Την Κυριακή ο Ερντογάν θα συναντήσει την πολιτική του «μοίρα»

Τι γίνεται με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν; Θα μείνει ή θα φύγει;

Μετά από περίπου δέκα χρόνια στη θέση τους, πολλοί ήταν οι πολιτικοί που έχασαν γιατί είχαν αρχίσει να ενοχλούν το εκλογικό σώμα.

Η Θάτσερ, ο Μπλερ και ο Ντε Γκωλ είδαν τον χρόνο τους να «μετρά» αντίστροφα.

Τι γίνεται όμως με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν;

Ο Σουλτάνος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ηγείται της Τουρκίας από το 2003 ως πρωθυπουργός και από το 2014 ως πρόεδρος. Αυτή την Κυριακή, φαίνεται, πως θα προσπαθήσει να αψηφήσει την πολιτική βαρύτητα.

Οι δημοσκοπήσεις,

όπως περιγράφει δημοσίευμα του spectator, δεν δείχνουν ένα σαφές αποτέλεσμα , ακόμη και τώρα, για το αποτέλεσμα των εκλογών. Δείχνουν όμως ότι κανένας υποψήφιος δεν θα λάβει το 50% των ψήφων στον πρώτο γύρο της Κυριακής και ότι ο κύριος και όχι ιδιαίτερα χαρισματικός αντίπαλος του Ερντογάν, ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, έχει πολλές πιθανότητες να προηγηθεί στον δεύτερο γύρο.

Αυτό θα ήταν μια περίπτωση που ο Ερντογάν θα έπεφτε από τα «σύννεφα».

Σύμφωνα με το υπερπροεδρικό σύστημα που ο ίδιος δημιούργησε, πρέπει να λάβει την απόλυτη πλειοψηφία των ψήφων.

Η μετά Ερντογάν εποχή

Η εποχή μετά τον Ερντογάν δεν θα είναι απαραίτητα πιο ήρεμη. Η αντίθεση έγκειται μεταξύ της διακυβέρνησης ενός ανθρώπου και μιας κυβέρνησης που προσπαθεί να βρει «μέση λύση» μεταξύ έξι πολύ διαφορετικών εταίρων συνασπισμού, που υποστηρίζονται και από ένα έβδομο αριστερό φιλοκουρδικό κόμμα.

Ο Ερντογάν, αν χάσει, θα δώσει στον διάδοχό του ένα χάος. Αυτό συμβαίνει γιατί μπορεί ως πρωθυπουργός να ανέβασε την Τουρκία τη δεκαετία του 2000, ο ίδιος την κατέβασε ξανά.

Η ανισότητα έχει αυξηθεί και ο πληθωρισμός είναι τώρα περίπου στο 45% (οι περισσότεροι οικονομολόγοι πιστεύουν ότι το πραγματικό ποσοστό είναι πολύ υψηλότερο).

Πριν από τις εκλογές της Κυριακής, η κυβέρνηση διοχέτευε χρήματα στην οικονομία και διέλυε τα αποθεματικά. Μόλις αυτή την εβδομάδα, ο Πρόεδρος ανακοίνωσε αύξηση 45% στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων.

Δεν είναι καν σαφές ότι ο φονικός σεισμός του περασμένου Φεβρουαρίου που κατέστρεψε ολόκληρες πόλεις και άφησε πίσω του πάνω από 50.000 νεκρούς έχει απογοητεύσει τους οπαδούς του Ερντογάν, παρόλο που ένα μεγάλο μέρος της καταστροφής ήταν το αποτέλεσμα του ότι οι πολλοί έκαναν τα στραβά μάτια στις παραβιάσεις των οικοδομικών κανόνων.

Έτσι, ενώ ο σεισμός μπορεί να μην έχει διαβρώσει την υποστήριξη του Ερντογάν και του κόμματός του Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AK), είναι απίθανο ότι η καταστροφή θα του επιτρέψει να κερδίσει μονάδες από τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους.

Η αντιπολίτευση προσπάθησε να αποτινάξει τα βέλη και τις σφεντόνες

Ο Κιλιτσντάρογλου εισέπραξε το κάτι... παραπάνω, επειδή αναγνώρισε ανοιχτά τις αλεβίτικες ρίζες του - την κύρια θρησκευτική μειονότητα, η οποία, αν και αποτελεί μορφή του Ισλάμ, συχνά υποτιμάται από τη σουνιτική πλειοψηφία.

Ήταν ταυτόχρονα μια έκκληση για ανεκτικότητα και ένα μέσο για να τραβήξει το «χαλί» από τις προσπάθειες να χρησιμοποιηθεί αυτή η ταυτότητα εναντίον του.

Ένας αριθμός που δίνεται είναι ότι το ΑΚΡ έχει πλέον την απόλυτη πίστη περίπου του 90% των μέσων ενημέρωσης.

Φημολογείται επίσης ότι διοικεί έναν στρατό από τρολ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η ικανότητά του να υπαγορεύει τη δημόσια αφήγηση φαίνεται να είναι αδιαμφισβήτητη.

Ωστόσο, με τόσα πολλά «πυρά» στα μέσα ενημέρωσης στη διάθεσή του, το καθεστώς εξακολουθεί να είναι ανασφαλές. Δεν είναι μόνο δημοσιογράφοι, αλλά ακόμη και μαθητές που συλλαμβάνονται για επικριτικά tweets.

Ενώ το κυβερνών κόμμα μπορεί να έχει σημειώσει σημαντικές νίκες στον πολιτιστικό του αγώνα, μπορεί τώρα να χάνει τον πόλεμο.

Δεν είναι τόσο το γεγονός ότι η άλλη πλευρά κερδίζει, όσο το ότι ένα στυλ λόγου που βασίζεται στην αντιπαράθεση και την πόλωση, στις κατηγορίες για προδοσία και στους απροκάλυπτους χαρακτηρισμούς, δεν λειτουργεί πλέον.

#ΕΚΛΟΓΕΣ_ΤΟΥΡΚΙΑ #ΤΟΥΡΚΙΑ_ΕΚΛΟΓΕΣ #ΡΕΤΖΕΠ_ΤΑΓΙΠ_ΕΡΝΤΟΓΑΝ