Όλια Βασιλάκη Καρόζη: Η αλληλεγγύη είναι ενσωματωμένη στην κοσμοθεωρία μου

Η ιατρός βιοπαθολόγος, Όλια Βασιλάκη Καρόζη, είναι υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος Θεσσαλονίκης με τον συνδυασμό του Απόστολου Τζιτζικώστα. Δεκαοκτώ ημέρες πριν από τις εκλογές η Όλια ανοίγει τα χαρτιά της και μιλάει στο thestival.gr για τους λόγους που την οδήγησαν να εμπλακεί με τα κοινά, παρουσιάζει τον εαυτό της και την οικογένειά της, μιλάει για την ομάδα του Τζιτζικώστα και περιγράφει τους πολιτικούς της στόχους.

Ας ξεκινήσουμε από τα παιδικά σας χρόνια. Περιγράψτε μας την παιδική σας ηλικία.

Γεννήθηκα στην πόλη της Θεσσαλονίκης με θέα το Θερμαϊκό, πλάτη μου τα κάστρα και παιδική χαρά μου τον αυλόγυρο του Λ. Πύργου. Αμιγώς παιδί του κέντρου και της αστικής αλάνας, επέστρεφα στις πατρογονικές μου ρίζες τα καλοκαίρια στην Κρήτη κι έτσι έμαθα να ζω και να ενώνω το βορρά και το νότο μέσα μου. Η ανατροφή της οικογένειάς μου, μου έδειξε πώς να μπλέκω τη μνήμη και το νόστο της ρίζας μου από την Κρήτη με το παρόν μου στη Θεσσαλονίκη, που έχτισα τον κόσμο μου, τις σκέψεις μου και την κοσμοθεωρία μου. Όλα μου τα όνειρα τα έπλεξα στον αστικό ιστό του ευλογημένου αυτού τόπου, περπάτησα στα γνωστά και άγνωστα σοκάκια του, σχημάτισα τις αντιλήψεις μου, ένιωθα να με γεμίζει δώρα και τώρα θέλω ως αντίδωρο με τη σειρά μου να του προσφέρω

Μιλήσατε για την οικογένειά σας. Πόσο αυτή επηρέασε τον τρόπο σκέψης σας; Πόσο πιστεύετε πως ο θεσμός της οικογένειας που συνεχώς αλλάζει καθορίζει την πορεία μιας κοινωνίας;

Η οικογένεια είναι ένας από τους θεμελιώδεις λίθους μιας κοινωνίας κατά τη γνώμη μου. Σέβομαι όλες τις επιλογές των συνανθρώπων μου, όμως θεωρώ πως ο άνθρωπος ως κοινωνικό ον οφείλει συμπεριφορές σεβασμού, αυτοσεβασμού, αλληλεγγύης, προσφοράς και αλτρουισμού. Αυτές τις πρώτες δομικές έννοιες το παιδί, ο μικρός άνθρωπος, ο μελλοντικός πολίτης τις μαθαίνει φυσικά, αβίαστα και αυθόρμητα στην πρώτη οργανωμένη ομάδα με κώδικες που είναι η οικογένεια, σε όποια μορφή και σχήμα και αν έχει αυτή, μέσα σε πλαίσια αγάπης και τρυφερότητας. Όσον αφορά τώρα τη δική μου οικογένεια και τον τρόπο που μεγάλωσα, έχω να πω πως νιώθω ευλογημένη που μεγάλωσα σ ένα πλαίσιο στοργής σεβασμού και αλληλεγγύης. Με πατέρα γιατρό ποτίστηκα με την αγωνία για τον ανθρώπινο πόνο, έμαθα να κοιτώ κατάματα το φόβο, να τολμώ, να προσπαθώ να αγωνίζομαι.

Ακολούθησα να χνάρια του πατέρα μου και δόθηκα στην επιστήμη μου με τη στόφα του ανθρώπου και τη συνέπεια του επαγγελματία. Ο άλλος άνθρωπος ήταν πάντα ο ορίζοντας μου, γι αυτό και η έννοια της αλληλεγγύης που μ’ ενέπνευσε και στην παράταξη του Απ. Τζιτζικώστα που επέλεξα να μπω, ήταν και είναι ο άξονας κίνησης μου.

Αναφέρετε συχνά τη λέξη αλληλεγγύη που είναι και το σήμα της παράταξής σας. Πόσο αυτό είναι μέρος της ζωής σας;

Η λέξη αυτή είναι ενσωματωμένη στην κοσμοθεωρία μου. Γι αυτό κι όταν γνώρισα την παράταξη Αλληλεγγύη του Απ. Τζιτζικώστα, αναγνώρισα κάτι δομικά ίδιο, οικείο με μένα. Πεποίθηση μου είναι πως ο κόσμος και οι κοινωνίες πηγαίνουν μπροστά μόνο μέσα από τη συνεργασία των μελών που τις απαρτίζουν. Ναι «το ένα χέρι νίβει τα άλλο και τα δυο το πρόσωπο, όπως και κράτα με να σε κρατώ ν’ ανεβούμε το βουνό». Όπως καταλαβαίνετε, μέσα από τις απλές παροιμίες τις τόσο γνωστές σε όλους μας, είμαι υπέρμαχος της παράδοσης, μέσα στην οποία θεωρώ ότι κρύβονται όλοι οι σπόροι του πολιτισμού και της προόδου μας, όπως και όλες οι αλήθειες μας. Η ίδια μου η δουλειά είναι από μόνη της μια βαθιά και βαριά ευθύνη για τον συνάνθρωπο. Βρίσκομαι αντιμέτωπη με τη ζωή και το θάνατο κι έμαθα να νικάω τους φόβους μου, να συνεργάζομαι με τους συναδέλφους μου, να κεντράρω στην επιστήμη μου και να εκτιμώ όσο τίποτα άλλο την ανθρώπινη ζωή, ανάγκη και συναίσθημα. Επιγραμματικά αναφέρω κάποιες από συμμετοχές μου προς επιβεβαίωση πως οι λέξεις αλληλεγγύη κι εθελοντισμός με εκφράζουν απόλυτα

Το διάστημα αυτό δραστηριοποιούμαι ως:
-Πρόεδρος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων του 41ου Δημοτικού και των 28ου και 29ου Νηπιαγωγείων Θεσσαλονίκης
-Μέλος του φιλανθρωπικού σωματείου Νέας Ελπίδας Θεσσαλονίκης (Ν.Ε.Θ)
-Μέλος του κέντρου UNESCO για τις γυναίκες και την ειρήνη στα Βαλκάνια
-Εθελόντρια στον Ερυθρό Σταυρό
-Μέλος του αστικού μη κερδοσκοπικού συλλόγου ΜΑΖΙ «Με Αλληλεγγύη Ζουμε Ισότιμα
-Μέλος του συνδέσμου Επιστημόνων Γυναικών Θεσσαλονίκης

Μιλήστε μας για την οικογένεια που δημιουργήσατε.

Επέλεξα σύζυγο στο ίδιο μετερίζι, στην ίδια αγωνία, με την ίδια φλόγα για την ανθρώπινη ύπαρξη. Ένωσα μαζί του όνειρα, χαμόγελα κι αγωνίες κι είχα την ευλογία της μητρότητας.

Μέσα στο σπίτι μου βρίσκεται η μία βασική μου θέση. Στη δουλειά μου η αμέσως επόμενη. Ο τόπος μου, που είναι κι ο τόπος των παιδιών μου, της οικογένειάς μου, των ανθρώπων μου και των συνανθρώπων μου, είναι το πεδίο που θέλω να διαμορφώσω τη νέα θέση μου ώστε να προσφέρω το καλύτερο που μπορώ.

Τι ήταν αυτό που σας έκανε να πάρετε την απόφαση για την εμπλοκή σας με την πολιτική;

Ως ενεργός πολίτης εδώ και χρόνια εμπλέκομαι σε δράσεις για το κοινό καλό έχω αναλάβει θέσεις και πρωτοβουλίες κι έχω αποδείξει το συμμετοχικό. Στη βάση του εθελοντισμού με κίνητρο το συμφέρον του τόπου μου και καύσιμο το πείσμα. δοκίμασα τον εαυτό σε μικρόκοσμους και διαμόρφωσα άποψη για το ευρύτερο πλαίσιο λειτουργίας και οργάνωσης

Όταν γνώρισα την παράταξη Αλληλεγγύη, συνειδητοποίησα πως η θέση κάποιων ανθρώπων διασταυρώθηκε στην ουσία των πραγμάτων με το δική μου. Ήταν η θέση των ανθρώπων που δοκιμάστηκαν για 5 χρόνια και πέρασαν από τις σημαντικότερες δοκιμασίες που ήταν αυτές του ήθους, της αξιοπιστίας και της σοβαρότητας. Ήταν η θέση της προσφοράς, της αλληλεγγύης και του εθελοντισμού. Της δράσης χωρίς εκπτωτικά κουπόνια. Της πρωτοβουλίας δίχως αναχώματα. Της αλήθειας χωρίς μάσκες και υπεκφυγές. Ήταν η θέση που δε φοβήθηκε να υψώσει ανάστημα απέναντι σε καιρούς επικίνδυνους και σε πολιτικές παρωδίες. Σ αυτή τη θέση μαζί με τους ανθρώπους αυτούς έχω την τιμή να βρίσκομαι.

Η πολιτική σήμερα δέχεται μια ισχυρή κριτική και πολεμική. Θεωρείτε πως αξίζει ο κόπος;

Αλήθεια, το ερώτημά σας μπορεί ν’ απαντηθεί μόνο με ερώτημα: θεωρείτε πως δεν αξίζει;

Ας δούμε επιτέλους το ποτήρι μισογεμάτο κι ας διώξουμε τις Κασσάνδρες απ αυτή τη χώρα. Ξέρετε μου φέρνετε στο μυαλό μια φράση από το αγαπημένο βιβλίο της Πηνελόπης Δέλτα «το παραμύθι Χωρίς Όνομα». Το πιο δύσκολο σημείο της υπόθεσης ήταν όταν το αρχοντόπουλο του κράτους ο Συνετός ο Β’, αγανακτισμένος από την κατάντια της χώρας του, που σ αυτήν την οδήγησε ο πατέρας του ο Βασιλιάς Αστόχαστος, αποφάσισε να τα παρατήσει και να φύγει. Στο δρόμο του συνάντησε μια κοπέλα με το όνομα Γνώση που του έπιασε κουβέντα και προσπάθησε να καταλάβει γιατί φεύγει. Μέσα στο διάλογό τους ο Συνετός τη ρώτησε: «αξίζει Γνώση να πονώ γι αυτό τον τόπο, να αγωνίζομαι γι αυτούς τους ανθρώπους;» κι αυτή του απάντησε «Αξίζει άρχοντα μου, αξίζει»!

Τόσο απλά και δωρικά θ απαντήσω κι εγώ στο ερώτημά σας και θα πω με κεφαλαία γράμματα πως ΝΑΙ, ΑΞΙΖΕΙ γιατί στην πολιτική βρίσκεις την περιγραφή και τη λύση των προβλημάτων που αφορούν τους πολλούς.

Γιατί οι ψηφοφόροι να επιλέξουν εσάς;

Γιατί όχι με εμάς που αρθρώνουμε καθαρό λόγο και δεν παίζουμε με ψευδαισθήσεις. Οι δηλώσεις μας αντιπροσωπεύουν το ποιοι είμαστε, πως λειτουργούμε, πως δρούμε και τι είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε. Τα εχέγγυα που ζητάτε και τις αποδείξεις των αποτελεσμάτων του μέλλοντος δε θα τις βρείτε πουθενά.

Εκθέτουμε τη ζωή μας και την πορεία μας που αντανακλά τις πεποιθήσεις και τις δυναμικές μας κι αφήνουμε τον πολίτη να αποφασίσει. Τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» τα αφήνουμε για άλλους που η πορεία τους δεν αποτελεί εχέγγυο. Μαζί στην παράταξη του Απόστολου Τζιτζικώστα μια δέσμη ανθρώπων ενωμένων έχοντας ως στόχο τον άνθρωπο, τις αξίες και το έργο, βρισκόμαστε ενεργητικοί και σύσσωμοι απέναντι σε κάθε πρόσκληση πολιτισμού και ευθύνης, σε κάθε πρόκληση παραγωγικότητας και προόδου.

Είμαστε εδώ για να προβλέψουμε, να προλάβουμε και να δημιουργήσουμε συνθήκες που αξίζουμε και δικαιούμαστε όλοι μας σε κάθε γωνιά αυτού του τόπου, που άλλο δεν ξέρει μέσα στο πέρασμα των αιώνων από το να αποδέχεται, να αναπαράγεται και να ξαναγεννιέται ακόμη πιο δυνατός μέσα από τις στάχτες του χρόνου και των συνθηκών που στιγμάτισαν την ιστορία του.
Εσείς ως άτομο ποια θέση έχετε σ όλο αυτό;

Ποιοι είναι οι πολιτικοί σας στόχοι;

Ακούστε, ένα καλό σύστημα χρειάζεται ανθεκτικά και ποιοτικά υλικά, γερούς αρμούς, αξιόπιστο και μελετημένο σχέδιο πρόβλεψη και συνέπεια στους χρόνους και κυρίως συνεχή αυτοαξιολόγηση. Προσωπικά βλέπω τον εαυτό μου ως ένα λίθο αυτού του ολοκληρωμένου και στιβαρού συστήματος που λέγεται «Αλληλεγγύη».

Πρέπει όμως να σας πω πως δε διστάζω, ως άτομο, να γίνω και πέτρα που θα σταθεί στη μέση κοίτης αρνητικού ρέματος και ν αλλάξω τον ρου των πραγμάτων. Γι αυτήν ακριβώς τη δυναμική και αποφασιστικότητά μου θεωρώ πως και επιλέχθηκα.

Στο ερώτημα σας τώρα για τους πολιτικούς μου στόχους θα ξεκινήσω την αναφορά μου από στόχους που γνωρίζω καλά πως υλοποιούνται. Με την ιδιότητα της γιατρού ασφαλώς μέσα στις προτεραιότητές μου είναι ο σχεδιασμός και η υλοποίηση προγραμμάτων που αφορούν την δημόσια υγεία. Από τη θέση και φύση μου ως γυναίκα θα εξαντλήσω τις δυναμικές μου σε ό,τι προάγει την ισότητα των φύλων και την άρση των διακρίσεων.
Η ισότητα των ανθρώπων βλέπετε δεν έχει φύλο ή φυλή κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με συνειδητοποιημένους ξεκάθαρους και υλοποιήσιμους στόχους, όπου μέσω της ποιοτικής εκπαίδευσης και της δικαιοσύνης ως μοχλό κίνησης, θα ενεργοποιηθούν οι μηχανισμοί για τον τερματισμό της βίας, της ισότιμης συμμετοχής στα κοινά, της αξιοκρατίας και της αναγνώρισης της προσωπικής βούλησης του καθενός από μας.

Για όλα αυτά φυσικά δεν αρκεί το όραμα και η πολιτική θέληση. Απαιτείται άμεσα ισχυροποίηση των θεσμών, συνεργατικό πνεύμα, ρεαλισμός και τεχνογνωσία, μα κυρίως, όσο ρομαντικό κι αν ακούγεται, κυρίως χρειάζεται ενσυναίσθηση. Χρειάζεται η καλλιέργεια αυτής της δυνατότητας που όλοι έχουμε, ώστε να γίνει δεξιότητα. Εν κατακλείδι λέξεις καίριες για μένα είναι η αξιοπιστία, η τιμιότητα, η προσφορά, ο εθελοντισμός και η αλληλεγγύη. Αυτές είναι ο άξονας της ζωής μου, μ αυτές πορεύομαι, μ’ αυτές λειτουργώ. Κι όπως αναφέρει κι η αγαπημένη Κ Δημουλά: «Οι λέξεις φταίνε, αυτές έκαναν τα πράγματα ν αρχίσουν να συμβαίνουν». Θα ισχυριστώ κι εγώ με τη σειρά μου πως μ αυτές τις λέξεις λοιπόν που είναι πεποιθήσεις, θέσεις κι αποφάσεις, ας κάνουμε τα πράγματα ν αρχίσουν να συμβαίνουν.