Λυδία Βήτα: Η γραφίστρια πίσω από viral επιτυχίες στη Θεσσαλονίκη!

Σε ένα από τα viral σκίτσα του τελευταίου μήνα, ο #xaroulisbaboulas, η μασκότ του Οίκου Τελετών «Φάνης Μπαμπούλας και Υιός» στέκεται χαμογελαστός και τονίζει πώς: «Κάθε χρόνος μας φέρνει πιο κοντά. Ευτυχισμένο το 2018!».

Απέναντι μου σε ένα κόκκινο τραπέζι με έναν αχνιστό καφέ φίλτρου η Λυδία Βαρελά – Αναστασιάδου (ή Λυδία Βήτα όπως συστήνεται καλλιτεχνικά) χαμογελά. Ο #xaroulisbaboulas είναι γραφιστικό «παιδί» της. Ένα από τα πολλά. Η ίδια, άλλωστε, παρά το νεαρό της ηλικίας της βλέπει τις δημιουργίες της να ξεχωρίζουν και να κάνουν τον γύρο του ελληνικού διαδικτύου.

«Μεγάλωσα ανάμεσα σε χρωματιστά χαρτιά, κόλλες, λετρασέτ, ξυλομπογιές, τέμπερες, μαρκαδόρους, με μπαμπά γραφίστα και με την αγωνία αν αυτό που δείχνει είναι κάτι που μου αρέσει. Θυμάμαι πως πάντα προσπαθούσε να κάνει κάτι που να κρατήσει για χρόνια. Αυτό είναι το σημαντικότερο μάθημα που μου έχει δώσει. Ειδικά στο κομμάτι της συσκευασίας που δεν είναι ένα απλό φυλλάδιο, το οποίο αν δεν σε γεμίζει μπορείς να το αλλάξεις μετά από έξι μήνες. Η συσκευασία είναι κάτι που θα έχει διάρκεια ετών. Αυτή είναι η πρόκληση για έναν επαγγελματία. Να κάνει κάτι που θα έχει διάρκεια. Που θα το θυμούνται οι παλιοί και θα το θαυμάζουν οι καινούριοι», αναφέρει η νεαρή γραφίστρια και εξιστορεί την επαγγελματική της πορεία.

«Όταν ήμουν 18 χρονών (σε εκείνη την ηλικία που η κοινωνία μας λέει να διαλέξουμε τι θέλουμε να κάνουμε στην υπόλοιπη ζωή μας), κανένα 3μηνο πριν δώσω πανελλήνιες (για δεύτερη φορά), ανακοίνωσα στους γονείς μου ότι ήθελα να ασχοληθώ με τη γραφιστική. Βλέπεις το γραφείο του μπαμπά μου ήταν ήδη έτοιμο και ήθελα να συνεχίσω την πορεία του. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον πατέρα μου να μου λέει πως “Εκεί είναι το γραφείο. Δεν φεύγει. Κάνε μία προσπάθεια να δώσεις κι αν δεν περάσεις το συζητάμε!”. Ωστόσο εγώ είχα πάρει την απόφασή μου.

Η πρώτη μου ολοκληρωμένη δημιουργία ήρθε στην πτυχιακή μου. Μπορούσαμε να διαλέξουμε ένα οποιοδήποτε brand που μας άρεζε και να του κάνουμε ένα rebranding! Εγώ μαζί με τον συμφοιτητή μου τον Λευτέρη διαλέξαμε την Ρετσίνα Μαλαματίνα! Ένα 6μηνο, λοιπόν, προσπαθούσαμε να φτιάξουμε ένα νέο brand γύρω από την Μαλαματίνα που να είναι σύγχρονο χωρίς όμως να αλλοιώσουμε την ταυτότητά της. Δεν έχεις ιδέα, πόσο δύσκολο είναι να αλλάξεις κάτι που έχει συνηθίσει το ανθρώπινο μάτι. Το πρώτο, λοιπόν, άτομο που την είδε ήταν η φίλη μου η Καρολίνα. Κι εκείνη συμφοιτήτρια στην σχολή. Η αντίδρασή της ήταν «Αν αυτό ήταν το μπουκάλι της Μαλαματίνας, θα την έπινα κι εγώ!» Να σημειωθεί εδώ ότι η φίλη μου η Καρολίνα πίνει δύο ποτήρια κρασί και κελαηδάει (γέλια)! Ωστόσο, για εμένα, ο πρώτος άνθρωπος που δείχνω πάντα αυτά που φτιάχνω είναι η μαμά μου. Θα περίμενες τον μπαμπά, αλλά όχι. Στη μαμά. Την θεωρώ τον πιο αυστηρό μου κριτή.

Κάποια χρόνια αργότερα είχα την τιμή να δουλέψω με τον Περικλή Πηλείδη, έναν από τους καλύτερους επικοινωνιολόγους-διαφημιστές της Θεσσαλονίκης και πιθανότατα της χώρας μας. Την πρώτη φορά που έκανα συνέντευξη μαζί του, ήμουν σαν ψάρι έξω από το νερό. Άκουγα για εκείνον χρόνια πριν και ξαφνικά βρέθηκα στο γραφείο του και μιλούσαμε για ενδεχόμενη ένταξή μου στην ομάδα του. Τα χρόνια που έμεινα στο πλευρό του ήταν μεγάλο σχολείο. Το μεγαλύτερο που έχω πάει».

Ποιες εσωτερικές, όμως, ανάγκες καλύπτει η γραφιστική σε ένα άτομο; «Πάρα πολλές. Αρχικά με κάνει να νιώθω παιδί. Και αυτό είναι και το μυστικό (το μεγαλύτερο μυστικό) στη δουλειά μας. Ένα παιδί έχει πάντα μία αχαλιναγώγητη φαντασία. Και ένας γραφίστας πρέπει να έχει πάντα φαντασία. Μετέπειτα, με κάνει να νιώθω πως μπορώ να εκφράσω εκτός από τις δικές μου ανάγκες και τις ανάγκες κάποιων άλλων ανθρώπων. Ανθρώπων που δεν γνωρίζουν τι είναι η γραφιστική. Ικανοποιεί, επίσης, την παιδικότητά μου που έχω μάθει να την τροφοδοτώ με όλα όσα παρατηρώ. Για εμένα οι αφίσες, τα περιοδικά, οι καταχωρίσεις, οι συσκευασίες, τα φυλλάδια και όλα όσα μπορεί να φτιάξει ένας γραφίστας, μου δημιουργούν τα ίδια συναισθήματα που δημιουργούνται και σε ένα παιδί όταν μπαίνει σε κάποιο παιχνιδάδικο. Εκείνα θέλουν να τα πάρουν όλα κι εγώ θέλω να τα φτιάξω όλα. Είναι μία πολύ όμορφη ψυχοθεραπεία η δουλειά μου γιατί δεν σταματάς ποτέ να γεννάς νέα πράγματα. Ίσως γι’ αυτό να μην θέλω ακόμη να κάνω παιδί. Έχω γεννήσει τόσα πολλά ήδη!», τονίζει και περιγράφει το πόσο έχει αλλάξει η γραφιστική την τελευταία δεκαετία.

«Έχει αλλάξει αρκετά η αλήθεια είναι. Κάποτε ο κόσμος κοιτούσε περισσότερο την εικόνα του. Από τότε που ξέσπασε η οικονομική κρίση, όλο και λιγότεροι επενδύουν στην εικόνα. Όλο και λιγότεροι ακούν τον γραφίστα τους. Οι περισσότεροι πιστεύουν πως όσο περισσότερα πράγματα βάζεις επάνω σε μία μακέτα, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχεις να πουληθεί το προϊόν σου. Μέγα λάθος. Δεν είναι τυχαίο ότι μία από τις πιο δημοφιλείς εκφράσεις που ακούγεται πολύ έντονα στους κύκλους της γραφιστικής είναι το “Less is more!”», προσθέτει.

Το 2018 βρίσκει τη Λυδία, μεταξύ δεκάδων άλλων, Creative Manager στα ραδιόφωνα του ομίλου της Metromedia και γραφιστική «νονά» του #xaroulisbaboulas, της μασκότ του Οίκου Τελετών Φάνης Μπαμπούλας και Υιός που έχει κάνει τον γύρο του ελληνικού ίντερνετ.

«Αγαπώ πολύ το πρότζεκτ του #xaroulisbaboulas γιατί αποτελεί μία από τις σημαντικότερες προκλήσεις της καριέρας μου, σε ένα τόσο ιδιαίτερο πεδίο και για μία τέτοια μεγάλη εταιρεία. Και νιώθω πραγματικά τυχερή που συναντήθηκαν οι δρόμοι μας με τον Ευθύμιο Σαββάκη, που ευθύνεται για μερικά από τα εξυπνότερα πρότζεκτ των τελευταίων ετών. Ένα πραγματικά φωτεινό μυαλό που κινείται με 1000 στροφές το λεπτό. Από εκεί και πέρα, είναι στο φούρνο κι άλλα πράγματα, τα οποία θα αποκαλύπτονται σταδιακά μέσα στη χρονιά. Άλλωστε, πάγιος στόχος μου είναι να εξελίσσω συνεχώς τη δουλειά μου μέσα σε ένα περιβάλλον που αλλάζει με ταχύτητα φωτός. Ξέρεις η εποχή μας θέλει δουλειά, μεράκι και τρέλα για αυτό που κάνεις. Θυμάμαι τον πατέρα μου πριν δεκαετίες να στέλνει κάρτες για τα Χριστούγεννα στους πελάτες του με μία φωτογραφία δική μου ή της αδερφής μου. Νομίζω πως για κάρτα πριν από 20 χρόνια ήταν κάτι που θα το έκανε μόνο ένας πατέρας τρελά ερωτευμένος με τις κόρες του. Κι αυτός είναι ακόμη. Ε, με τέτοια τρέλα στο DΝΑ μου στόχος είναι το “το άπειρο κι ακόμη παραπέρα”, όπως έχει πει και ένας σοφός, πλην τίμιος, σούπερ ήρωας».

*Γνωρίστε τη δουλειά της Λυδίας: https://lamdavita.eu/