Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Τσιγγάνων

Στις 2 Αυγούστου του 1944 οδηγούνται στους θαλάμους αερίων του στρατοπέδου εξόντωσης Άουσβιτς – Μπιρκενάου, 2.897 Ρομά, άντρες, γυναίκες και παιδιά. Αυτή είναι η τελευταία μαζική εξόντωση Τσιγγάνων από το Ναζιστικό καθεστώς, πριν αυτό συντριβεί – και η ημερομηνία της έχει καθιερωθεί ως Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Ρομά.

Βέβαια, αυτές οι τρεις χιλιάδες Ρομά που εξολοθρεύτηκαν εκείνη την ημέρα του Αυγούστου του ’44 από τους ρατσιστές, είναι ένα μικρό κλάσμα των Τσιγγάνων που, απλώς δεν χωρούσαν στο Ναζιστικό παράδεισο της Αρίας φυλής: ο αφανισμός των Τσιγγάνων άρχισε από το Μεσοπόλεμο, και βέβαια ολοκληρώθηκε κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου, όταν οι ιδέες της φυλετικής ανωτερότητας είχαν επικρατήσει στην Ευρώπη.

Οι ίδιοι οι Ρομά υπολογίζουν πως αυτός ο Αφανισμός των Τσιγγάνων είχε γύρω στο ένα εκατομμύριο θύματα, ανεβάζοντας τον κατάλογο των εκτελεσμένων από τη Γερμανία του Χίτλερ. Εκτός από τους Εβραίους, που θεωρούνταν κατώτερη ράτσα, το δρόμο για τους θαλάμους των αερίων είδαν και ανάπηροι, κομουνιστές, ομοφυλόφιλοι, και άλλοι, πολλοί...

Όμως, επειδή ακόμα οι Ρομά συγκεντρώνουν την απαξία των κοινωνιών όπου διαμένουν, σε πολλά κράτη, φαίνεται πως η εκμηδένισή τους από τους Ναζί, δεν συγκινεί και τόσο πολύ τον κόσμο. Εκεί που το Ολοκαύτωμα των Εβραίων έχει συγκλονίσει, και δικαίως, την παγκόσμια κοινότητα, το ειδεχθές μαζικό έγκλημα των Εθνικοοσοσιαλιστών εναντίον των Αθιγγάνων, κάπως περνάει στο ντούκου.

Είναι κάπως σαν τη Φάρμα των Ζώων του Όργουελ: «Όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά κάποια είναι πιο ίσα από τα άλλα». Όλοι είμαστε ίσοι, όλες οι εθνότητες, λέει η πολιτική ορθότητα, αλλά φαίνεται πως κάποιοι, όπως οι Τσιγγάνοι, δεν είναι και τόσο ίσοι όσο εμείς οι υπόλοιποι...