιερό» είναι ο «εκρηκτικός» και απροσδιόριστος παράγοντας, το «ανθρώπινο» του ξένου που παλεύει και διασκεδάζει τις προσωπικές του αντιφάσεις και απώλειες.

Φλώρα Ιωαννίδη: «Ξένος» - μια λέξη με την οποία χαρακτηρίζουμε τους άλλους (και οι άλλοι χαρακτηρίζουν εμάς) όταν δεν ταιριάζουν ή δεν μοιάζουν πολύ οι συνήθειες και τα χαρακτηριστικά μας. Με λίγα λόγια, όλοι ξένοι είμαστε, ξένοι που προσπαθούν να γνωριστούν και να συμβιώσουν, και αυτό άλλες φορές είναι πιο εύκολο και άλλες πιο δύσκολο: Ιερός, είναι ο στόχος να επιδιώκουμε το πρώτο.

Και ποιο είναι το μήνυμα που θα θέλατε να στείλετε σε όσους θέλουν να ασχοληθούν ενεργά με τη μουσική, αλλά δεν το τολμούν;

Νίικος Φυσάκης: Μάθε δύο συγχορδίες στην κιθάρα την Δευτέρα, φτιάξε μια μπάντα, γράψε μερικά τραγούδια και παίξε τα το Σάββατο… θα είναι σίγουρα ενδιαφέρον. Και μη ξεχνάς ποτέ ότι δεν είσαι «καλλιτέχνης»: απλά παιζεις rock n’ roll.

Φλωρα Ιωαννίδη: Η μουσική είναι το καλύτερο γιατρικό, και κυρίως ένας δρόμος όλο μαγεία. Μη σκέφτεσαι αν και πού και πώς θα φτάσεις, απλά ξεκίνα.

[related-articles]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Μία άκρως αμερικάνικη βραδιά με τους Thee Holy Strangers Όλες οι μεγάλες συναυλίες μέχρι το τέλος της χρονιάς Ένα «διαμάντι» από τους All Them Witches