Θάνατος 34χρονης αστροφυσικού: Ραγίζουν καρδιές τα μηνύματα των φίλων της (pics)

Ραγίζουν καρδιές τα συγκινητικά μηνύματα των φίλων της 34χρονης αστροφυσικού, Νάταλι Κρίστοφερ που βρέθηκε νεκρή στην Ικαρία, πλακωμένη από βράχους σε χαράδρα.

Συγκλονισμένοι οι φίλοι αλλά και η κοινή γνώμη από τον άδικο χαμό της Νάταλι Κρίστοφερ. Την αποχαιρετούν μέσα από τα social media και μιλούν για ένα σπάνιο και χαρισματικό πλάσμα που είχε να δώσει απλόχερα αγάπη, χαμόγελο και τη γνώση της.

Τα συγκινητικά αντίο από ανθρώπους που τη γνώριζαν

Η ομάδα που έκανε ορειβατικό τζόκινγκ στην Κύπρο

και συμμετείχε η Νάταλι Κρίστοφερ έγραφε στην σελίδα τους στο Facebook ένα μακροσκελές και πολύ συγκινητικό μήνυμα για τη χαμένη «σύντροφο» τους. Ορεινός δρομέας, αστρονόμος, αθλήτρια στο τρίαθλο, ορειβάτης, εραστής της φύσης, ακτιβιστής της ειρήνης, φεμινίστρια και προστάτης των ζώων. Η Νάταλι Κρίστοφερ ήταν όλα αυτά και περισσότερα. Ένας από τους πιο έξυπνους ανθρώπους που έχουμε γνωρίσει ποτέ, είχε ένα πάθος για τη ζωή, και έζησε στο φουλ με απεριόριστη χαρά. Όταν τρέχαμε στα βουνά πάντα την ακούγαμε να έρχεται. Θα εμφανιζόταν με ευχαρίστηση μέσα από το δάσος, θα γελούσε, θα ούρλιαζε και θα τσίριζε σαν παιδί καθώς χόρευε κάτω από τις βραχώδη βουνοπλαγιές, τόσο ελαφριά όσο μια γαζέλα. Θα έκανε "οοοο" όταν κοιτούσε τον ουράνο, και στη συνέχεια θα έκανε "ααα" για την ομορφιά της μικρής μπλε ορχιδέας στη ρωγμή ενός βράχου. Ακόμα και όταν έτρεχε σε αγώνες, η Νάταλι θα έπαιρνε χρόνο για να απολαύσει τη διαδρομή και να μην πιαστεί με το διαγωνισμό και με τι ρυθμό έτρεχε ή σε ποια θέση ήταν.

Θα συνέχιζε να απολαμβάνει την ομορφιά της φύσης, και όταν έβλεπε ένα μικρό πλάσμα όπως μια κάμπια να διασχίζει το μονοπάτι, θα σταματούσε και θα το έπαιρνε για να είναι σίγουρη ότι θα μπορούσε να επιβιώσει. Αυτή η αγάπη όλων των πλασμάτων επεκτάθηκε στην καθημερινή της ζωή - ήταν χορτοφάγος που δεν μπορούσε να αντέξει τη σκέψη ότι τα ζώα θα πληγωθούν.

Αγαπούσε τις γάτες... Η Νάταλι δεν θα μπορούσε ποτέ να αντισταθεί να πάρει κοντά της ένα ακόμα εγκαταλελειμμένο, πληγωμένο γατάκι. Μπορεί να μην υπήρχε δωμάτιο στο σπίτι της, αλλά υπήρχε πάντα χώρος στην καρδιά της. Ταξίδεψε έχοντας μαζί της φαγητό γάτας στο αυτοκίνητό της έτσι ώστε να μπορεί να ταΐσει κάθε πεινασμένο ζώο που έβλεπε. Και όταν μια φορά βρήκε ένα σκυλί εγκαταλειμμένο και κατατρεγμένο το πήρε κοντά της. Νοιαζόταν για το σκύλο και πλήρωνε το κόστος του κτηνιάτρου από το περιορισμένο εισόδημα της. Και τελικά φρόντισε να βρει ένα καλό σπίτι στο Ηνωμένο Βασίλειο για το σκύλο. Όταν έβαλε το καπέλο της αστρονομίας για να μιλήσει για μαύρες τρύπες και γαλαξίες σε κοινό που δεν γνώριζε από αστρονομία, το πάθος της για το θέμα της μας ενέπνευσε να θέλουμε να μάθουμε περισσότερα για το σύμπαν που ζούμε. Ένας εξαιρετικά επικοινωνιακός άνθρωπος που μπορούσε να μεταδώσει αυτό το σύνθετο θέμα σε εμάς τους απλούς θνητούς έτσι ώστε να καταλάβαμε πώς λειτουργεί ο εκπληκτικός κόσμος μας. Το πιο σημαντικό, στο ακόμα χωρισμένο νησί μας ήταν ότι η Νάταλι είχε κερδίσει την αγάπη και το σεβασμό από ανθρώπους από όλη την Κύπρο - βόρεια, νότια, ανατολή και δύση. Αγαπούσε πραγματικά τη χώρα της, και ήθελε να ενώσει όλους τους Κύπριους.

Ήθελε να βεβαιωθεί ότι θα μάθουν και θα καταλάβουν ότι είναι όλοι κύπριοι και ζουν σε ένα υπέροχο μέρος. Ονειρευόταν ένα ενωμένο νησί. Χρησιμοποίησε τα πάθη της - αστρονομία και άθληση - για να φέρει τους ανθρώπους κοντά. Διαχειριζόταν την ομάδα Columba - Herschel Astronomy για το project ειρήνη φέρνοντας παιδιά από σχολεία και στις δύο πλευρές της πράσινης γραμμής σε μία δραστηριότητα με θέμα «κάτω από τον ίδιο ουρανό«, δείχνοντας τους ότι είχαν περισσότερα κοινά από όσα νόμιζαν. Όλα αυτά τα έκανε με ενθουσιασμό σχετικά με τη φυσική και την αστρονομία. Άρχισε ακόμα και να μαθαίνει τουρκικά για να είναι σε θέση να επικοινωνεί καλύτερα με ανθρώπους σε όλο το νησί.

Μετά ξεκίνησε τα «κορίτσια της Κύπρου», για να ενθαρρύνει τις γυναίκες και τα κορίτσια σε όλο το νησί να συμμετέχουν στα αθλήματα περισσότερο. Διοργάνωνε τόσες δραστηριότητες σε όλο το νησί για να ενδυναμώνει γυναίκες και κορίτσια και στις δύο πλευρές της πράσινης γραμμής καθώς έκαναν σπορ μαζί για να ανακαλύψουν τι κοινό είχαν και γίνονταν φίλοι. Ένα από τα όνειρά της ήταν να έχει ένα αθλητικό στρατόπεδο ενδυνάμωσης για τα κορίτσια, και αυτό το καλοκαίρι το έκανε - το έκανε να συμβεί - και ήταν τόσο ευτυχισμένη. "Δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτό συμβαίνει. Το κάναμε" έλεγε. Παρά το γεγονός ότι δεν ήταν πρωινός τύπος έβρισκε χρόνο για όλες αυτές τις δραστηριότητες, καθώς περισσότερο την οδηγούσε το πάθος της, η ενέργεια και η επιθυμία της να κάνει τον κόσμο καλύτερο. Ήταν μοναδική και το νησί έχει αποκτήσει ένα τεράστιο κενό που είναι αδύνατο να καλυφθεί. [...] Πραγματικά άλλαξε ζωές και δεν θα ξεχαστεί ποτέ. Ελπίζουμε η Νάταλι να είναι τώρα ανάμεσα στα αστέρια και τους πλανήτες που αγαπούσε τόσο πολύ, να αναφωνεί γεμάτη ενθουσιασμό μέσα στον γαλαξία και να χοροπηδάει πάνω από φεγγαροαχτίδες.