Επιστολή ηθοποιού προς την υπουργό Πολιτισμού: Την απέχθεια για τους συνεργάτες σας, δεν δικαιούστε να την προβάλλετε δημόσια

Ανοιχτή επιστολή προς την υπουργό Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη απέστειλε ο Δημήτρης Ναζίρης, ηθοποιός με την αφορμή την αποπομπή της διεύθυνσης και διοίκησης του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος.

Ο κ. Ναζίρης στην επιστολή του κάνει λόγο για «πρωτοφανής, σχεδόν χυδαίας αποπομπής».

«Το τελευταίο γεγονός της πρωτοφανούς για τα δημοκρατικά ήθη, σχεδόν χυδαίας, επειδή μιλάμε για χώρους πολιτισμού, αποπομπής των μέχρι τώρα συνεργατών σας στο Κρατικό Θέατρο

Βορείου Ελλάδος, με πολύ μεγάλη λύπη μου, σας εξομοιώνει με κάποιους θεσμικούς ομολόγους σας όχι μόνον του "αποφασίζομεν και διατάσσομεν", ίσως και με κάτι πολύ χειρότερο», σημειώνει ο ίδιος και προσθέτει: «την απέχθεια για τους συνεργάτες σας, δεν έχετε κανένα δικαίωμα να την προβάλλετε δημόσια. Διασύρεστε, κυρία Υπουργέ του Πολιτισμού».

Αναλυτικά η επιστολή:

«Ανοιχτή επιστολή προς την Υπουργό Πολιτισμού.

Κυρία Υπουργέ του Πολιτισμού,

Ονομάζομαι Δημήτρης Ναζίρης και είμαι πολίτης αυτής της χώρας, εδώ και ...αρκετά χρόνια. Ηθοποιός από το 1973, κι έτσι, καταλαβαίνετε, συναντούσα συχνά το όνομά σας, με την προηγούμενη ιδιότητά, τα δε σχόλια που έφταναν στα μάτια και στα αφτιά μου ήταν από απλώς θετικά έως εγκωμιαστικά. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι είσαστε Γενική Γραμματέας του Υπουργείου Πολιτισμού επί σειρά ετών και θητεύσατε συνεργαζόμενη με Υπουργούς πολλών Κυβερνήσεων. Μόνον αξία και τιμή μπορεί να δώσει στο πρόσωπό σας η επιλογή τόσων Υπουργών τα τελευταία είκοσι χρόνια. Θα περίμενε λοιπόν κανείς μια μεγαλύτερη ευαισθησία στη "διαχείριση" των σχέσεών σας με τους συνεργάτες σας. Συνεργάτες σας είμαστε όλοι όσοι εργαζόμαστε στον Πολιτισμό, κυρία Υπουργέ. Μεγαλύτερη ευαισθησία και στο πώς διατηρούμε τις συνεργασίες μας, αλλά ακόμα ή, κυρίως, στο πώς προχωρούμε στην αντικατάστασή τους. Το τελευταίο γεγονός της πρωτοφανούς για τα δημοκρατικά ήθη, σχεδόν χυδαίας, επειδή μιλάμε για χώρους πολιτισμού, αποπομπής των μέχρι τώρα συνεργατών σας στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, με πολύ μεγάλη λύπη μου, σας εξομοιώνει με κάποιους θεσμικούς ομολόγους σας όχι μόνον του "αποφασίζομεν και διατάσσομεν", ίσως και με κάτι πολύ χειρότερο. Πώς την είδατε, κυρία Υπουργέ; Ποιούς νομίζετε ότι κυβερνάτε; Ξέρετε, την προσωπική σας απέχθεια για τους συνεργάτες σας, δεν έχετε κανένα δικαίωμα, ηθικό ή και νομικό, να την προβάλλετε δημόσια. Όπως λέμε πια, είναι προσωπικό δεδομένο και σας εκθέτει. Διασύρεστε, κυρία Υπουργέ του Πολιτισμού. Θα περίμενε κανείς, στη χειρότερη περίπτωση, με ένα τηλεφώνημα να ζητήσετε την παραίτηση των δύο θεσμικών οργάνων (της Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης και του Διοικητικού Συμβουλίου). Απολίτιστος τρόπος, αλλά προτείνεται τόσο συχνά που θα μπορούσε να θεωρείται έως και δόκιμος πλέον. Εγώ προσωπικά από την κυρία Λίνα Μενδώνη θα περίμενα συνάντηση με τα συγκεκριμένα όργανα, συζήτηση για τα πεπραγμένα και μετά, όπως απολίτιστα το συνηθίζουν πολλοί συνάδελφοί σας (εσείς είσασταν η εξαίρεση που επιβεβαίωνε τον κανόνα), ευχαριστώντας τους, έστω τυπικά, για όσα έκαναν (και όντως έκαναν) να τους στείλετε στο σπίτι τους. Αυτός θα ήταν ένας πολιτισμένος τρόπος, κυρία Υπουργέ του Πολιτισμού. Εσείς, ούτε καν τον απολίτιστο τρόπο. Αποπομπή με Δελτίο Τύπου, που δεν διέφερε και πολύ από αντίστοιχα του 1968 ...'71 ...'73 :"Ανακοινώθηκε η νέα διοίκηση του ΚΘΒΕ, με απόφαση της υπουργού πολιτισμού και αθλητισμού Λίνας Μενδώνη"! Έτσι; Πιθανόν και με διαπόμπευση; Όπως τους δούλους το 19ον αιώνα; Εσάς κανείς από τους προϊσταμένους σας δεν σας συμπεριφέρθηκε έτσι. Τί έγινε; Μήπως δείχνετε δρόμους; Κακοί ο Στυλιανού, ο Αναστασάκης και οι υπόλοιποι; Κάκιστοι; Μπορεί. Εσείς όμως; Και οι νέοι συνεργάτες σας στο ΚΘΒΕ; Πώς θα πιάσουν δουλειά, όταν ξέρουν ότι, όπως κι αν κάνουν τη δουλειά τους, ένα φτύσιμο τους περιμένει στο τέλος; Πιστέψτε με, γνωρίζω καλά τους περισσότερους, δεν τους αξίζει.

Πολλές φορές στο παρελθόν αισθάνθηκα απογοητευμένος από ανθρώπους και συμπεριφορές που, με το χέρι στη φωτιά, δεν το περίμενα. Πολύ άσχημη, σχεδόν οδυνηρή διαπίστωση, αλλά, τί να κάνουμε, μεγαλώνω και μαθαίνω. Όμως θα κάνω ότι περνά απ' το χέρι μου, ώστε οι επόμενες γενιές, καποτε, να μη μεγαλώνουν με τέτοια μαθήματα. Και, στο λόγο μου, ότι και να κάνουν οι πολιτικοί, εγώ θα εξακολουθώ να ελπίζω σε καλόπιστες συνεργασίες και καθόλου σε ανάλγητους, αήθεις και απαξιωτικούς τρόπους άσκησης της εξουσίας.

Με, απογοητευμένη, τιμή

Δ Ν».