ΟΟΣΑ Κομισιόν: Εμπόδια σε κυβέρνηση για αύξηση μισθών και μη περικοπή των συντάξεων

Δεν είναι μία, δεν είναι δύο, αλλά είναι επτά οι ενστάσεις που εγείρουν ΟΟΣΑ και Κομισιόν, στην προσπάθεια που θέλει να καταβάλλει η κυβέρνηση για να μην πραγματοποιηθούν οι περικοπές στους συνταξιούχους, που έχουν ήδη αποφασιστεί, αλλά και για να αυξηθεί ο κατώτατος μισθός.

Με δύο διαφορετικές εκθέσεις, οι τεχνοκράτες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αλλά και του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη, εμμέσως πλην σαφώς παίρνουν το μέρος των δανειστών σε αυτή την… άτυπη μάχη και κάνουν σαφώς πιο δύσκολο να περάσουν

οι ελληνικές θέσεις. Μπορεί να αναγνωρίζουν ότι υπάρχει η ανάγκη να ενισχυθούν οι μισθοί στη χώρα και να προστατευθούν οι συντάξεις ώστε να περιοριστεί το φαινόμενο της φτώχειας σε μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, αλλά την ίδια στιγμή, δημιουργούν τέτοια εμπόδια που ουσιαστικά κάνουν πολύ δύσκολη, αν όχι ανέφικτη την επιτυχία των προσπαθειών της ελληνικής κυβέρνησης, σε αυτά τα δύο πολύ κρίσιμα μέτωπα…

Ας δούμε πιο αναλυτικά, ποιες είναι οι ενστάσεις της Κομισιόν και του ΟΟΣΑ και πώς εκφράζονται μέσα από τις εκθέσεις τους για την Ελλάδα:

• Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας: Προτείνεται να έχει συμβουλευτικό χαρακτήρα στο σκέλος της επίλυσης εργατικών διαφορών και όχι δεσμευτικό. Άρα έτσι ξεπερνιέται η δέσμευση που απορρέει από απόφαση του ΣτΕ να υπάρχει το δικαίωμα μονομερούς προσφυγής από την πλευρά των εργαζομένων, στον ΟΜΕΔ. Ουσιαστικά, με τον τρόπο αυτό, οι εργοδότες θα μπορούν να μην εφαρμόσουν μια απόφαση του Οργανισμού, εάν θεωρούν ότι δεν τους ευνοεί, απλώς και μόνο επειδή δεν θα υπάρχει το σκέλος της υποχρεωτικότητας.

• Κατώτατος μισθός: Προτείνεται η σύσταση επιτροπή που θα διαπιστώνει εάν πληρούνται οι προϋποθέσεις ώστε να υπάρξει αύξηση των κατώτατων αποδοχών στον ιδιωτικό τομέα. Επίσης, θεωρείται ότι πρέπει να διατηρηθεί το μοντέλο της παράλληλης ύπαρξης και υποκατώτατου μισθού, μόνο που σε αυτή την περίπτωση θα πάψει να συνδέεται με την ηλικία, όπως σήμερα και απλώς θα συνδέεται με την εμπειρία των εργαζομένων.

• Συλλογικές συμβάσεις: Η επεκασιμότητα των συμβάσεων γίνεται αποδεκτή, αλλά μόνο εάν θεσμοθετηθούν «ένα τσουβάλι» όροι και προϋποθέσεις. Σε αυτούς συγκαταλέγονται η εύρεση του αριθμού των επιχειρήσεων ενός κλάδου και κυρίως η οικονομική τους κατάσταση. Ουσιαστικά έτσι δημιουργείται ένα ευρύ πεδίο εξαιρέσεων ώστε να καταστεί και αυτό το μέτρο ανενεργό στην ουσία εφαρμογής του.

• ΕΚΑΣ: Ζητείται η πλήρης κατάργησή του έως το τέλος του 2019, όπως έχει θεσμοθετηθεί και συμφωνηθεί από την κυβέρνηση. Μόνο που ενώ καταγράφονται «κροκοδείλια δάκρυα» για τον κίνδυνο απώλειας εισοδήματος που θα αντιμετωπίσουν και πάλι οι χαμηλοσυνταξιούχοι, δεν προτείνεται κάποια άλλη πρωτοβουλία για να ισοσκελιστεί η διαφορά…

• Συντάξεις: Ζητείται να διατηρηθούν «παγωμένες» έως το 2022. Κάτι τέτοιο εάν συμβεί τότε θα ακυρώσει στην πράξη ένα βασικό σκέλος του νόμου Κατρούγκαλου, αυτό που συνδέει τις συντάξεις με ρήτρα ανάπτυξης. Άρα το όποιο θετικό πρόσημο θα καταγράφει η ελληνική οικονομία κατά τα επόμενα έτη, θα πηγαίνει «στράφι» για τα 2,6 εκατ. συνταξιούχων που απλώς θα βλέπουν τις συντάξεις τους, στα ίδια επίπεδα. Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι οι συντάξεις υπέστησαν σφαγιαστικές μειώσεις στα οκτώ χρόνια κρίσης…

• Συντάξεις 2: Άμεσα συνδεδεμένο με την ανωτέρω επισήμανση είναι και το μέτρο της προσωπικής διαφοράς, που επίσης απορρέει από το νόμο Κατρούγκαλου και προκαλεί μείωση του εισοδήματος από συντάξεις έως 18% από την 1.1.19 και μετά. Προτείνεται το μέτρο να εφαρμοστεί κανονικά, άρα οι περικοπές να γίνουν για να μειωθεί και άλλο η συνταξιοδοτική δαπάνη. Συνεπώς, όχι μόνο δεν θα υπάρξουν αυξήσεις στις συντάξεις λόγω εφαρμογής της ρήτρας ανάπτυξης, αλλά αντίθετα θα προκύψουν και ξεκάθαρες μειώσεις που αναμένεται να επηρεάσουν αρνητικά το εισόδημα 1 εκατ συνταξιούχων το λιγότερο…

• Όρια συνταξιοδότησης: Ζητείται να «κλείσουν όλα τα παράθυρα» πρόωρης συνταξιοδότησης. Έτσι εκτιμάται ότι θα αυξηθεί ο πραγματικός χρόνος συνταξιοδότησης κατά τέσσερα έτη, το λιγότερο. Βέβαια, σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα ανατραπούν σχεδιασμοί δεκαετιών για χιλιάδες ασφαλισμένους. Στόχος είναι όλοι το ταχύτερο δυνατό να μπορούν να συνταξιοδοτούνται μόνο με τη συμπλήρωση 67 ετών ή στα 62 έτη, αλλά με συμπληρωμένα 40 χρόνια ασφάλισης. Το δεύτερο όριο που έχει τεθεί από το 2015, λόγω της αυξημένης ανεργίας, θα καταστεί στην ουσία ανενεργό για τις επόμενες γενιές συνταξιοδότησης…