Ιδιοκτησία του δημοσίου παραμένει ο αιγιαλός

Ιδιοκτησία του δημοσίου σε κάθε περίπτωση θα είναι ο «παλιός» αιγιαλός σύμφωνα με νομοτεχνική βελτίωση που προστέθηκε στο νομοσχέδιο για την Ασιατική Τράπεζα και περιέχει και ρυθμίσεις και για την χρήση των παραλιών της χώρας.

Συγκεκριμένα, με την προσθήκη που γίνεται στην παράγραφο 5 του άρθρου 2 που αντικαθίσταται με το άρθρο 24 του νέου νόμου καθίσταται σαφές ότι ο παλιός αιγιαλός δηλαδή η παραλία πριν τις προσχώσεις, παρεμβάσεις, ή υποδομές που δημιουργήθηκαν από ιδιώτες, είναι ιδιοκτησία

του δημοσίου η οποία δύναται να επανακαθοριστεί. Συγκεκριμένα τονίζεται ότι ο παλαιός αιγιαλός, η παλιά όχθη λιμνών ή πλεύσιμων ποταμών, είναι ανεπίδεκτα κτήσης ιδιωτικών δικαιωμάτων και καταγράφονται ως πράγματα κοινόχρηστα που ανήκουν κατά κυριότητα στο δημοσίου τα οποία προστατεύει και διαχειρίζεται. Τονίζεται πάντως ότι δεν επηρεάζονται από αυτό κτηθέντα ιδιοκτησιακά δικαιώματα και ισχύουσες συμβάσεις παραχώρησης.

Σε άλλη νομοτεχνική βελτίωση ορίζεται ότι οι πλωτές εξέδρες για ψυχαγωγικές δραστηριότητες σε παραλίες όχθες ποταμών ή λιμνών μπορούν να έχουν εμβαδόν έως 150 τετραγωνικά μέτρα, ενώ το αρχικό κείμενο του νομοσχεδίου προέβλεπε εμβαδόν κατ' ανώτερο 100 τ.μ.

Σε άλλη διάταξη προβλέπεται ότι αν οι ψυχαγωγικές δραστηριότητες βρίσκονται κοντά σε αρχαιολογικούς χώρους θα πρέπει ο διοργανωτής να παίρνει άδεια και από το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Επίσης, υποχρεώνει όλους τους ιδιοκτήτες και διαχειριστές υποδομών πάσης φύσεως, με την προσθήκη ότι αυτές δημιουργήθηκαν πριν από τις 28/7/2011 οπότε θεσμοθετήθηκε η υποχρέωση για ύπαρξη απόφασης περιβαλλοντικών όρων (ΑΥΠΟ) ότι θα πρέπει μέσα σε δύο χρόνια μετά την ψήφιση του νόμου να εκδώσουν σχετικές άδειες.