Τα νούμερα του Λαζόπουλου, διότι οι αριθμοί -αν δεν τους «πειράξεις»- λένε την αλήθεια

Καταρχάς θα πρέπει να διευκρινίσω ότι όσα χρόνια γράφω στο altsantiri.gr, κανείς δεν έχει έρθει ποτέ να μου πει «γράψε αυτό», «μη γράψεις εκείνο», «γιατί έγραψες το άλλο» κλπ. Αν λοιπόν πίστευα και ήθελα να γράψω ένα κείμενο με τίτλο «γιατί δεν μου άρεσαν οι Μήτσοι», θα το διαβάζατε τώρα χωρίς καμία λογοκρισία. Τα λέω αυτά γιατί λίγα Μέσα σήμερα παρέχουν το αυτονόητο: ελευθερία.

Έρχομαι λοιπόν στην τηλεοπτική επανεμφάνιση του ανθρώπου που λοιδωρήθηκε περισσότερο από κάθε άλλον τα τελευταία χρόνια, που πολεμήθηκε με αληθινά πυρά, που κόπηκε η φωνή του από κάθε κανάλι και που βρήκε

το κουράγιο και ξαναμπήκε στις οθόνες μας το περασμένο Σάββατο. Δεν θα σταθώ σε τίποτα υποκειμενικό: Μόνο στα νούμερα. Διότι οι αριθμοί -αν δεν τους «πειράξεις»- λένε την αλήθεια.

Ο Λαζόπουλος επανεμφανίστηκε στο τέταρτο σε ακροαματικότητα κανάλι της χώρας – στο 11% βρίσκεται ο ΑΝΤ1 φέτος, πίσω από το ΣΚΑΪ, τον ALPHA και το STAR. Και την ώρα των «Μήτσων» του έφερε το τέταρτο κανάλι πρώτο διπλασιάζοντας τη μέση ακροαματικότητά του.

Σε ποια μέρα συνέβησαν όλα αυτά; Στην πιο δύσκολη της εβδομάδας. Όποιο πρόγραμμα πήγε ποτέ να σταθεί Σάββατο βράδυ απέναντι στην εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου, όχι μόνο είδε την πλάτη του αλλά κόπηκε μέσα σε μερικές εβδομάδες. Τώρα, ο Λαζόπουλος κατάφερε να περάσει μπροστά, και στο δυναμικό κοινό μάλιστα να κάνει υπερδιπλάσια τηλεθέαση από τον μέχρι πρότινος ανίκητο «αντίπαλο».

Τι δείχνουν όλα αυτά; Μα, το αυτονόητο. Τη σταθερή αγάπη του κόσμου για έναν σεναριογράφο – κωμικό που έχει κάνει δύο τηλεοπτικές καριέρες και τώρα ξεκινά μία τρίτη.

Επί τρία χρόνια τα ΜΜΕ της διαπλοκής και τα εντεταλμένα νεοφιλελέ τρολ του διαδικτύου προσπάθησαν να εξοντώσουν έναν άνθρωπο, παρουσιάζοντάς τον ως υπεύθυνο για τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Ότι δηλαδή ένας ολόκληρος λαός είναι στραβός και ηλίθιος, και ένας ηθοποιός του είπε «ψήφισε αυτό» και το έκανε. Τόσο ανεγκέφαλο επιχείρημα, κι όμως έπιασε σε ένα μιντιακό τοπίο ελεγχόμενο από τους διεφθαρμένους δεκαετιών.

Λύσσα. Λύσσα τριών ετών. Γιατί ένας άνθρωπος στο γυαλί – ένας μόνος του – τόλμησε να πάει κόντρα στη μαζική προπαγάνδα του Πρετεντέρη, του Πορτοσάλτε, της Σίας, του Καψή, του Μπάμπη, του Τσίμα, των πρωτοσέλιδων, των δελτίων ειδήσεων. Λύσσα γιατί ένας άνθρωπος είπε την άλλη άποψη.

Στην προσπάθειά τους να παρουσιάσουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως τη λαίλαπα που κατέστρεψε τον (κατεστραμμένο από όλους αυτούς και τα αφεντικά τους) τόπο, βρήκαν το εξιλαστήριο θύμα. Κι όπως μέσα από τις πουλημένες στο ΚΕΕΛΠΝΟ δημοσκοπήσεις τους παρουσιάζουν τον ΣΥΡΙΖΑ να καταρρέει, όπως μέσα από τα γκάλοπ τους προβάλλουν το «παλτό» της ΝΔ ως επόμενο πρωθυπουργό, έτσι προσπάθησαν να εμφανίσουν τον Λαζόπουλο ως απαξιωμένο, τελειωμένο, χωρίς λαϊκό έρεισμα.

Κι ύστερα ήρθε η επανεμφάνιση. Κι ύστερα ήρθαν τα νούμερα της τηλεθέασης. Κι ύστερα ήρθε η πραγματικότητα. Ο κόσμος ήταν και πάλι εκεί. Γιατί ανάμεσα στα διατεταγμένα συμβόλαια επαγγελματικού θανάτου και στον ίδιο το θάνατο θα μεσολαβεί πάντα η ίδια αλήθεια: το κοινό. Η γεμάτη ή η άδεια πλατεία. Εκεί φαίνονται όλα.

Γράφει ο Νίκος Μωραΐτης