Άγονη γραμμή ή το δεύτερο λιμάνι της χώρας;

Της Βίκης Νάκου*

Η Θεσσαλονίκη πρέπει να στρέψει το βλέμμα της στη θάλασσα. Απαιτείται όμως ενιαίος και ολοκληρωμένος σχεδιασμός σε όλη την έκταση του θαλάσσιου μετώπου της και όχι ευκαριακές και τμηματικές κινήσεις.

Ως το δεύτερο μεγαλύτερο Λιμάνι της χώρας η ακτοπλοϊκή απομόνωση της πόλης δεν τιμά κανέναν.

Ο ανοικτός θαλάσσιος δρόμος δεν αφορά μόνο στην προώθηση των θαλάσσιων μεταφορών ή στην εμπορική και στην τουριστική διευκόλυνση των πολιτών. Αφορά πρωτίστως στην αναπτυξιακή πορεία

της πόλης.

Και αν δεν είναι υπανάπτυξη, η πύλη των Βαλκανίων, να παλεύει για την σύνδεσή της με τα νησιά του Βορείου Αιγαίου και να βλέπει στα όνειρά της τα επιβατικά πλοία για τις Κυκλάδες, τα Δωδεκάνησα και την Κρήτη τότε τι είναι;

Και ίσως υπάρξει και ο αντίλογος: -«Μα, οι πλοιοκτήτριες εταιρείες δρομολογούν τα πλοία τους στις γραμμές επιλογής τους...»

Μάλιστα, άντε να δούμε πότε ως λαός θα τιμήσουμε την ιστορία των πόλεών μας και θα οδηγήσουμε σε ουσιαστικές μελέτες σύμπλευσης δημοσίου συμφέροντος και επιχειρηματικότητας.

*Η Βίκη Νάκου είναι Αναπληρώτρια Γραμματέας Σχέσεων Κοινωνίας Κόμματος Νέας Δημοκρατίας, Μέλος Π.Ε Ν.Δ. & Μέλος του Δ.Σ. του Ινστιτούτου Δημοκρατίας "Κωσταντίνος Καραμανλής".

Keywords
Τυχαία Θέματα