Υπάρχει χώρος για μικρότερα κόμματα στην ελληνική Βουλή; Τι δείχνει η εξέλιξη με το Ποτάμι

Η αλήθεια είναι πως το Ποτάμι, την αναστολή λειτουργία του οποίου εισηγείται το Πολιτικό του Συμβούλιο, είχε πολλές χρήσιμες ιδέες για τη χώρα, είτε συμφωνούσε κανείς μαζί του, είτε όχι. Πλήρωσε το πολιτικό κόστος χρήσιμων για τη χώρα επιλογών του, όπως τη στήριξή του στη Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά και τις ευαισθησίες του, με αποτέλεσμα η Νέα Δημοκρατία να το “καταπιεί”, καθώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήθελε κάποια στελέχη της Σεβαστουπόλεως και τους ψηφοφόρους της,

όχι όμως και τον Σταύρο Θεοδωράκη, που θα είχε τη γνώμη του και δεν θα δίσταζε σε κάποια κύρια θέματα να διαφοροποιείται από τον αρχηγό.

Την τύχη του Ποταμιού, όμως, είχαν και άλλα κόμματα που δημιουργήθηκαν τον καιρό του Μνημονίου και έλαμψαν ως “διάττοντες αστέρες”, εκμεταλλευόμενα τον κατακερματισμό της κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος, που ήταν το αποτέλεσμα της ακραίας λιτότητας. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, για παράδειγμα, του Πάνου Καμμένου, που συγκυβέρνησαν με τον ΣΥΡΙΖΑ έως λίγο πριν τις ευρωεκλογές, έχουν ήδη πάψει να υπάρχουν, ενώ ουδείς μπορεί να βρει τρόπο με τον οποίο θα έλθει και πάλι στο προσκήνιο ο άλλοτε υπουργός Άμυνας. Την ίδια στιγμή, ο Βασίλης Λεβέντης, αρνούμενος να παραδώσει την Ένωση Κεντρώων στον Μάριο Γεωργιάδη, ώστε να εξαντλήσει τις όποιες δυνατότητες είχε- αν είχε- για ανάκαμψη, προτιμά να παραμείνει στο τιμόνι της, οδηγώντας την στην εξαφάνιση. Η δε “Χρυσή Αυγή”, ένα κόμμα που προϋπήρχε της κρίσης και των μνημονίων, αλλά “γιγαντώθηκε” το διάστημα αυτό, εκφράζοντας τον αντικοινοβουλευτισμό και τον ναζισμό, όχι απλώς δείχνει να εξαϋλώνεται, αλλά και η ηγεσία της αντιμετωπίζει τον υπαρκτό κίνδυνο καταδίκης και φυλάκισης για σειρά εγκλημάτων, με πρώτο και μεγαλύτερο τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Το τέλος αντιμετώπισαν, επίσης, κόμματα όπως η ΛΑΕ του Πάνου Λαφαζάνη, η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, το Σχέδιο Β΄ του Αλέκου Αλαβάνου, το κόμμα ...Μαριά και τόσα άλλα κομματίδια που τόσοι επιχείρησαν τον καιρό του Μνημονίου. Υπενθυμίζεται ότι η κρίση «διέλυσε» το κόμμα που πρωταγωνίστησε στην μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας, το ΠΑΣΟΚ, διάδοχος του οποίου εμφανίζεται πλέον το ΚΙΝΑΛ, ενώ κινήσεις όπως το ΚΙΔΗΣΟ του Γιώργου Παπανδρέου ενσωματώνονται σε αυτό.

Η Βουλή, με την έξοδο από τα Μνημόνια (ακόμα και η ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ μετά τις εκλογές “ξέχασαν” πως η χώρα βρίσκεται σε ...τέταρτο Μνημόνιο, όπως προεκλογικά υποστήριζαν, μπερδεύοντας ηθελημένα την αυξημένη επιτήρηση και εποπτεία με τα προγράμματα στήριξης), είναι πλέον πενταμελής. Η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου εκφράζει μεγάλο μέρος του χώρου της Χρυσής Αυγής, ενώ σε κάποια θέματα βρίσκεται κοντά στο κυβερνών κόμμα, ενώ το ΜέΡΑ25 του Γιάνη Βαρουφάκη, δείχνει να έχει λόγο ύπαρξης και χώρο να κινείται.

Το ερώτημα είναι εάν μπορεί να δημιουργηθούν νέα κόμματα στο εξής-και από ποιον; Μετά τις περιπέτειες των Μνημονίων, οι πολίτες ζητούν τη σταθερότητα που οδηγεί στην ενίσχυση του δικομματισμού, όσο όμως η χώρα δεν σταματά να σέρνεται, ουδείς μπορεί να γνωρίζει τι θα συμβεί. Πριν τις εκλογές, ωστόσο, η ίδρυση ενός νέου κόμματος με αξιώσεις κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης, μάλλον δεν έχει ελπίδες να εμφανιστεί...