Δήμος Χανίων: “Θα πρέπει να περιμένουμε να μας πουν οι επισκέπτες τί γίνεται στο σπίτι μας;”

Ανοικτή επιστολή προς τον Δήμαρχο Χανίων μέσω του zarpanews.gr αποστέλλει η Χανιώτισσα, Θεοδοσία Κατριτζιδάκη. Η κυρία Κατριτζιδάκη επισημαίνει ότι το βασικό κριτήριο για τις παρεμβάσεις του Δήμου Χανίων θα πρέπει να είναι η άποψη των Χανιωτών και πως οι απόψεις των επισκεπτών είναι μεν σεβαστές, αλλά δευτερεύουσες.

Επισημαίνει ταυτόχρονα σειρά προβλημάτων και ελλείψεων, από τους σκοτεινούς σε πολλά σημεία δρόμους, την έλλειψη χώρων στάθμευσης και τα κάγκελα στην οδό Α. Παπανδρέου που χαρακτηρίζει άχρηστα

“Κύριε Δήμαρχε,

είδα και άκουσα ένα βίντεο στο πόρταλ του Ζάρπα νιούς, στο οποίο αναλύσατε με ποιο κριτήριο προβαίνει ο Δήμος Χανίων στις βελτιώσεις πάσης φύσεως και μορφής μέσα κι έξω από την πόλη μας, και το κριτήριο αυτό δεν είναι άλλο από την γνώμη των τουριστών που μας επισκέπτονται και τί υποδεικνύουν εκείνοι ως έλλειψη ή ως μειονέκτημα, μέσω μιας έρευνας του ΜΑΙΧ.

Είναι πολύ καλή η σκέψη να υπάρχει ένα εργαλείο, ένας φορέας ανίχνευσης δυσλειτουργιών και ελλείψεων, ένας φορέας που να υποδεικνύει που πρέπει να δοθεί έμφαση, που πρέπει να γίνουν παρεμβάσεις και επεμβάσεις, που πρέπει να ξοδευτούν κονδύλια για την καλλίτερη λειτουργία της πόλης και των δομών της.

Επειδή όμως, εμείς που ζούμε καθημερινά στον τόπο μας βλέπουμε και σημειώνουμε και αγανακτούμε και προβληματιζόμαστε με πάρα πολλά πράγματα, καθημερινά, κι επειδή εμείς ψηφίζουμε την δημοτική αρχή της πόλης μας, θα πρέπει άραγε να περιμένουμε να μας πουν οι επισκέπτες μας τί γίνεται στο σπίτι μας; Δεν θα πρέπει να εισακούονται πρωτίστως οι δικές μας προτάσεις και διαμαρτυρίες και δευτερευόντως των τουριστών;

Και για να προλάβω την απάντηση ότι ΟΛΟΙ κρεμόμαστε πλέον από το τουριστικό προϊόν του τόπου, αφού η γεωργία μας συρρικνώθηκε τόσο ώστε στη χώρα των εσπεριδοειδών να τρώμε λεμόνια Αργεντινής, στη χώρα του επιχειρηματικού δαιμονίου να είμαστε όλοι υπάλληλοι των μεγάλων brands, να επιχειρούν οι νέοι μας μόνο μέσω ίντερνετ, στη χώρα του μόχθου να μην υπάρχουν εργατικά χέρια για τις ελιές και να εισάγουμε εργάτες από άλλες χώρες, ναι, πολύ καλά το εντοπίσατε το θέμα.

Καταφέραμε το μεγαλύτερο και σχεδόν το μοναδικό μας προϊόν να είναι το τουριστικό και οφείλουμε να το προσέχουμε ως κόρην οφθαλμού, να ασπαζόμαστε τη γνώμη και τις ιδιοτροπίες του (ας τις πούμε και ιδιομορφίες αν θέλετε), να προλαβαίνουμε τις επιθυμίες του και να αγωνιούμε αν θα μας επιβραβεύσουν κι αν θα μείνουν ευχαριστημένοι απο τις προσπάθειές μας.

Μήπως όμως συμβαίνει να συμπίπτουν αυτά που είναι αναγκαία για τους μόνιμους κατοίκους και φορολογούμενους αυτής της πόλης με εκείνα που θα πρότειναν οι επισκέπτες της; Για παράδειγμα προτεραιότητα σε μια πόλη μήπως είναι η καθαριότητα, χώρων, δρόμων, δημοσίων WC κλπ.; Μήπως οι δρόμοι με επαρκή φωτισμό, διαγραμμίσεις, σήμανση, καθαρισμό πινακίδων κλπ.; Επίσης οι φροντισμένοι χώροι πρασίνου, περιπάτου, άθλησης, κλπ.;

Τι περισσότερο θα ζητούσε ένας επισκέπτης από το να βρίσκει εύκολα πρόσβαση στα επισκέψιμα μέρη, να υπάρχει πρόνοια για το πού θα σταθμεύσει χωρίς ταλαιπωρία το όχημά του; Γιατί θα έπρεπε να αισθανόμαστε εμείς εδώ ότι δεν είμαστε προτεραιότητα των δημοτικών αρχών και υπηρεσιών και της περιφέρειας και ότι ισχύει εκείνο το “χάριν του βασιλικού ποτίζεται και η γλάστρα” όπου βασιλικός είναι ο τουρίστας και εμείς εδώ παριστάνουμε την γλάστρα…

Οι ελλείψεις 

Ο λόγος για τον οποίο… κάνω λόγο για όλα αυτά είναι ένας μακρύς κατάλογος από αδικαιολόγητες ελλείψεις και επικίνδυνες ταυτόχρονα, των αρμόδιων υπηρεσιών, που έχω σημειώσει, και που αφορά κατ’ αρχήν σε δρόμους βουτηγμένους στα σκοτάδια και μάλιστα μεγάλης και γρήγορης κυκλοφορίας όπως ο δρόμος Χανιά – Αεροδρόμιο.

Αρχίζω από αυτό, και ελπίζω να μην το θεωρείτε ασήμαντο, διότι μεγάλα τμήματα της διαδρομής αυτής είναι θεοσκότεινα -π.χ. από τάφους Βενιζέλων έως κόμβο Πυθαρίου – όπου περνάς με κάποια ασφάλεια μόνο όταν έχει ‘φούλ‘ πανσέληνο και φέγγει ο δρόμος, αλλά από την άλλη κινδυνεύεις επειδή οι οδηγοί αναγκαζόμενοι να έχουν συνεχώς αναμμένη την μεγάλη σκάλα λόγω συνθηκών, τυφλώνουν τους απέναντι ερχόμενους οι οποίοι καθόλου δεν αποκλείεται να είναι και τίποτε άτυχοι τουρίστες που πελαγοδρομούν οδηγώντας από και προς αεροδρόμιο…

Καί δεν είναι μόνο αυτό το κομμάτι αυτής της διαδρομής… Ας κάνουν τον κόπο οι αρμόδιοι και ας μετρήσουν πόσα λαμπιόνια, αραιά και πού φωτίζουν τους δρόμους αυτής της ευρωπαϊκής πόλης που ονειρευόμαστε πως είμαστε. Ας ψάξουν με το φανάρι για τις απούσες πρώην λευκές και νυν αόρατες διαγραμμίσεις των περισσότερων δρόμων εντός και εκτός και να σκεφτούν εκτός από τον τουρίστα και το πολίτη που κάθε μέρα ταλαιπωρείται.

Ας μετρήσουν τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν, τα οποία είναι υπεράριθμα των κατοίκων κατά έναν μαγικό τρόπο -και δεν είναι οι αρχές βέβαια υπεύθυνες γι αυτό – κι ας δημιουργήσουν πρόσθετους χώρους στάθμευσης, που είναι απολύτως απαραίτητοι για να αναπνεύσουν οι δρόμοι και να μην πάει η πόλη από ασφυξία. Θα αναφέρω μόνο για το προχθεσινό Σάββατο, 2 Οκτωβρίου, μεσημέρι που μείναμε εγκλωβισμένοι μέσα στο αυτοκίνητο μία ώρα ακριβώς, για να προχωρήσουμε από την Σπλάντζια ως τα Νεώρια! Απίστευτο; Παίρναμε τηλέφωνα απεγνωσμένα μήπως έχει συμβεί κάτι συνταρακτικό, αλλά δυστυχώς ήταν μόνο μία απλή, απλούστατη κυκλοφοριακή συμφόρηση.

Κι ακόμη κι αν έρθουμε στη θέση ενός επισκέπτη της πόλης μας δεν νομίζω πως θα μας έδινε εύσημα επειδή τα καταφέρνουμε να γυρίζουμε γύρω-γύρω από τον εαυτό μας ελλείψει υποδομών στάθμευσης. Γνωρίζω πως οι διαθέσιμοι χώροι είναι περιορισμένοι, αλλά δεν είναι ανύπαρκτοι. Αν ψαχτούμε επισταμένως και διαθέσουμε και κανένα κονδύλι, κάτι θα βρεθεί. Εκεί πρέπει να δοθεί το βάρος κατά τη γνώμη μου κι ας μην μου τη ζήτησε κανείς, μπορεί να μην είμαι καν τουρίστας, είμαι απλός πολίτης όμως και συμβαίνει να κατοικώ εδώ.

Εφόσον αυτό το ζήτημα της επάρκειας χώρων στάθμευσης δεν λύνεται, όσες κορίνες και όσες ταινίες απαγόρευσης κι αν μπουν, δουλειά δεν γίνεται. Μία επισήμανση ακόμη για τους δρόμους που έχουν εκείνα τα καγκελάκια τα λεγόμενα, που ειδικά στην οδό Δημοκρατίας αν κινδυνεύεις από τα διερχόμενα αυτοκίνητα και πρέπει να ανεβείς στο πεζοδρόμιο, είναι αδύνατον. Θα έχεις πάει στον άλλο κόσμο ώσπου να βρεις τη… χαραμάδα να περάσεις διασχίζοντας ως ακροβάτης πλέον,και τα παρκαρισμένα- σύριζα στο ρείθρο -αυτοκίνητα.

Το κάγκελο είναι άχρηστο κι επικίνδυνο για τους πεζούς γιατί δεν αφήνει πρόσβαση στο πεζοδρόμιο κι επιπλέον δεν αποτρέπει το παρκάρισμα εκεί. Τί ρόλο παίζουν λοιπόν; Επειδή ήταν μια ατυχής έμπνευση που έγινε μόδα κάποτε; Τα πρόστιμα και τα εμπόδια δυστυχώς δεν λύνουν προβλήματα, τα επιδεινώνουν μάλιστα. Με την λογική των εμποδίων υπήρξαν κι εκείνα τα κολονάκια στην Χάληδων όπου είχαν τσακίσει τα πόδια τους αρκετοί τουρίστες και μη, και που ευτυχώς ξηλώθηκαν. Ευχής έργο θα ήταν να εκλείψουν και οι περιβόητες ζαρντινιέρες με τα αποξηραμένα φυτά και τα αποτσίγαρα που ..κοσμούν την πλατεία Μητροπόλεως και άλλους χώρους και δεν προσφέρουν καμμία αισθητική ή λειτουργική υπηρεσία.

Συνοπτικά θα έλεγα ότι το όραμα μιας ευρωπαϊκής πόλης ως προς τις δομές θα έπρεπε να απασχολεί όλους τους φορείς, αλλά να μην είναι το μόνο τους μέλημα. Οι ανάγκες των πολιτών είναι ευρύτερες και απευθύνομαι συγκεκριμένα στον σημερινό μας δήμαρχο που έχει δείξει ευαισθησία στα θέματα κουλτούρας – εκτός των άλλων εκτιμούμε όλοι και την λειτουργία του θεάτρου Λενταριανών – αλλά μας λείπει ένα θέατρο κεντρικό, αμφιθεατρικό, ακριβώς εκεί που ήταν το προηγούμενο στον χώρο της Ανατολικής τάφρου, αλλά με την μορφή των κτιστών αρχαίων μας θεάτρων, κλιμακωτό, με την σκηνή στο κέντρο του χώρου καί όχι όπως υποκαταστάθηκε έτσι παράμερα, έξω αριστερά, στη λάκα της τάφρου, με καρέκλες σκηνοθέτη και απομίμηση κλιμακωτής διάταξης για να παριστάνει το θέατρο.

Ίσως πεί κανείς, τη δουλειά του την κάνει. Ε, όχι δεν την κάνει γιατί ο ίδιος ο χώρος του θεάτρου όταν είναι ο σωστός δίνει από μόνος του το δέος και την αίσθηση ότι κάτι υπερβατικό θα συμβεί, σε υποβάλει να περιμένεις ότι κάτι όμορφο ή και τραγικό θα βγεί στον αέρα Οταν όμως πάς και χώνεσαι μέσα σε ένα γούπατο, δεν είναι εύκολο να εξυψωθείς όσο σπουδαία κι αν είναι η τέχνη των επι σκηνής δρώντων. Δεν σε βοηθάει ο χώρος. Θα ήταν λοιπόν η κορωνίδα των υποδομών, θα ήταν ένα κόσμημα κι ένας ακόμα λόγος να λέμε πως τα Χανιά εκτός απο το μοναδικό μας λιμάνι διαθέτουν και ένα έργο τέχνης για την τέχνη: ενα θέατρο αντάξιο της ιστορικότητας και της θέσης της πόλης μας.

Αναλογισθείτε πως σχεδόν κάθε πόλη της αρχαίας Ελλάδας διέθετε ένα τουλάχιστον θέατρο όπου οι πολίτες συμμετείχαν στη μυσταγωγία των δραμάτων που οι τραγωδοί παρίσταναν, ή στην ευφορία των αθυρόστομων κωμωδιών. Εμείς σήμερα γιατί να υστερούμε;

Και με την ευκαιρία που έγραψα τόσα, θα προσθέσω και κάτι ακόμη για το οποίο θεωρώ οτι δεν του έχει δοθεί η σημασία που θα ‘πρεπε: Ο ΦΩΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΜΝΗΜΕΙΩΝ ΜΑΣ. Ο φωτισμός προφανώς γίνεται για την ανάδειξη και υπογράμμιση της ωραιότητας κάποιων ιδιαιτέρων κτισμάτων, μνημείων, αγαλμάτων ή και τοποθεσιών μιας πόλης. Τα Χανιά έχουν πάμπολλες ευκαιρίες να φωτίσουν και να αναδείξουν τέτοια σημεία.

Θα αναφέρω εδώ ένα μνημείο, ενδεικτικά, γιατί δεν είναι το μόνο που αδικείται από τον τωρινό και σχετικά πρόσφατο φωτισμό του: την Πύλη της Αμμου, η οποία με μία γιρλάντα από λάμπες ποζάρει εκεί στην άκρη του πελάγους, περίλυπη και τυλιγμένη σε ένα περιλαίμιο που τίποτε δεν αναδεικνύει και τίποτε δεν προβάλλει πέρα από μια συνηθισμένη πετρόκτιστη επιφάνεια στο πουθενά. Αυτό βλέπει όποιος κάθεται απέναντί της. Κάλλιστα θα μπορούσε να έχει στη βάση της μια σειρά από υποβρύχιους προβολείς που από κάτω προς τα επάνω θα πρόβαλλαν την πετρόκτιστη κυκλική της υπόσταση φωτίζοντας ταυτόχρονα και τα αφρισμένα κύματα που την περικυκλώνουν και δίνοντας μια μυστηριακή υπόσταση στο μνημείο. Γιατί το θέμα δεν είναι απλώς να φωτιστεί κάτι, αλλά ο φωτισμός να κάνει ακόμα πιο όμορφο και πιο ενδιαφέρον το αντικείμενο.

Κλείνοντας αυτόν τον κατάλογο με πράγματα που θα θέλαμε όλοι να βελτιωθούν στην πόλη που αγαπάμε, θα ζητήσω ακόμα μια φορά από εσάς, ευαισθησία στις ανάγκες των πολιτών και όχι προχειρότητα στη λήψη των αποφάσεων που μας αφορούν όλους.

Ευχαριστώ
Θεοδοσία Κατριτζιδάκη”

zarpanews.gr

The post Δήμος Χανίων: “Θα πρέπει να περιμένουμε να μας πουν οι επισκέπτες τί γίνεται στο σπίτι μας;” appeared first on zarpanews.gr.