Οι ταινίες της εβδομάδας: Μέριλ Στριπ και Νικόλ Κίντμαν στο "Prom" του Netflix

Οι κινηματογραφικές αίθουσες παραμένουν κλειστές αλλά το σινεμά δεν σταματά. Κι όχι μόνο επειδή streaming κολοσσοί σαν το Netflix και το Amazon συνεχίζουν να τροφοδοτούν το ίντερνετ με νέες παραγωγές, αλλά κι επειδή ανεξάρτητοι διανομείς αρχίζουν να πειραματίζονται.

Κάποιες από τις ταινίες που θα βλέπαμε σε αίθουσα θα τις δούμε το επόμενο διάστημα σε πρεμιέρες στην COSMOTE TV (ήδη έχουμε τα

«Run» και «Dreamland»), οι ονλάιν φεστιβαλικές προτάσεις συνεχίζονται (αυτή την εβδομάδα μπορούμε να παρακολουθήσουμε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον αφιέρωμα στην Άννα Καρίνα στο σάιτ της Ταινιοθήκης αλλά και το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Docs in Exile στην πλατφόρμα του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης) , το Cinobo παρουσιάζει τις δικές του πρεμιέρες, ενώ η πάντα ανήσυχη εταιρεία διανομής StraDa λανσάρει από την επόμενη εβδομάδα μια πολλά υποσχόμενη πρόταση.

Σύμφωνα με το πλάνο της εταιρείας οι πρεμιέρες που θα μεταφερθούν ονλάιν, με αρχή το φιλμ «Lara» για το οποίο θα μιλήσουμε την επόμενη εβδομάδα, θα παρουσιαστούν σε ένα virtual cinema περιβάλλον, το οποίο θα παρέχει απευθείας στήριξη στις κινηματογραφικές αίθουσες της επιλογής του κάθε θεατή.

Με όλα τα παραπάνω δεδομένα σε μια δύσκολη περίοδο, θα συνεχίσουμε να παρουσιάζουμε τις σημαντικότερες πρεμιέρες της κάθε εβδομάδας, και το πού μπορεί κανείς να τις βρει.

Οι ταινίες της εβδομάδας:

The Prom

(Ράιαν Μέρφι, 2ω10λ, Netflix)

Ύστερα από την αποτυχία του τελευταίου τους Μπρόντγουεϊ υπερθεάματος, ένα κουαρτέτο σταρς της σόουμπιζ αναζητούν έναν κοινωφελή σκοπό που θα τους αποθεώσει ξανά στα μάτια ενός κοινού που τους θεωρεί εγωιστές και νάρκισους. Έτσι επιλέγουν την περίπτωση μιας queer κοπέλας σε σχολείο της Ιντιάνα, όπου το συντηρητικό συμβούλιο γονέων και κηδεμόνων αποφάσισε να ακυρώσει τον μεγάλο αποχαιρετιστήριο χορό της χρονιάς προκειμένου να μην εμφανιστεί το λεσβιακό ζευγάρι. Οι σταρς καταφθάνουν στην Ιντιάνα με σκοπό να αλλάξουν τα μυαλά των κατοίκων μέσα από χορό και τραγούδι. Αλλά κυρίως, να αποδείξουν πόσο θετικά πρότυπα είναι οι ίδιοι.

Ο Ράιαν Μέρφι, βασιλιάς της -συχνά απολαυστικής- μοντέρνας ποπ κακοφωνίας όπου πολιτική, πληροφορία και διασκέδαση πλέκονται μέσα σε ένα αυτοαναφορικό σύμπαν (σκέψου «Glee», σκέψου «American Horror Story», σκέψου «Politician»), διασκευάζει μια πρόσφατη παραγωγή του Μπρόντγουεϊ σε κινηματογραφική μιούζικαλ εξτραβαγκάνζα που με έναν παράδοξο τρόπο καταφέρνει να είναι ταυτόχρονα και υπερβολικά φωναχτά κιτς αλλά και όχι αρκετά. Ο Μέρφι, ξεκάθαρα περήφανο τέκνο της θεατρικής μιούζικαλ παράδοσης, διαθέτει ένα αναντίρρητο ένστικτο στο στήσιμο έξτρα και φανταστερών σκηνών ενώ καταφέρνει να δώσει στο καστ του ρόλους που εμφανέστατα απολαμβάνουν. Η Στριπ μπορεί να έχει τα μεγάλα νούμερα και τον μεγάλο δραματικό ρόλο όμως η Νικόλ Κίντμαν σε έναν ρόλο εμφανώς μικρότερο του διαμετρήματός της, πραγματικά περνάει υπέροχα. (Για την ατυχέστατη περίπτωση Τζέιμς Κόρντεν καλύτερα ας μην πούμε περισσότερα πέραν ενός απλού «όχι».)

Οι στιγμές που το φιλμ μοιάζει πιο ζωντανό είναι εκείνες όπου ο μοντέρνος μας κυνισμός διαπερνά κάθε σκηνή, κάθε διάλογο και κάθε κίνητρο. Η βιτριολική χροιά του Μέρφι είναι κι η πιο ενδιαφέρουσα από όλες τις εκδοχές του, και ο αποστασιοποιημένος ακτιβισμός των headlines από τους σταρς φέρνει ένα καίριο σχόλιο σε εποχές που οι αποστάσεις παραμένουν τεράστιες ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις τη στιγμή που τα social media δίνουν την ψευδαίσθηση μιας ελαχιστοποίησής του. Όμως καθώς το φιλμ προχωρά προς την αναμενόμενη δραματική του λύση και τα πάντα γίνονται πιο συναισθηματικά και γλυκερά, ο Μέρφι χάνει τις αιχμές που τον κάνουν ενδιαφέροντα (αν και άνισο) δημιουργό και η ιστορία ξεμένει από καύσιμο. Θα κοιτάς την ώρα που απομένει και θα απορείς γιατί έχει ακόμα τόσο πολύ- αν και μεμονωμένες εκλάμψεις συνεχίζουν να υπάρχουν μέχρι τέλους.

Alex Wheatle

(Στιβ Μακουίν, 1ω5λ, COSMOTE TV)

Η αληθινή ιστορία του πολυβραβευμένου συγγραφέα Άλεξ Γουίτλ, ο οποίος πέρασε τα παιδικά του χρόνια σε ένα κυρίως λευκό περιβάλλον πρόνοιας στο Λονδίνο δίχως αγάπη και δίχως οικογένεια. Μεγαλώνοντας ο Άλεξ θα έρθει σε επαφή με την κοινότητα ανθρώπων με τους οποίους μοιράζεται κοινή προέλευση και αρχίζει για πρώτη φορά να αποκτά μια αίσθηση του ανήκειν, καθώς και να αναπτύσσει μια αγάπη για τη μουσική και την τέχνη. Κατά τη διάρκεια εξεγέρσεων στο Μπρίξτον το 1981, ο Άλεξ θα βρεθεί στη φυλακή, σημείο κατά το οποίο αναλογίζεται όλη την πορεία της ζωής του.

Τέταρτη ταινία στο τηλεοπτικό πρότζεκτ «Small Axe» του βραβευμένου με Όσκαρ Στιβ Μακουίν («12 Χρόνια Σκλάβος», «Χήρες»), για τις κατά κύριο λόγο αληθινές ιστορίες ανθρώπων της κοινότητας των Δυτικών Ινδιών στο Λονδίνο στις δεκαετίες του ‘60 ως το ‘80. Κάθε ταινία αφηγείται μια εντελώς αυτοτελή και αυτόνομη ιστορία αλλά όλες μαζί προσφέρουν ένα μωσαικό μιας εποχής κι ενός τόπου, με μοτίβα αντίστασης και προσωπικής έκφρασης να κυριαρχούν μέσα σε ένα πλαίσιο συστημικής καταπίεσης και αστυνομικής βίας.

Το παρόν φιλμ είναι μάλλον το λιγότερο ενδιαφέρον από όλα, όσο πιο κοντά φτάνει το πρότζεκτ του Μακουίν στην συμβατική βιογραφία- όμως ακόμα κι αυτό έχει να προσφέρει συναρπαστικές στιγμές ειδικά κατά την προσπάθεια του Άλεξ Γουίτλ να ενταχθεί σε έναν κοινωνικό χώρο που αναγνωρίζει ως δικό του αλλά του λείπουν οι εμπειρίες και τα βιώματα ώστε να τον διεκδικήσει. Μια ενδιαφέρουσα ματιά πάνω στις ιδέες της προέλευσης και του περιβάλλοντος, στο ερώτημα του τι είναι τελικά αυτό που μας σχηματίζει, παραδίδεται σε σημεία σε κάποιες αναμενόμενες δραματουργικές και αισθητικές συμβάσεις. Αλλά παραμένει ένα σημαντικό κεφάλαιο, μια αναγκαία ατομική διαδρομή προς την πλήρωση, μέσα στο ευρύτερο αυτό μεγαλειώδες πρότζεκτ του Μακουίν.

Διαβάστε επίσης: Η μεγάλη συνέντευξη με τον Στιβ Μακουίν για το «Small Axe»

The Godfather, Coda: The Death of Michael Corleone

(Φράνσις Φορντ Κόπολα, 2ω38λ, Blu-ray εισαγωγής)

Ο Φράνσις Φορντ Κόπολα παρουσιάζει μια νέα εκδοχή του τρίτου μέρους της θρυλικής τριλογίας του «Νονού», 30 χρόνια μετά την πρεμιέρα του φιλμ. Στην ταινία o Μάικλ Κορλεόνε προσπαθεί να νομιμοποιήσει τις επιχειρήσεις της μαφίας τη Νέα Υόρκη του τέλους των ‘70s, την ίδια στιγμή που αναζητά συγχώρεση για τις ενοχές που τον βαραίνουν εδώ και χρόνια. Η νέα εκδοχή δεν φέρνει συνταρακτικές αλλαγές παρά αρκετές μικρο-παρεμβάσεις στο ρυθμό και στην αίσθηση του φιλμ που το μετατρέπουν ακόμα πιο ξεκάθαρα σε ένα επιλογικό στοιχείο, αρκετά απομακρυσμένο από το ορίτζιναλ δίπτυχο των ‘70s. Οι δύο βασικότερες αλλαγές είναι ωστόσο εξαιρετικά εύστοχες: Το φιλμ πλέον ανοίγει απευθείας με τις συζητήσεις του Μάικλ με την εκκλησία, υπογραμμίζοντας έτσι τις θεματικές του φιλμ με έναν πιο άμεσο τρόπο, ενώ το νέο φινάλε είναι σαφώς καλύτερο από το πρωτότυπο. Περισσότερο από μια αληθινά νέα εμπειρία ωστόσο, αυτή η νέα εκδοχή του «Νονού ΙΙΙ» είναι μια νέα ευκαιρία για μια πιο ψύχραιμη αποτίμηση ενός αδικημένου στην εποχή του, βαθιά θλιμμένου φιλμ.

Sound of Metal

(Ντάριους Μάρντερ, 2ω1λ, Amazon Prime Video)

Ένας ντράμερ αρχίζει να χάνει την ακοή του και πρέπει να αρχίσει να συμβιβάζεται με την ιδέα μια ζωής βυθισμένης στη σιωπή. Από το περσινό Φεστιβάλ Τορόντο, ένα δράμα πιο ενδιαφέρον από όσο φαίνεται στα χαρτιά, με τον Ριζ Άχμεντ πραγματικά εξαιρετικό στον κεντρικό ρόλο να αποτυπώνει την σταδιακή αλλαγή στον τρόπο που ο ήρωάς του αντιλαμβάνεται τη ζωή γύρω του. Όμως ο αληθινός πρωταγωνιστής του φιλμ είναι το εντυπωσιακό sound design το οποίο αναλαμβάνει έμπρακτα το ρόλο του σχεδιασμού ενός πραγματικού νέου περιβάλλοντος, ενός ολόκληρου νέου κόσμου και το πώς ο ντράμερ αρχίζει να ψηλαφίζει τον διαφορετικό κόσμο που γεννιέται δίπλα του. Το φιλμ πατά μια ενδιαφέρουσα γραμμή, δεν ρομαντικοποιεί καμία κατάσταση, αλλά δραματουργικά μιλώντας ατονίζει μετά τα μισά, ακολουθώντας κάποιες τάσεις μελοδραματισμού στην αφήγηση. Σε κάθε περίπτωση, αξίζει ως εντυπωσιακή κατασκευασμένη οπτικοακουστική εμπειρία.

Η Ζωή και οι Ταινίες του Κεν Λόουτς

(«Versus: The Life and Films of Ken Loach», Λουίζ Όζμοντ, 1ω33λ, Cinobo)

Η πλατφόρμα Cinobo παρουσιάζει ένα αφιέρωμα στο νέο σινεμά αλληλεγγύης για να αποχαιρετήσει με αυτό τον αγωνιστικό τρόπο μια τόσο δύσκολη χρονιά. Και σαν σημαία του αφιερώματος φέρνει σε πρώτη πανελλήνια πρεμιέρα ένα χορταστικό ντοκιμαντέρ για τον μεγάλο Κεν Λόουτς, που έχει ως σημείο εκκίνησης την κυκλοφορία του πολυβραβευμένου «Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ» αλλά μέσα από οπτικό υλικό και συνεντεύξεις, φτάνει πίσω, στο ξεκίνημα της καριέρας και της πολιτικής διαδρομής του Λόουτς. Επίκαιρο και σημαντικό, must για τους φανς του σκηνοθέτη.

Διαβάστε τις Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο, με την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του News247.gr.