Ο σουρεαλιστικός προοδευτισμός της κυβέρνησης Συριζανέλ

Οδεύοντας προς τις πάσης φύσεως εκλογικές αναμετρήσεις του ερχόμενου έτους, καθίσταται ολοένα και περισσότερο εμφανής η σουρεαλιστική προοπτική με την οποία η κυβέρνηση πορεύεται μεταξύ συναίνεσης και σύγκρουσης. Αυτό το «σουρεάλ» σκηνικό θα ενισχυθεί το προσεχές διάστημα με πολλές δόσεις από «καθαρά χέρια», με την ελπίδα ότι θα πιάσουν τόπο τα «σαπουνάκια» που θα μοιράσει η κυβέρνηση στους «ιθαγενείς».

Από σήμερα και μέχρι να αποφασίσει ο Τσίπρας πότε τον συμφέρει να προκηρύξει εθνικές εκλογές,

η βουλή θα φορέσει τη τήβεννο εν μέσω συνταγματικής αναθεώρησης και εν αναμονή κρίσιμων εξελίξεων που αφορούν τα εθνικά θέματα και τη καθημερινότητα των «ιθαγενών». Κάποτε η χούντα- όπως κάθε δικτατορία που σέβεται τον εαυτό της- κυβερνούσε με «άρτο και θεάματα». Σήμερα η χώρα δεν έχει «άρτο» αλλά έχει «θεάματα». Η «σουρεάλ» κυβέρνηση κάνει εξαιρετική δουλειά σ’ αυτό το επίπεδο. Εφαρμόζει στην πράξη, χωρίς καμία παρέκκλιση, τον σουρεαλιστικό χαρακτήρα της.

Πράγματι η σύμπραξη του αριστερού ριζοσπαστισμού με την ελαφρολαϊκή δεξιά είναι από μόνη της μια σουρεαλιστική σύνθεση. Αυτή μάλιστα τη σύνθεση δεν θα μπορούσε να τη φαντασθεί ακόμα και ο υπερρεαλιστής Αντρέ Μπρετόν. Γιατί μπορεί ο ορισμός του σουρεάλ να είναι η αποδέσμευση από κάθε μορφή λογικής, ο αυτοματισμός της σκέψης και η απελευθέρωση της φαντασίας, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με νοσηρή φαντασία. Τόσο νοσηρή ώστε η αντιπολίτευση δεν βλέπει με τα μάτια του «καλλιτέχνη» που ζωγράφισε τον πίνακα. Η αντιπολίτευση απλώς κοιτάζει τα χρώματα και εκφράζει την απαρέσκεια της, ενώ ο πίνακας αποτυπώνει το σχέδιο εξόντωσης της.

Στη «Μεταμόρφωση του Νάρκισσου» ο Νταλί, κορυφαίος σουρεαλιστής καλλιτέχνης του περασμένου αιώνα, ο Νάρκισσος προσπαθεί να αγγίξει γοητευμένος το πρόσωπο του. Στον πίνακα αποτυπώνεται η πλήρης υποταγή του πρωταγωνιστή στη λατρεία του ειδώλου του. Ένα τεράστιο χέρι κρατάει ένα σπασμένο αυγό, εν προκειμένω τον νάρκισσο(το λουλούδι), σηματοδοτώντας το μαρτύριο του πρωταγωνιστή. Η αποσύνθεση συμβολίζεται από τα μυρμήγκια τα οποία βρίσκονται στη βάση του αντίχειρα. Στα δεξιά του πίνακα ο Νάρκισσος αυτοθαυμάζεται, ενώ στο βάθος διακρίνεται το χέρι να επαναλαμβάνεται πίσω απ’ τα βουνά.

Πολύ απλά η σουρεάλ κυβέρνηση των Συριζανέλ ξεπερνώντας κάθε μορφή λογικής, έχοντας αποδεσμευθεί τελείως από τα δεσμά της κανονικότητας, βάζει τις τελευταίες πινελιές σ’ ένα έργο στο οποίο καλεί την αντιπολίτευση να βάλει την υπογραφή της. Δηλαδή, για όσους δεν κατάλαβαν, η αντιπολίτευση πρέπει αμέσως να αλλάξει τακτική. Πρέπει να κατανοήσει ότι δεν έχει απέναντι της μια κανονική κυβέρνηση, και κυρίως ότι μ’ αυτή τη κυβέρνηση ο διάλογος δεν είναι παρά το τέχνασμα που χρησιμοποιεί ο Τσίπρας προκειμένου να επιλέξει το χρόνο που θα την κρεμάσει στο τοίχο μαζί με τον πίνακα.

Εν ολίγοις είναι ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση εκμεταλλεύεται τη θεσμική αντίδραση της αντιπολίτευσης και το σεβασμό της στους δημοκρατικούς κανόνες του παιχνιδιού ώστε να διαμορφώσει εκείνη το πλαίσιο της αντιπαράθεσης. Την αποκαλεί «βαθιά διεφθαρμένη» και ετοιμάζει διώξεις για τα στελέχη της, ενώ την ίδια ώρα την καλεί να την στηρίξει στα εθνικά θέματα και να συναινέσει σην αναθεώρηση του Συντάγματος. Τι πρέπει να κάνει η αντιπολίτευση; Να αντιδράσει δυναμικά. Να δράσει δημοκρατικά και κυρίως να αντισταθεί στη θυματοποίηση της. Να τρομοκρατήσει τους τρομοκράτες.