Ejekt Festival: Τα σπασμένα παπούτσια του Νικ Κέιβ και η τροπική καταιγίδα

Η καταιγίδα του Σαββάτου δεν είχε όνομα σαν εκείνα που οι μετεωρολόγοι συνηθίζουν να δίνουν στα έντονα καιρικά φαινόμενα. Θα μπορούσαμε να την πούμε όμως Bee, σαν το κορίτσι που ζει στη Jubilee Street.

Τα μαύρα σύννεφα εμφανίστηκαν πάνω από τον Φλοίσβο αμέσως μετά το live των Wolf Alice θυμίζοντας σε πολλούς τους στίχους από το Tupelo.

Looka yonder! Looka yonder! Looka yonder! A big

Ένα μεγάλο μαύρο σύννεφο απλωνόταν πάνω από την πόλη. Και πράγματι, περίπου στις 8 το βράδυ, η Πλατεία Νερού που φιλοξενούσε και φέτος το Ejekt Festival, δικαιολόγησε και φέτος το όνομά της.

Είχε προηγηθεί το live των Jack Heart (τους οποίους προσωπικά δεν πρόλαβα δυστυχώς), των Protomartyr που αναμένω να ξαναδώ σε κλειστό συναυλιακό χώρο και σίγουρα πιο αργά μέσα στη νύχτα, και των britrockers Wolf Alice που έφεραν λίγο αέρα 90s στην Αθήνα.

Μέχρι εκεί όλα έβαιναν καλώς και φαινόταν πως το φεστιβάλ θα κατέληγε σε sold out. Ο καιρός όμως είπε να αλλάξει λίγο τα δεδομένα. Η καταιγίδα “Bee” λοιπόν μπορεί να κράτησε λίγο, ωστόσο ήταν αρκετή για να… μουλιάσει το κοινό και να μας βάλει όλους σε ανησυχίες σχετικά με τα επερχόμενα live των Editors και Nick Cave.

Και κάπου εκεί ήρθε η επίσημη ανακοίνωση από τους διοργανωτές:

"Ευχαριστούμε για την κατανόηση σας στις δύσκολες καιρικές συνθήκες ! Οι καλλιτέχνες αποφάσισαν να παίξουν κανονικά για το κοινό του Ejekt Festival ! Οι Editors στη σκηνή λίγο μετά τις 22:00 , και ο Nick Cave θα εμφανιστεί στις 2400!".

Πράγματι, οι Editors εμφανίστηκαν στις 22.00 με το Hallelujah, ενώ ακολούθησαν τα "κλασικά" τους πλέον, Smokers Outside the Hospital Doors, An End Has a Start.

Παραλειπόμενο: Μέχρι να ξεκινήσουν οι Editors, και μετά το τέλος της σύντομης "τροπικής καταιγίδας", οι πάγκοι με τα μπλουζάκια έξω από το φεστιβάλ αλλά και το official merchandise, είχαν ξεπουλήσει, μιας και όλοι έσπευσαν να αγοράσουν στεγνά t-shirt.

Σημαδιακό το "I don’t think that it’s gonna rain again today" από το An End Has A Start.

Οι Βρετανοί απέδειξαν πως χρόνο με τον χρόνο ωριμάζουν και γίνονται ακόμη πιο "συναυλιακοί". Δυστυχώς, λόγω της καθυστέρησης στο πρόγραμμα, αναγκάστηκαν να παίξουν λιγότερο από το προβλεπόμενο.

Συνολικά παρουσίασαν δώδεκα κομμάτια, ανάμεσα στα οποία το Sugar, το Racing Rats, το Papillon, το Munich, ενώ έκλεισαν με το Magazine από τον συμπαθέστατο νέο δίσκο τους, Violence.

Κορυφαία στιγμή της σκηνικής τους εμφάνισης, ο συγκυριακός αλλά υπέροχος συνδυασμός του No Harm με τα βεγγαλικά από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος που έκαναν τη νύχτα-μέρα την ώρα που ολοκληρωνόταν το παρακείμενο SNF Run.

Η ώρα του Κέιβ και των "κακών σπόρων" έφτασε πέντε λεπτά μετά τα μεσάνυχτα και ενώ είχε μεσολαβήσει μία ώρα προετοιμασίας της σκηνής για το live του.

"Καλησπέρα Αθήνα. Είστε βρεγμένοι;", ήταν η πρώτη του ατάκα. "Εγώ όχι ακόμα", είπε με νόημα. Και πράγματι, δεκαέξι κομμάτια μετά, ο Νικ το είχε ιδρώσει το σακάκι του και με το παραπάνω.

Το setlist που παρουσίασε ήταν αλλαγμένο σε σχέση με το αντίστοιχο του χειμώνα, και σίγουρα πιο φεστιβαλικό. Στο Do You Love Me, 10.000 άνθρωποι ένωσαν τις φωνές τους, στο Loverman η πλατεία πήρε "φωτιά", ενώ το Red Right Hand έφερε σιωπή και την απόλυτη μυσταγωγία στην αρένα. Γνωστά και αναμενόμενα πράγματα από τους Bad Seeds. Μετά το Tupelo όμως ήταν που έσπασαν τα... παπούτσια του Κέιβ, με τον Αυστραλό να ζητά από τους διοργανωτές νέα, για να μπορέσει να συνεχίσει. Το αίτημά του φυσικά, εισακούστηκε.

Κατά τα λοιπά, ο δαιμόνιος Κέιβ έπαιζε σχεδόν σε όλο το live με τον κόσμο, ανεβοκατέβαινε στη σκηνή, σκαρφάλωνε στα κάγκελα, τραγουδούσε κυριολεκτικά πάνω από το κοινό του, ενώ ήθελε για άλλη μια φορά να ανεβάσει όσους περισσότερους μπορούσε on stage, στο Push the Sky Away, πράγμα όμως που αυτή τη φορά δεν ήταν εφικτό. "Συγγνώμη, την επόμενη φορά θα γίνει", μας υποσχέθηκε.

Αρνητικό της συναυλίας ήταν το γεγονός πως δεν λειτούργησαν οι γιγαντοοθόνες, οι οποίες παρουσίασαν προβλήματα από την ώρα της εμφάνισης των Editors. Ωστόσο, και τα δύο "μεγάλα ονόματα" του φεστιβάλ, μας αποζημίωσαν με τις εμφανίσεις τους για την αναμονή και για την παραπάνω... υγρασία, που έπρεπε να αντιμετωπίσουμε.

Jesus Alone

Magneto

Do You Love Me?

From Her to Eternity

Loverman

Red Right Hand

The Ship Song

Into My Arms

Girl in Amber

Tupelo

Jubilee Street

The Weeping Song

Stagger Lee

Push the Sky Away

Encore:

The Mercy Seat

Rings of Saturn