Η Ήβη Αδάμου απαντά στις φήμες για "μυστικό γάμο" με τον Μιχάλη Κουϊνέλη

Η Ήβη Αδάμου μίλησε στο DownTown Κύπρου και στον Αλέξανδρο Πρίφτη για τη ζωή με τον Μιχάλη Κουϊνέλη και την κόρη τους και ανάμεσα σε άλλα απάντησε γύρω από τις φήμες που τους θέλουν να έχουν παντρευτεί, αλλά να μην το μαρτυρούν.

Ο Μιχάλης πώς είναι ως πατέρας;

Είναι ο καλύτερος πατέρας του κόσμου! Τη λατρεύει τη μικρή κι εκείνη του δείχνει τεράστια αδυναμία. Της κάνει όλα τα χατίρια και, μπορώ να σου πω, ότι την κακομαθαίνει αρκετά! (γελάμε). Όπως καταλαβαίνεις, εγώ βάζω

τα όρια και πρέπει να γίνομαι αυστηρή. Αν και, εδώ που τα λέμε, πόσο αυστηρή να γίνεις με ένα παιδάκι ενός έτους; Το μόνο που κοιτάζω είναι να τρώει και να κοιμάται στην ώρα της. Όπως, επίσης, να μην τρώει με τον μπαμπά της στον καναπέ, αλλά στο ειδικό καρεκλάκι-τραπεζάκι που της έχουμε πάρει. Κατά τ’ άλλα δεν με δυσκολεύει καθόλου. Είναι υπέροχη! Ένα γλυκύτατο πλάσμα και καθόλου άτακτη. Βασικά είναι τόσο όσο. Ούτε πολύ ήσυχη, αλλά ούτε και φασαριόζα. Η κόρη μου είναι μία γλύκα! Σε ό,τι αφορά τον Μιχάλη, όμως, δεν βοηθάει μόνο στα θέματα της μικρής αλλά και εμένα προσωπικά.

Υπάρχει ένας αστικός μύθος που υποστηρίζει ότι έχετε παντρευτεί αλλά δεν το λέτε. Τι ισχύει τελικά; Όχι, όχι, δεν ισχύει αυτό.

Δεν θες να παντρευτείς; Δεν σε αφορά ο γάμος; Εδώ έχουμε κάνει ολόκληρο παιδί, στον γάμο λες να κολλήσουμε; (γελάμε). Κοίταξε όμως κάτι, ποτέ δεν ήμουν από τα κοριτσάκια -ακόμα και πολύ μικρή- που ονειρευόντουσαν την ημέρα του γάμου τους. Δεν με φαντάστηκα με νυφικό, τούλια, μπομπονιέρες και όλα αυτά. Είμαι ρομαντική, ως έναν βαθμό, αλλά τον γάμο μου δεν τον έχω ονειρευτεί. Άσε που, στην περίπτωσή μας, δεν μας χρειάζεται. Και μόνο η ύπαρξη του παιδιού μάς κάνει οικογένεια. Πάντα σκεφτόμουν ότι, κάποια στιγμή θα ήθελα να γίνω μητέρα, να κάνω παιδιά. Άλλο το ένα κι άλλο το άλλο όμως. Με τον Μιχάλη, είμαστε μαζί πολλά χρόνια, η σχέση μας έχει δοκιμαστεί και πιστεύω ότι η τελετή του γάμου δεν θα προσφέρει κάτι περισσότερο, αλλά ούτε θα μας αφαιρέσει κάποιο στοιχείο. Ίσως κάποια στιγμή να γινόταν, αλλά θα ήθελα κάτι πολύ απλό, κάτι λιτό. Σαν μία γιορτή για λίγους συγγενείς και φίλους. Ένα μικρό παρτάκι να περάσουμε καλά και ως εκεί.