Ο Ευάγγελος Μυτιληναίος, έλαβε την ύψιστη ακαδημαϊκή τιμή

Για τη συνεισφορά του στην κοινωνία και την οικονομία τιμήθηκε χθες ο Ευάγγελος Μυτιληναίος, λαμβάνοντας μάλιστα την ύψιστη ακαδημαϊκή τιμή.

Το Πανεπιστήμιο Πειραιώς αναγόρευσε τον επιχειρηματία σε επίτιμο διδάκτορα του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων της Σχολής Οικονομικών, Επιχειρηματικών και Διεθνών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς.

Η τελετή της αναγόρευσης του Μυτιληναίου έλαβε χώρα χθες στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά,

όπου ο ισχυρός επιχειρηματίας, πέραν των ευχαριστιών που έδωσε για την ύψιστη τιμή που έλαβε, εμφανώς συγκινημένος σημείωσε:

«Σε όλη μου τη ζωή δουλεύω. Δεν έχω μάθει να κάνω κάτι άλλο…».

Mοιράστηκε δε με τους προσκεκλημένους του πανεπιστημίου τις μνήμες από την επαγγελματική ενασχόλησή του με την οικογενειακή επιχείρηση του πατέρα του.

Θυμήθηκε την εποχή που στα 18 του χρόνια, ήδη φοιτητής, πήγαινε στην οικογενειακή επιχείρηση και έφτανε στον Πειραιά με το τρένο για να δουλέψει, και σήμερα, μετά από δεκαετίες επιτυχημένης επιχειρηματικής πορείας, στον Πειραιά αναγορευόταν Επίτιμος Διδάκτωρ.

Αναφέρθηκε στον παππού του, που του έμαθε να ονειρεύεται και να σχεδιάζει το καλύτερο: «Ακολούθησα βέβαια με τη σειρά μου την οραματική πορεία του παππού μου, που ξεκίνησε και ποτέ δεν ξέχασε την Κορώνη Μεσσηνίας και του πατέρα μου. Πάντα με στόχο το καλό να γίνει καλύτερο. Το μεγάλο να γίνει μεγαλύτερο».

Σε μια ομιλία με πολλά μηνύματα και πολλούς αποδέκτες, ο Ευάγγελος Μυτιληναίος αναφέρθηκε στις αλλαγές που έφερε η κρίση, στην επιχειρηματική δράση ως παράγοντας που συμβάλλει στην ευημερία της κοινωνίας και στη σημασία της παραγωγής που επανέρχεται στην κεντρική σκηνή.

«Για μένα, αυτή η ύψιστη αναγνώριση είναι «λόγος ύπαρξης», λόγος για να συνεχίσω να προσφέρω», σημείωσε, τονίζοντας: «Στην πορεία αυτή για την οποία σήμερα μου αποδίδετε την ύψιστη τιμή, θα έπρεπε να συμπεριλάβετε τη σύντροφο της ζωής μου Αντριάνα και τα παιδιά μας Γιώργο και Ερικέτη. Χωρίς τη ζεστασιά αυτής της οικογένειας δεν θα είχα καταφέρει τίποτα από όλα αυτά για τα οποία σήμερα με τιμάτε. Και βεβαίως την τιμή αυτή, αυτονόητα μοιράζομαι με τον αδελφό μου Γιάννη, με τον οποίο συμπορευτήκαμε και παλέψαμε μαζί στη ζωή μας για δεκαετίες και όταν οι δρόμοι μας χώρισαν, τιμήσαμε ο ένας την προσφορά του άλλου».

Στην ομιλία του αναφέρθηκε στη σημασία του Πανεπιστημίου Πειραιώς για τη βιομηχανία και την οικονομία και επεσήμανε τις αλλαγές που έφερε το πέρασμα από την κρίση σημειώνοντας πως ελπίζει η κρίση και η δύσκολη πορεία των τελευταίων δέκα ετών να μας κάνει όλους σοφότερους.

«Το υψηλό κόστος που κατέβαλε η ελληνική κοινωνία δεν πρέπει να πάει χαμένο. Το οφείλουμε στον τόπο και ιδίως στις νέες γενιές. Η στάση απέναντι στην ιδιωτική επιχείρηση γίνεται θετικότερη. Ταυτόχρονα όμως αυξάνονται και οι απαιτήσεις από τις εταιρείες ως προς αυτό που λέμε «επιστροφή στην κοινωνία», «εταιρική κοινωνική ευθύνη».

Πολύ περισσότερο όταν ο μέσος πολίτης διαπιστώνει ότι το κράτος συχνά αδυνατεί να καλύψει βασικές ανάγκες του. Ακόμη και σε κρίσιμες περιοχές όπως είναι η υγεία και η εκπαίδευση. Οι νέοι κυρίως περιμένουν ιδιαίτερα από τις μεγάλες επιχειρήσεις να βοηθήσουν την κοινωνία να αντιμετωπίσει τις μεγάλες προκλήσεις.

Και εδώ θα σας πω ότι προσωπικά, σε όλη μου την πορεία μέχρι σήμερα, πάντα αισθανόμουν την ηθική υποχρέωση να γυρνάω στην Πατρίδα μου έστω ένα μικρό μέρος απ’ όλα όσα μου έχει προσφέρει. Το θέμα είναι πώς το αντιλαμβάνεται ο καθένας μας και πώς το κάνει πράξη. Αλλά και πώς η πράξη γίνεται αντιληπτή από τους πολλούς, από την κοινωνία. Και η αναγνώριση της μικρής ή μεγαλύτερης προσφοράς είναι πάντα η δύναμη που ανατροφοδοτεί. Που αναζωογονεί την προσπάθεια.

Βαδίζουμε μπροστά. Με καθαρότερο βλέμμα. Ασφαλώς βοήθησαν και τα βιώματα της κρίσης στα οποία ήδη αναφέρθηκα αλλά πρέπει να επιμείνω. Επαναπροσδιόρισαν το «εγώ» και δυνάμωσαν το «εμείς».

Η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου ομόφωνα αναγόρευσε τον Μυτιληναίο σε επίτιμο διδάκτορα κάνοντας λόγο για την πολυδιάστατη συνεισφορά του στην κοινωνία και την οικονομία.