Πού πήγε η υπέροχη θέα στη διαδρομή Νεροκούρου – Μαλάξα;

Η υπέροχη αφ΄υψηλού θέαση ολόκληρης της πόλης των Χανίων, του κόλπου της Σούδας, της θάλασσας, η ήπια αγριότητα των γύρω λόφων και βουνών, τα διάσπαρτα αυτοφυή δέντρα, η εναλασσόμενη ομορφιά μιας ελικοειδούς ορεινής διαδρομής, δυστυχώς δεν είναι πλέον ορατή.

Καί η αιτία δεν είναι κάποια φυσική καταστροφή αλλά δυστυχώς για μια ακόμα φορά αιτία είναι η άστοχη ανθρώπινη επέμβαση.

Δεν γνωρίζω τίνος ήταν η έμπνευση να δημιουργηθεί κατά μήκος αυτής της πανέμορφης διαδρομής ένα θηριώδες τείχος, αδιαπέραστο και ασφυκτικό από πικροδάφνες και μάλιστα εκατέρωθεν του δρόμου.

Κάποιοι έκριναν

οτι η θέα δεν είναι και τόσο σημαντική, οτι δεν είναι δα και τίποτε σπουδαίο το να έχεις έναν ανοιχτό ορίζοντα και να μπορεί να ξεκουράζεται το μάτι και το πνεύμα σου στην άπλα της φύσης, έκριναν οτι είναι καλλίτερα να οδηγείς ή να βαδίζεις μέσα σε ένα τούνελ, έναν κορσέ, ένα έμπλαστρο από πυκνοφυτεμένα με τρόπο φλύαρο και κουραστικό, φυτά, φυτά που τα συναντάς οπουδήποτε και σε μεγάλη ποσότητα και μάλλον λόγω της ευκολίας ανάπτυξής τους επιλέχτηκαν.

Το κάθε φυτό έχει τη χάρη του και την ομορφιά του όταν είναι “τόσο-όσο”. Η υπερβολή και η άστοχη χρήση του όχι μόνο δεν προσθέτει αλλά αφαιρεί ομορφιά, όπως στην συγκεκριμμένη περίπτωση. Απ’ όσο μπορώ να γνωρίζω και σήμερα και πάντα η θέα αξίζει -είναι όλα τα λεφτά, όπως λέμε -και όλοι φροντίζουν να την αναδεικνύουν.

Εδώ την κρύψαμε εντελώς , την απαξιώσαμε λές και…ντρεπόμαστε. Βάλαμε φερετζέ απο πικροδάφνες για να την εξαφανίσουμε. Το φαινόμενο αυτό αρχίζω και παρατηρώ οτι έχει επεκταθεί και σε πολλά άλλα σημεία της πόλης και της εξοχής λές κι έχει πέσει σύνθημα:

Πνίξτε την πόλη στην πικροδάφνη. Φοβάμαι μήπως δούμε το φυτό αυτό, που η αλήθεια είναι δεν θέλει καμιά περιποίηση, και στο λιμάνι, ή στο κουμ-καπί {θεός φυλάξοι και κούφια νάναι η ώρα που το γράφω} ή και σε άλλα σημεία που οι αρμόδιοι θα σκεφτούν να “καλλωπίσουν” όπως-όπως, άκριτα και χωρίς προοπτική.

Μα αγαπητοί μου, εσείς οι όποιοι αποφασίζετε για το ποιά εικόνα θα έχει η πολύπαθη αυτή πόλη, είτε με αρχιτεκτονικές είτε με καλλωπιστικές παρεμβάσεις, εδώ δεν πρόκειται ούτε για την αυλή του σπιτιού μας ούτε για τον κήπο μας. Εκεί μπορεί να οργιάσει η έμπνευσή μας. Εδώ οι άστοχες ενέργειες μπορεί να έχουν..παρενέργειες.

Ελπίζω να συμφωνείτε οτι Στόχος πρέπει να είναι η ομορφιά και η λειτουργικότητα της πόλης. Υπάρχουν καταξιωμένοι ειδικοί που εκπονούν μελέτες με προοπτική, και στους οποίους μπορείτε να αποτανθείτε, υπάρχουν ακόμη και παγκόσμια παραδείγματα προς μίμησιν, υπάρχει και η απήχηση που θα έχει η κάθε σας ενέργεια σε μας τούς πολίτες.

Υπάρχει επίσης και η μή ενέργεια: αφήνουμε ως έχει το φυσικό κάλλος και δεν το πειράζουμε. Είναι το απλούστερο και το πιό ανώδυνο για όλους.

Εκανα μια μίνι δημοσκόπηση για το ζήτημα αυτό σε φίλους και γνωστούς, κι έτσι είμαι σίγουρη οτι δεν εκφράζω μόνο την προσωπική μου γνώμη, και εν τέλει δεν περιμένω να εκφράσω κάθε 4 ή 5 χρόνια γνώμη μέσω της ψήφου μου. Ο καθένας μας οφείλει να κρίνει και χωρίς εμπάθεια να προσπαθεί για το καλλίτερο. Και αυτό κάνω.

Θα ήταν χρησιμότερο λοιπόν, αντί να μπαίνετε στον κόπο να φυτεύετε εκεί όπου δεν χρειάζεται- και μάλιστα καθ’υπερβολήν -, να φροντίσετε να τοποθετηθούν π.χ. μπάρες ασφαλείας εκεί που πρέπει, επαρκής φωτισμός στα θεοσκότεινα σημεία των δρόμων (απο τάφους Βενιζέλων μέχρι κόμβο Πυθαρίου ας πούμε), λευκές οριζόντιες διαγραμμίσεις στους ήδη επικίνδυνους δρόμους μας κλπ.κλπ. Με άλλα λόγια επικεντρωθείτε στην ασφάλεια και μην “πειράζετε “αυτά που άλλοι καμαρώνουν όταν τα έχουν.

Καί κάτι τελευταίο: Οι υπεύθυνοι για όλον αυτόν τον ..ορυμαγδό της πικροδάφνης ίσως είχαν κάποιον λόγο για να το κάνουν, που εμείς δεν τον υποψιαζόμαστε. Πολύ θα θέλαμε να τον ακούσουμε, έτσι για την ιστορία, γιατί φυσικά δεν πρόκειται να μας πείσουν οτι ΤΩΡΑ αυτή η τυφλή διαδρομή είναι ωραιότερη απο την ΠΡΙΝ αγέρωχη ενατένιση του απείραχτου φυσικού περιβάλλοντος. Ε Λ Ε Ο Σ !

Γράφει η Θεοδοσία Κατριτζιδάκη

The post Πού πήγε η υπέροχη θέα στη διαδρομή Νεροκούρου – Μαλάξα; appeared first on zarpanews.gr.