Ανάμεσα στις φωτογραφίες των διακοπών υπήρχε υλικό που έδειχνε τον άνδρα μου να βιάζει την κόρη μου

Σκέφτηκα πολύ πριν στείλω. Δεν θέλω να σοκάρω… μόνο να το βγάλω από μέσα μου. Δε ξέρω ίσως έτσι ελαφρύνω, έστω και λίγο, την ασήκωτη πέτρα που κουβαλάω τόσα χρόνια.

Η ιστορία ξεκινά αρκετά χρόνια πριν, που ήμουν ακόμη μια νεαρή δεσποινίδα μόλις 22 χρονών. Για τους γονείς μου όμως ήμουν αρκετά μεγάλη και έπρεπε να παντρευτώ , όπως και έγινε υπό την πίεση τους.

Τα είχαν όλα έτοιμα.. έμεινα αμέσως έγκυος , και αποκτήσαμε μια κόρη .Ο γάμος μου όμως ,καμία σχέση με όσα ονειρευόμουν δεν είχε.Ο σύζυγος μου, δυο χρόνια μετά μου ανακοίνωσε με πλήρη αδιαφορία, πως είχε καιρό παράλληλη σχέση και πως θέλει να χωρίσουμε. Γνώριζα πολύ καλά πως δεν με αγαπούσε, αλλά δυστυχώς δεν τον ενδιέφερε καθόλου ούτε το ίδιο του το παιδί.

Έπειτα από δύο χρόνια, μέσω κοινής παρέας, γνώρισα έναν γοητευτικό άνδρα, όμως δεν είχα ακούσει και τα καλύτερα για την οικογένεια του και όσο γοητευτικός και αν ήταν είχε κάτι που σου έλεγε “ΜΗΝ”!! Με διεκδίκησε έντονα και επίμονα και το “μην” με τον καιρό εξελίχθηκε σε σχέση και η σχέση σε γάμο..

Μαζί του απέκτησα και έναν γιο. Μετά από 11 χρόνια γάμου είχαν εξαφανιστεί οι ανασφάλειες, ήμουν ήρεμη πλέον και ευχαριστημένη με όσα είχα . Πίστευα πως είχαμε μια σωστή οικογένεια. Ένιωθα να έχω δίπλα μου έναν άνδρα που με αγαπά, που νοιάζεται την κόρη μου, σαν δικό του παιδί. Κυρίως αυτό.

Πίστευα πως η κόρη μου βρήκε στο πρόσωπο του τον πάτερα που της ελειπε. Δεν την ξεχώριζε από το δικό του παιδί, ήταν πάντα δίπλα της . Αυτός την έπαιρνε από το σχολείο, την πήγαινε ρυθμική , αγγλικά, παντού. Έκανα τρομερό λάθος και δυστυχώς το διαπίστωσα πολύ αργά και πολύ επώδυνα.

Μόλις είχαμε γυρίσει από διακοπές και ο άνδρας μου φεύγοντας απ’ το σπίτι ξέχασε το κινητό του. Χωρίς να το πολυσκεφτώ το πήρα στα χέρια μου.. όχι για να ψάξω κάτι ύποπτο, πότε δεν με είχε βάλει σε υποψίες, απλά για να δω τις φωτογραφίες απ’ τις υπέροχες διακοπές μας. Αυτό που είδα δεν το χωρούσε το μυαλό μου!!!

Ανάμεσα στις φωτογραφίες των διακοπών υπήρχε υλικό και βίντεο που έδειχνε τον άνδρα μου να βιάζει την κόρη μου.

Άρχισα να ουρλιάζω σαν τρελή! Αναστατωμένη η κόρη μου ανέβηκε επάνω όπου και μου τα ομολόγησε όλα κλαίγοντας…

Το αηδιαστικό τέρας ασελγούσε πάνω στο κοριτσάκι μου απ’ όταν ήταν 9, για 5 ολόκληρα χρόνια!!!

Και εγώ δεν είχα καταλάβει τίποτα.. Αυτός έφτασε στο σπίτι και κατάλαβε αμέσως τι είχε συμβεί . Ξεκίνησε να βρίζει, να χτυπά και να παλεύει για να μου πάρει το τηλέφωνο – πειστήριο του εγκλήματος.

Εγώ άρχισα να φωνάζω, να τον χτυπάω ανεξέλεγκτα μέχρι που σηκώθηκε και έφυγε . Κατέρρευσα ..

Ξύπνησα στο νοσοκομείο, όπου μου είχαν κάνει πλύση στομάχου. Είχα κατεβάσει 2 μπουκαλάκια ηρεμιστικά.. Ένιωθα τέρας η ίδια.. Είχα βάλει αυτό το αηδιαστικό πλάσμα στο σπίτι μου ,εγώ!!

Εγώ το προκάλεσα, όλα αυτά συνέβαιναν για 5 ολόκληρα χρόνια και εγώ δεν είχα καταλάβει τίποτα .

Τι μάνα ήμουν εγώ ;; Δεν μου άξιζε αυτός ο τίτλος, απέτυχα.. τύψεις ,ενοχές, λάθη, πόνος.

Η μόνη που μπόρεσε και βρέθηκε κοντά μου ήταν η αδερφή μου ( είναι και η μόνη που ξέρει την αλήθεια). Μαζί κάναμε καταγγελία και φύγαμε άρον άρον, μαζί με τα παιδιά μου, για την Αθήνα προσπαθώντας να μαζέψουμε τα συντρίμμια μας. Το τέρας ευτυχώς εξαφανισμένο ακόμη και για τον γιο του.

Με βοήθησαν πολλοί ψυχολόγοι, και εμένα και την κόρη μου ώστε να καταφέρουμε να σταθούμε στα πόδια μας.

Δίκη δεν έγινε .Ευτυχώς για το παιδί μου. Εδώ φρόντισε η θεία δίκη η αλλιώς .

Λίγο καιρό μετά με ενημέρωσαν ότι ο βιαστής του παιδιού μου σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό και με συνθήκες που ούτε στον εχθρό σου δεν εύχεσαι…

Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε. Περάσαμε πολύ δύσκολα, σήμερα η κόρη μου τελειώνει τις σπουδές της στη νομική και ο γιός μου, όντας αριστούχος στοχεύει για ιατρική. Δεν έχω ξεπεράσει τίποτα και δεν νομίζω να το ξεπεράσω ποτέ.

Ευτυχώς όμως, η τότε παρορμητική μου αντίδραση του να βάλω τέλος στη ζωή μου , δεν έπιασε τόπο ,γιατί τα παιδιά μου με χρειάζονταν. Μέσα από αυτά ,πήρα δύναμη να συνεχίσω να ζω, γιατί τίποτα άλλο δεν είχε νόημα. Πέρασα πολλά χρόνια σε ψυχολόγους και εγώ και η κόρη μου .

Δεν κατάφερα ποτέ να μην νιώθω υπεύθυνη και μην ρίχνω ευθύνες στον εαυτό μου όσο και αν προσπαθούσαν οι ψυχολόγοι, η αγάπη όμως που παίρνω απ’ τα παιδιά μου και η επιτυχία τους στη ζωή τους, είναι το καλύτερο φάρμακο για να με συνεφέρει όποτε ξεφεύγει το μυαλό μου ..

Πηγή: http://efisecrets.gr/