Τα παράδοξα και οι... συνειρμοί μιας πρότασης για το νέο τρόπο εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας

Από την πρόταση της πλειοψηφίας στην Επιτροπή Αναθεώρησης του Συντάγματος για το νέο τρόπο εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, μάλλον δεν πρέπει τόσο να κρατήσουμε το σχετικό αλαλούμ από την ασυνεννοησία και τη διόρθωση που έγινε, όσο και αν αυτή, παρά τις διαψεύσεις, υποκρύπτει διαφωνίες στο “γαλάζιο” στρατόπεδο.

Ούτως ή άλλως, τα ερωτήματα είναι πολλά: Πρώτον, είναι δυνατόν μια κυβέρνηση να προϋποθέτει για τη λειτουργία της τουλάχιστον 151 ψήφους- διαφορετικά έχουμε κυβέρνηση ανοχής ή επαναλαμβάνονται οι εκλογές- και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας,

ο ρυθμιστής του πολιτεύματος, θα εκλέγεται με λιγότερες από 151 ψήφους; Μπορεί να υπάρχει Πρόεδρος ...ανοχής;

Δεύτερον, τι κύρος θα μπορεί να έχει ένας Πρόεδρος όταν χειρίζεται έκτακτες καταστάσεις, όπως πχ αυτές του 2015, όταν χειρίζεται διερευνητικές εντολές ή όταν η χώρα βρεθεί σε μια δύσκολη κατάσταση, όταν δεν διαθέτει την πλειοψηφία της Βουλής; Τρίτον, ποιο σοβαρό πολιτικό ή άλλο πρόσωπο θα δεχθεί μια τέτοια δοκιμασία; Ή, απλώς, ο Πρόεδρος, θα είναι ένα διακοσμητικό πρόσωπο, που ουσιαστικά θα προλαβαίνει τις επιθυμίες του πρωθυπουργού που θα τον προωθεί;

Τέταρτον, η πρόταση του προσώπου του Προέδρου θα είναι τέτοια που θα συγκεντρώνει μεγάλη πλειοψηφία, γεγονός που αποτελεί κατάκτηση της μεταπολίτευσης και μεγάλο συν για το πολίτευμα ή θα οδηγεί σε Πρόεδρο ...ανοχής; Μια κυβέρνηση πχ που δεν μπορεί να επιβάλλει Πρόεδρο-προσωπικότητα με απόλυτη πλειοψηφία, μόνο προσωρινά μπορεί να αποφύγει τυχόν κάλπες.

Τα ερωτήματα είναι πολλά, όχι μόνο πολιτικά, αλλά και νομικά. Η Επιτροπή για τη Συνταγματική Αναθεώρηση θα έχει το επόμενο διάστημα πολύ δουλειά μπροστά της...