Γιάννης Σπαλιάρας: Επέστρεψε από το Ιράν και παραμένει σε καραντίνα

Ο Γιάννης Σπαλιάρας μίλησε στο DownTown Kύπρου για την εμπειρία του στο Ιράν, εν μέσω κορωνοϊού, όπου βρέθηκε για περισσότερο από 2 μήνες, συμμτέχοντας στα γυρίσματα της φιλόδοξης παραγωγής «Σαλμάν Φαρσί».

Πότε γύρισες στην Αθήνα, από το Ιράν όπου βρισκόσουν;

Επέστρεψα την Τρίτη 17 Μαρτίου. Μαζί μου ήταν ο Μάνος Πίντζης, ο Πάνος Γκόγκος και η Χριστίνα Σωτηρίου, οι οποίοι επίσης συμμετέχουν στο «Σαλμάν Φαρσί». Ο Νίκος Πουρσανίδης, ο οποίος βρισκόταν και εκείνος

εκεί, μαζί μας, είχε επιστρέψει λίγες μέρες προηγουμένως. Ωστόσο, τις τελευταίες δύο εβδομάδες που ήμασταν εκεί, δεν σου κρύβω ότι είχαμε ανησυχία για το τι θα γίνει με τα εισιτήρια γιατί βλέπαμε να ακυρώνονται πτήσεις, μαθαίναμε ότι στο βόρειο Ιράν είχε πολλά κρούσματα και ότι ήταν αρκετά επίφοβο. Αρκετοί Έλληνες αποκλείστηκαν στο Λονδίνο, στην Ισπανία και αυτό ήταν το «σενάριο» που φοβόμασταν και εμείς. Αποδείχθηκε πως ήμασταν τυχεροί!

Εσείς ήσασταν στο νότιο Ιράν;

Ακριβώς. Εμείς ήμασταν στο Κεσμ, ένα νησάκι, στα νότια του Ιράν, πολύ κοντά στον Περσικό Κόλπο. Εκεί, έχει ζέστη ακόμη και τον χειμώνα, και θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι κοντά χιλιομετρικά στο Ντουμπάι, ενώ απέχει δύο ώρες από την Τεχεράνη.

Τι αντιμετώπισες εκεί;

Εκεί όπου ήμασταν εμείς δεν καταλάβαμε τίποτα, δεν αισθανθήκαμε φόβο, και μόνο στο αεροδρόμιο του Κεσμ είδαμε κόσμο να φοράει γάντια και μάσκες. Μιλάμε, άλλωστε, για ένα νησί αραιοκατοικημένο, όπου πήγαμε τέτοια εποχή -off season- για να αποφύγουμε την ζέστη και να κάνουμε τα γυρίσματα άνετα. Δεν νιώσαμε τίποτα από κορωνοϊό. Αρχίσαμε, όμως, να το καταλαβαίνουμε καθώς πλησιάζαμε στο αεροδρόμιο, την τελευταία ημέρα. Ασφαλώς, ενημερωνόμασταν μέσω internet για το τι συμβαίνει στον πλανήτη.

Έχω την αίσθηση ότι παρέμεινες στο Ιράν παραπάνω από το προβλεπόμενο…

Το συμβόλαιό μας ήταν για δύο μήνες, αλλά μας έγινε μια μικρή παράταση, όπως ήταν προβλεπόμενο.

Στο αεροδρόμιο της Τεχεράνης, ένιωσες φόβο;

Εντάξει, ήμασταν με μάσκες και γάντια. Δεν φοβόμασταν ιδιαίτερα, παρά μόνο την ταλαιπωρία, να μην πέσουμε σε ατέλειωτες ουρές, καθυστερήσεις, ακόμη και ακύρωση πτήσεων. Για να καταλάβεις, είχαμε συνολικά τρεις πτήσεις: από το νησί Κεσμ πετάξαμε δύο ώρες για την Τεχεράνη, από εκεί πήγαμε στην Ντόχα και μετά πετάξαμε για την Αθήνα. Στα αεροδρόμια, από τη μια πτήση στην άλλη, μας είχαν όλους περιορισμένους, σε συγκεκριμένες περιοχές, δεν ήμασταν άνετοι να χαζεύουμε γύρω-γύρω στο αεροδρόμιο.

Πώς ήταν οι πτήσεις σου;

Κοίταξε, είμαι συνηθισμένος με πτήσεις που διαρκούν περισσότερες από 20 ώρες. Ήταν το τέταρτό μου ταξίδι τόσων ωρών μέσα στον χρόνο. Μετά από τα ταξίδια που έκανα το 2019 σε Μαδαγασκάρη, Μεξικό και Παναμά, το Ιράν-Αθήνα μου φάνηκε κάπως σαν Αθήνα-Θεσσαλονίκη. Ήταν κάτι κοντινό! Στη διάρκεια των πτήσεών μας, όλοι κάθονταν κανονικά, με μάσκες και, γενικά, θα μπορούσες να κάτσεις δίπλα σε κάποιον άλλο. Μου έκανε εντύπωση πως οι αεροσυνοδοί δεν φορούσαν μάσκα κατά την είσοδό μας, αλλά τις φόρεσαν αμέσως μετά.

Σε ακούω, πάντως, αρκετά ψύχραιμο…

Είμαι ψύχραιμος, γιατί δεν είχαμε εκεί καθόλου κρούσματα και ο μόνος φόβος ήταν ότι περάσαμε από πολλά αεροδρόμια. Ο Πάνος και η Χριστίνα έκαναν ήδη το τεστ και είναι αρνητικοί. Εγώ είμαι σε καραντίνα και δεν έχω κανένα σύμπτωμα.

Από καραντίνα σε καραντίνα είσαι πάντως, έχοντας στο μυαλό μας τις συνθήκες δουλειάς μιας διεθνούς παραγωγής…
Πραγματικά, αισθάνομαι ακριβώς αυτό: Ότι είμαι από καραντίνα σε καραντίνα. Στο Ιράν ήμουν όλο δουλειά, ξενοδοχείο, δουλειά. Δεν είχε τίποτα άλλο να κάνουμε. Επειδή το απαγορεύει η θρησκεία τους, δεν υπάρχει αλκοόλ, μπαρ, διασκέδαση και ήμασταν αρκετά απομονωμένοι. Ξυπνούσαμε στις 04.30 και κοιμόμασταν στις 23.30. Υπήρχαν μέρες όπου κοιμόμουν και στις οκτώ η ώρα το βράδυ. Όλο αυτό τον καιρό, μου έλειψε το ελληνικό φαγητό. Το Ιράν έχει πολλές ομορφιές, αλλά το φαγητό δεν ανήκει σε αυτές. Τρώγαμε πολύ κοτόπουλο!

Τώρα, πώς περνάς τον χρόνο σου στο σπίτι;

Κάνω προπόνηση καθημερινά για να εκτονώνομαι και να γεμίζω τη μέρα μου. Προσπαθώ να τρέφομαι υγιεινά – μαγειρεύω σπάνια, παραγγέλνω και παίρνω πακέτα από τη μητέρα μου. Βλέπω τηλεόραση, ταινίες και ενημερώνομαι.

Ήταν το ίδιο ψύχραιμοι με σένα, προτού έρθετε στην Αθήνα -όταν πια είχατε μάθει για τον κορωνοϊό- ο Μάνος, ο Πάνος και η Χριστίνα;

Κοίτα, το άγχος μας ήταν να προλάβουμε να βρούμε κάποια πτήση για να γυρίσουμε στην πατρίδα, όπως σου είπα. Είχαμε ανακούφιση όταν πια μπήκαμε στο αεροπλάνο! Κάποιοι από εμάς έχουν και παιδιά, οπότε καταλαβαίνεις πως για εκείνους είναι πιο έντονο το συναίσθημα από το να σε περιμένει η μαμά σου.

Γνωρίζοντας, πάντως, την αδυναμία που έχεις στη μαμά σου, αλλά και εκείνη σε σένα, πώς εξέφραζε την αγωνία της μέχρι να επιστρέψεις;

Η μητέρα μου δεν πίστευε αυτό που συνέβη! Φύγαμε δύο μέρες μετά την πτώση του ουκρανικού αεροσκάφους -8 Ιανουαρίου- οπότε ήμασταν στα πρόθυρα ενός πολέμου μεταξύ Ιράν και Αμερικής, κάτι που αντιμετωπίστηκε ευτυχώς, και μετά είχαμε να αντιμετωπίσουμε έναν άλλο «πόλεμο», αυτόν του κορωνοϊού. Με τη μητέρα μου μιλούσαμε πολύ συχνά και ήξερε πως εκεί που ήμουν υπήρχε πολλή ασφάλεια – δεν φοβόμασταν να κυκλοφορήσουμε βράδυ. Επίσης, η δουλειά πήγε πολύ καλά, μιας και ήταν πολύ μεγαλύτερη παραγωγή από ό,τι νομίζαμε.

Από όσα είδες, ένιωσες πως οι Ιρανοί πήραν έγκαιρα προστατευτικά μέτρα, όπως συνέβη στην Ελλάδα, με την απαγόρευση της κυκλοφορίας;

Ναι, από ό,τι πρόλαβα να δω. Σε όλα τα αεροδρόμια υπήρχε έλεγχος. Έβλεπες κάμερες και ανθρώπους που έπαιρναν από όλους τη θερμοκρασία.

Γενικά, τι διαφορές βρίσκεις μεταξύ των Ελλήνων και των Περσών, ως προς στην αντιμετώπιση μιας τέτοιας πανδημίας;

Δεν μείναμε καθόλου στην Τεχεράνη, οπότε δεν είδαμε τα μέτρα εκεί. Στο νησί, απ’ την άλλη, δεν υπήρχε κάποιο κρούσμα ατόμου θετικό στον κορωνοϊό. Συγκριτικά με ό,τι βλέπουμε από το internet να συμβαίνει σε πολλές χώρες -όπως την Ιταλία, την Ισπανία κ.ά.- αλλά και στο πώς αντέδρασαν αρκετές χώρες, θεωρώ πως η Ελλάδα το χειρίζεται καλά όλο αυτό και πήρε αρκετά έγκαιρα μέτρα. Ελπίζω να μείνουν μέσα όλοι, ώστε να βγει σε κάτι θετικό όλο αυτό και να μην έχουμε τη διασπορά που υπάρχει σε άλλες χώρες.

Με τη σειρά τώρα τι θα γίνει;

Εγώ ολοκλήρωσα τα γυρίσματά μου, όπως και οι περισσότεροι.

Σε τι αφορά αυτή η σειρά;

Πρόκειται για το «Σαλμάν Φαρσί», μια ιστορική σειρά και αφορά στην ιστορία της Περσίας, μέσα στη διάρκεια των χρόνων, αλλά και τις θρησκείες που υπήρξαν εκεί. Εγώ βρίσκομαι στη βυζαντινή εποχή, τότε που ο Ιουστινιανός έστειλε ελληνικό στρατό εκεί, με αρχιστράτηγο τον Βελισάριο. Έγιναν αρκετές μάχες τότε, μεταξύ Ελλήνων και Περσών. Είναι απίστευτο το να παίρνεις μέρος σε κάτι που έχει συμβεί πριν χιλιάδες χρόνια, γύρω στο 500 μ.Χ. Εγώ υποδύομαι έναν σκληροπυρηνικό στρατηγό από μια ομάδα επίλεκτων του Βελισαρίου. Σκέψου πως στη σειρά μιλάμε τη γλώσσα που μιλούσαν τότε, την ύστερη Ελληνική, που είναι μεταξύ αρχαίας ελληνικής και καθαρεύουσας. Ήταν σαν να μαθαίνω μια ξένη γλώσσα. Πριν ταξιδέψω στο Ιράν έκανα μαθήματα εδώ και άρχισα να μαθαίνω τους βασικούς κανόνες. Τα μαθήματα συνεχίστηκαν και εκεί με δασκάλους, αλλά είχαμε και βοήθεια από καθηγητές από την Ελλάδα.

Από τη μεξικάνικη παραγωγή του Netfixl «Lord of the skies» που συμμετείχες, τώρα παίζεις σε μια άλλη μεγάλη διεθνή παραγωγή…

Ναι. Μου στέλνουν μηνύματα Έλληνες φοιτητές από την Ολλανδία, την Ισπανία και τη Γερμανία, ότι με βλέπουν στο Netflix. Είναι ωραίο! Δεν θα ξεχάσω όταν μια Ελληνίδα φοιτήτρια που σπουδάζει στην Ισπανία ανέβασε φωτογραφία μου από τη σειρά, λέγοντας «ωχ, κάτι δεν πάει καλά, βλέπω τον Σπαλιάρα στην ισπανική τηλεόραση!» Πολλοί γνωστοί και φίλοι-followers, μου λένε πως το σίριαλ είναι από το πρώτα σε τηλεθέαση.