Πώς βλέπουν οι εργαζόμενοι την ανάγκη εκμάθησης νέων ψηφιακών δεξιοτήτων;

O φόβος της αυτοματοποίησης αποτελεί κοινό γνώρισμα μεταξύ των ατόμων στα οποία δίνονται λιγότερες ευκαιρίες εκμάθησης νέων ψηφιακών δεξιοτήτων, σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας «Upskilling Hopes and Fears» της PwC.

Η έρευνα στην οποία συμμετείχαν 22.000 ενήλικες από 11 χώρες σε όλο τον κόσμο, έχει ως στόχο την οικονομική ανάλυση της επίδρασης της αυτοματοποίησης στις θέσεις εργασίας.

Βάσει των στοιχείων που προκύπτουν, ενώ το 53% των εργαζομένων θεωρούν ότι η αυτοματοποίηση θα αλλάξει σημαντικά ή θα καταστήσει την εργασία τους παρωχημένη

εντός της επόμενης δεκαετίας (με μόλις 28% να θεωρούν απίθανο να συμβεί αυτό), στην πλειοψηφία τους (61%) είναι θετικοί σχετικά με την επίδραση της τεχνολογίας στην καθημερινή τους εργασία. Το 77% των ερωτηθέντων θα μάθαιναν νέες δεξιότητες ή θα επανεκπαιδεύονταν πλήρως ώστε να βελτιώσουν τις μελλοντικές προοπτικές απασχόλησής τους. Ωστόσο, η στάση και οι ευκαιρίες περαιτέρω εκπαίδευσης διαφοροποιούνται ανάλογα με το επίπεδο εκπαίδευσης, την ηλικία, το φύλο και τον τόπο διαμονής.

Οι κάτοχοι πτυχίου είναι πιο αισιόδοξοι σχετικά με την τεχνολογία και τις προοπτικές για τη μελλοντική τους απασχόληση, αν και πιστεύουν ότι το πλαίσιο της υφιστάμενης εργασία τους είναι πιθανό να αλλάξει σημαντικά ή να αντικατασταθεί. Αντιθέτως, το 34% των ενηλίκων χωρίς ή με μόνο δευτεροβάθμια εκπαίδευση αναφέρουν ότι δεν έχουν εκπαιδευτεί σε καμία νέα ψηφιακή δεξιότητα, σε σύγκριση με το 17% των αποφοίτων πανεπιστημίου. Επίσης, σε αυτή τη κατηγορία των εργαζομένων, είναι λιγότερες οι πιθανότητες να τους δοθούν ευκαιρίες κατάρτισης από τους εργοδότες τους (σε ποσοστό 38% δεν τους δίνονται καθόλου ευκαιρίες σε σύγκριση με το 20% των πτυχιούχων εργαζομένων). Επιπλέον, προβληματίζονται περισσότερο για την επίδραση της τεχνολογίας στην εργασία τους, με το 17% να δηλώνουν ανήσυχοι ή φοβισμένοι.

Συγκριτικά με τις γυναίκες, οι άνδρες είναι περισσότερο θετικοί απέναντι στην τεχνολογία βλέποντας με αισιοδοξία την μελλοντική επίδρασή της στην εργασία τους. Επίσης, είναι πιο πιθανό να προχωρήσουν στην εκμάθηση νέων δεξιοτήτων, ενώ με ποσοστό 80% έναντι 74% των γυναικών ήδη εκπαιδεύονται σε νέες δεξιότητες.

Ομοίως, τα άτομα ηλικίας 18-34 εμφανίζονται πιο αισιόδοξα για το ψηφιακό μέλλον από οποιαδήποτε άλλη ηλικιακή ομάδα ενώ τους παρέχονται και περισσότερες ευκαιρίες κατάρτισης. Συγκεκριμένα, το 69% των συμμετεχόντων ηλικίας 18-34 ετών αντιμετωπίζουν θετικά την επίδραση της τεχνολογίας στην εργασία τους, σε σύγκριση με το 59% ηλικίας 35-54 ετών και το 50% ηλικίας άνω των 55. Επιπλέον, μόλις το 18% των συμμετεχόντων ηλικίας 18-34 αναφέρουν ότι οι εργοδότες τους δεν τους παρέχουν καμία ευκαιρία να μάθουν νέες δεξιότητες. Για τα άτομα ηλικίας 35-54 και άνω των 55, τα ποσοστά διαμορφώνονται σε 29% και 38% αντίστοιχα.

Εξετάζοντας τις αγορές που συμμετείχαν στην έρευνα, οι εργαζόμενοι στην Κίνα και την Ινδία είναι μακράν οι πιο αισιόδοξοι σχετικά με την επίδραση της τεχνολογίας, παρά το γεγονός ότι είναι πιθανότερο η εργασία τους να αλλάξει σημαντικά. Στους εργαζόμενους από αυτές τις περιοχές, δίνονται και οι περισσότερες ευκαιρίες, από τους εργοδότες τους, για αναβάθμιση των δεξιοτήτων τους, με ποσοστό 97% και 95% αντίστοιχα. Αντιθέτως, οι εργαζόμενοι στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Αυστραλία αναφέρουν ότι τους δίνονται οι λιγότερες ευκαιρίες για να μάθουν νέες δεξιότητες. Τείνουν επίσης να είναι λιγότερο θετικοί σχετικά με την επίδραση της τεχνολογίας. Ο τόπος διαμονής, το εάν δηλαδή ζουν σε αγροτικές ή αστικές περιοχές, παίζει επίσης σημαντικό ρόλο στη στάση τους απέναντι στην τεχνολογία. Για παράδειγμα, το 67% των κατοίκων πόλεων θεωρούν ότι οι εργασιακές προοπτικές θα βελτιωθούν μέσω της τεχνολογίας (σε σύγκριση με το 48% σε αγροτικές περιοχές), ενώ στο 80% δίνονται ευκαιρίες αναβάθμισης των δεξιοτήτων τους από τους εργοδότες τους, σε σύγκριση με το 60% των εργαζομένων που διαμένουν σε αγροτικές κοινότητες.