Μια ρετροσπεκτίβα στα παιχνίδια της δεκαετίας του '80

Τη δεκαετία του 80 οι διακοπές των Χριστουγέννων για τα περισσότερα πιτσιρίκια ήταν κάπως έτσι: βόλτα στο Μινιόν, φωτογραφία με τον Αη Βασίλη στον 6ο όροφο, κάλαντα με το τριγωνάκι ή τη μελόντικα και ατέλειωτες ώρες παιχνιδιού. Πραγματικά ατέλειωτες.

Ήταν η εποχή που ακουγόταν παντού το Last Christmas, η τηλεόραση έδειχνε τον Θησαυρό της Βαγίας, Μπόλεκ και Λόλεκ και Κάντι - Κάντι και τα περίπτερα πωλούσαν Μπλεκ, Μανίνα, Κατερίνα, Σεραφίνο και Τιραμόλα.

Την ίδια περίοδο τα βίντεο έμπαιναν σε

κάθε σαλόνι κάτω από την -επίσης πρόσφατα αγορασμένη- έγχρωμη τηλεόραση. Αργότερα το σετ συμπλήρωσε το αξέχαστο Atari. Τα παιγνίδια Pac Man, Asteroids, Centipede, Missile Command, Pong, Super Breakout κλπ καθήλωσαν χιλιάδες πιτσιρικάδες μπροστά στις οθόνες τους. Και τους γονείς τους.

Στον κόσμο των ηλεκτρονικών παιχνιδιών μπήκε και η κονσόλα της Nintento με τον Super Mario να γίνεται ο καλύτερος φίλος των παιδιών. Άλλα παιγνίδια της κονσόλας ήταν The Legend of Zelda, Metroid και Kid Icarus.

Στα παιδικά δωμάτια κάθε γωνιά ήταν καλυμμένη από κούκλες. Μικρό μου πόνυ, Πιτσιποπάκι, Μάγια η Μέλισσα, Παταπούφα, Φασουλέτος, Playmobil με όλο τον εξοπλισμό τους (τρένα, ελικόπτερα, άμαξες κλπ) και βέβαια Μπίμπι Μπο, Μπάρμπι (με τους συντρόφους τους Τζον Τζον και Κεν) και Σίντι.

Με την αστείρευτη φαντασία τους τα παιδιά δημιουργούσαν ιστορίες, άλλαζαν φορεσιές στις κούκλες και έστηναν σε μοκέτες και τραπεζάκια ολόκληρα θεατρικά σκηνικά όπου οι πρωταγωνιστές τους έπαιζαν τους ρόλους τους.

Στα παιγνίδια στρατηγικής, περιπέτειας και μυστηρίου όπως τα Κάστρα και Πολιοκητές, Ghost Castle, Stratego, Ναυμαχία και Hero Quest, στόχος ήταν να αποφύγεις τις παγίδες και τις κακοτοπιές και να νικήσεις τον εχθρό. Πραγματική μάχη δινόταν στο Subbuteo με τις παιδικές φωνές να ακούγονται σε όλη τη γειτονιά.

Πιθανότατα τον ίδιο εχθρό, δηλαδή αδέρφια, ξαδέρφια και φίλους, που μαζεύονταν στο σπίτι, θα αντιμετώπιζες και στα επιτραπέζια, όπως οι Πεινασμένοι Ιπποπόταμοι, ο Γκρινιάρης και οι Φιδομαχίες.

Στον κατάλογο των αντιπάλων προστίθεντο και οι γονείς όταν στο “τραπέζι” έπεφταν το UNO, το Master mind, το Ντόμινο, ο Φωτεινός Παντογνώστης, το Σκορ 4 και φυσικά η Μονόπολι που όλοι, έστω και μία φορά, έγιναν εκατομμυριούχοι ή μπήκαν φυλακή.

Τέτοιες μέρες κάτω από το χριστουγεννιάτικα δέντρο ή στην πόρτα του σπιτιού τα παιδιά έβρισκαν επίσης Lego με τα οποία μπορούσαν να κατασκευάσουν μεγαθήρια.

Τη δεκαετία του 80 δύσκολα θα έβρισκες παιδί που να μην είχε πάρει ως δώρο ένα View Master, που έμοιαζε με κιάλια και δεχόταν στρογγυλές χάρτινες ταινίες με τρισδιάστατες εικόνες.

Στα top παιγνίδια εκείνης της εποχής συγκαταλέγονταν το Tomy (με τα κρικάκια μέσα στο νερό που έσπαγε νεύρα), η Μαγική Οθόνη, το Solo και ηλεκτρονικό χειρός της Nintendo με τον Donkey Kong και φυσικά το Game Boy.

Από τότε τα παιγνίδια, ειδικά τα ηλεκτρονικά εξελίχθηκαν και πέρασαν σε ένα επίπεδο που τότε τα παιδιά ούτε τολμούσαν να ονειρευτούν. Κάποια εξαφανίστηκαν απο την αγορά γιατί σταμάτησε η παραγωγή τους, κάποια άλλα επανακυκλοφόρησαν μετά από χρόνια σε βελτιωμένες εκδόσεις, θυμίζοντας στους σημερινούς 50άρηδες την αθωότητα, την ξεγνοιασιά και τη χαρά της παιδικής τους ηλικίας.