Το δίδαγμα της Ταϋλάνδης

Η περιπέτεια των 12 παιδιών και του προπονητή τους στην Ταϋλάνδη καθήλωσε όλο τον πλανήτη, πράγμα εύλογο καθώς είχε όλα τα συστατικά μίας συναρπαστικής ταινίας, η οποία ευτυχώς είχε αίσιο τέλος. Ήταν συγκλονιστικό και το πως επέζησαν και το πως εντοπίστηκαν μετά από τόσες ημέρες και πως άντεξαν ακόμη περισσότερες ημέρες και κυρίως το πως διασώθηκαν.

Δεν ήταν θαύμα, αλλά η συνεργασία ανθρώπων από την Ταϋλάνδη και από όλο τον πλανήτη που έφερε τα 12 αγόρια πίσω στο φως. Και αυτό είναι το δίδαγμα που πρέπει να κρατήσουμε τώρα που

Η ιστορία αυτή απέδειξε ότι η τεχνολογία, την οποία σπαταλάμε για πολυτέλειες του πρώτου κόσμου ή για πολέμους, μπορεί να σώσει ζωές και να δίνει απαντήσεις στα προβλήματα, όχι οι προσευχές. Απέδειξε ότι μία χώρα μπορεί να οργανώσει ικανοποιητικά μία επιχείρηση διάσωσης με τη βοήθεια πολλών ανθρώπων. Οι Ταϋλανδοί έβαλαν τα γυαλιά σε πολλές προηγμένες χώρες με τη σοβαρότητα με την οποία χειρίστηκαν την επιχείρηση. Και έλαβαν κρίσιμη βοήθεια από άλλες χώρες, που βρίσκονται πολλά χιλιόμετρα μακριά από την παρολίγον μοιραία για τα παιδιά σπηλιά.

Οι κάτοικοι της περιοχής άφησαν το ρύζι τους να καταστραφεί από την άντληση υδάτων, με μία χωρική να λέει χαρακτηριστικά: Το ρύζι θα ξαναμεγαλώσει, αυτά τα παιδιά όχι. Διασώστες και ειδικοί στη σπηλαιολογία και στην κατάδυση σε σπήλαια από όλο τον κόσμο έσπευσαν στο σημείο και συνεργάστηκαν με τους Ταϋλανδούς. Δυο Βρετανοί εντόπισαν πρώτοι τα 12 παιδιά και ένας Ταϋλανδός, ο πρώην δύτης του πολεμικού ναυτικού Σαμάν Κουνάν που βοηθούσε εθελοντικά στην επιχείρηση, έδωσε τη ζωή του αφήνοντας οξυγόνο στη σπηλιά και στα κρίσιμα σημεία της διαδρομής. Όλη η χώρα και όλος ο πλανήτης ενώθηκαν για αυτά τα 12 παιδιά. Συνεργασία και τεχνολογία στην υπηρεσία της ζωής.

Και τώρα που όλοι βουρκώσαμε με δάκρυα χαράς ήρθε η ώρα να σκεφτούμε: Γιατί δεν μπορεί να γίνει το ίδιο και για τα υπόλοιπα παιδιά του κόσμου; Μπορεί να μην είναι κλεισμένα σε σπηλιές. Μπορεί να είναι εγκλωβισμένα σε φτώχεια και κοινωνικό αποκλεισμό στον “προηγμένο” κόσμο, στον τρόμο του bullying, σε πεδία πολέμων στη Μέση Ανατολή και στην Παλαιστίνη, σε κέντρα μεταναστών στην “πολιτισμένη” Ευρώπη και στα σύνορα ΗΠΑ- Μεξικού μακριά από τους γονείς τους.

Μία συγκλονιστική γελοιογραφία Αμερικανού σκιτσογράφου κυκλοφόρησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μετά τη διάσωση και του 12ου παιδιού. Έδειχνε παιδιά μεταναστών που επιχείρησαν να περάσουν τα σύνορα των ΗΠΑ και αποσπάστηκαν δια της βίας από τους γονείς τους, να παρακολουθούν μέσα στο κέντρο κράτησης τον απεγκλωβισμό των παιδιών στην Ταϋλάνδη από την τηλεόραση. Γλυκόπικρη η γεύση της διάσωσης. Και τροφή για σκέψη.