Νίκος Μπίστης: Η περίεργη αριθμητική του Νίκου Ανδρουλάκη και όχι μόνο

Η ενότητα, αν γίνει σωστά δηλαδή με πρόγραμμα και με κέφι, θα λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά, όχι μόνο αθροιστικά. Θα δώσει έμπνευση και ένα ελκυστικό στόχο. Αν γίνει μίζερα, τελευταία στιγμή, σέρνε με και ας κλαίω, τότε θα αποτύχει. Αλλά δεν θα φταίει η ενότητα αλλά το κακό μας το κεφάλι.

Μετά την απόρριψη της πρότασης Χαρίτση για το Λαϊκό Μέτωπο από την Άννα Διαμαντοπούλου, ο Νίκος Ανδρουλάκης απέρριψε και την πρόταση Φάμελλου για εκλογική συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων . Θα έχετε παρατηρήσει ότι ουδέποτε έχω στραφεί προσωπικά κατά του Νίκου Ανδρουλάκη όπως

κάνουν τελευταία πολλοί σε μια προφανή προσπάθεια απαξίωσης του. Είναι ο Πρόεδρος ενός σημαντικού και ιστορικού κόμματος της κεντροαριστεράς, έχει εκλεγεί δυο φορές, όπως μας θύμισε ο ίδιος χτες και δεν έχω καμία πρόθεση να αναδειχθώ στο ελάχιστο στα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ. Όμως η χτεσινή του κατηγορηματική άρνηση για οποιαδήποτε συνεργασία του προοδευτικού χώρου αφορά όλους μας και είναι δεκτική κριτικής. Περισσότερο ξενίζει η δικαιολογητική βάση της απόρριψης που κατά την γνώμη μου είναι σαθρή και μπάζει από παντού.

Ας τα πάρουμε σημείο προς σημείο. «Ο κόσμος, λέει ο Ανδρουλάκης δεν περιμένει σενάρια ούτε παρασκήνιο, περιμένει λύσεις» Πολύ ωραία. Αλλά που είναι το παρασκήνιο ; Όλες οι προτάσεις ενότητας γίνονται στο φως μπροστά σε όλους . Επίσης οι προτάσεις για συνεργασία δεν είναι σενάρια επιστημονικής φα , είναι η ανταπόκριση της Αριστεράς στο αίτημα του κόσμου της δημοκρατικής παράταξης « κάντε κάτι , βρείτε τα για να ηττηθεί ο Μητσοτάκης» . Αυτό το πάνδημο δημοκρατικό αίτημα δεν έχει πέσει στην αντίληψη του Νίκου Ανδρουλάκη . Αντιθέτως ακούει τον κόσμο να απαιτεί από αυτόν να προχωρήσει μόνος του και να νικήσει. Πράγμα που δεν έχει υποπέσει στην δική μας αντίληψη . Ούτε στην αντίληψη των πολλών μετρήσεων που γίνονται επι μακρόν. Όχι επειδή ο κόσμος θέλει τον Μητσοτάκη αλλά επειδή δεν πιστεύει στα θαύματα και ξέρει ότι χωρίς ενότητα και ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση δεν θα ηττηθεί η δεξιά.

Ακολούθως ο σύντροφος Ανδρουλάκης μας λέει πόσο καλό πρόγραμμα θα έχει το ΠΑΣΟΚ απέναντι στην ΝΔ και από αυτό συνάγει το συμπέρασμα ότι οι πολίτες θα του δώσουν την κυβέρνηση. Δεν έχω αντίρρηση, μπορεί το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ να είναι τέλειο. Φαντάζομαι ότι το ίδιο πάνω κάτω θα ισχυρίζονται και ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά. Αλλά αν τα προγράμματα αρκούσαν για να κυβερνήσει ένα κόμμα, τότε το ΚΚΕ Εσωτερικού θα έπρεπε να κυβερνά την χώρα τις δεκαετίες του 1970 και 1980. Αντιθέτως αγωνιζόταν να επιβιώσει και μόνο μέσα από την ενωτική διαδικασία του Συνασπισμού είδε τις ιδέες του να συναντιώνται με ευρύτερα ακροατήρια. Αυτά δεν σημαίνουν ότι ο κόσμος αδιαφορεί για τα προγράμματα, θέλει όμως και μια πλειοψηφία που θα τα εφαρμόσει. Και αυτήν δεν μπορούν να την συγκροτήσουν μόνοι τους ή ο Ανδρουλάκης, ή ο Φάμελλος ,ή ο Χαρίτσης ή ο Κόκκαλης. Αυτό λέει η λογική, η αριθμητική και οι μετρήσεις, Όλοι μαζί πιθανόν να μπορούν. Βεβαιότητες δεν υπάρχουν , αλλά σε κάθε περίπτωση αυτό το σχέδιο είναι πιο ρεαλιστικό και ελπιδοφόρο από το ο καθένας μόνος του.

Τέλος ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επιστρατεύει μια περίεργη λογική που μέχρι χτες την άκουγα από το κομμάτι εκείνο της εκτός ΚΚΕ Αριστεράς που επίσης δεν θέλει καμμία συνεργασία . « Αν τα κόμματα αθροιστούν , μας είπε ο Νίκος Ανδρουλάκης, μειώνεται το ακροατήριο τους». Να παρατηρήσω ότι μια χαρά μειώνεται συνεχώς και τώρα που δεν αθροίζονται και αυτό κάποτε πρέπει να μας προβληματίσει όλους πριν είναι πολύ αργά. Η διαφορά του Ανδρουλάκη από διάφορους υπεραριστερούς συντρόφους είναι ότι ο Ανδρουλάκης πιστεύει στις θαυματουργές δυνατότητες του προγράμματος του ενώ οι άλλοι στις θαυματουργές δυνατότητες της ιδεολογίας τους. Ο κόσμος που έχει βάσανα πολλά λέει « τόσο δύσκολο είναι να συνεννοηθείτε σε πέντε πράγματα που θα βελτιώσουν την ζωή μου , να τα βρείτε και να μου δώσετε την δυνατότητα να σας ψηφίσω ;» Και όσο εμείς κωφεύουμε σε αυτό, ένα μέρος αυτού του κόσμου ψηφίζει Κωνσταντοπούλου, που δεν έχει μισή σελίδα πρόγραμμα αλλά μόνο Τέμπη και έχει αντικαταστήσει ιδεολογίες , αριστερές και δεξιές , με τον ποινικό κώδικα. Επίσης εσύ ειδικά σύντροφε Ανδρουλάκη δεν πρέπει να ξεχνάς - γιατί το έχεις υποστεί - ότι η δεξιά έχει πολλά και αθέμιτα χαρτιά και τώρα πριμοδοτεί άλλο μονοπρόσωπο και μονοθεματικό κόμμα. Και όσο δεν δημιουργούμε στον λαό κλίμα σύγκλισης των προοδευτικών δυνάμεων, την επόμενη των εκλογών η πίεση για να συνεργαστείς με την ΝΔ θα κορυφωθεί και θα προέρχεται και από την δεξιά πτέρυγα του κόμματός σου που με κάθε ευκαιρία (πχ έπαινοι στον Πιερρακάκη) δείχνει τις προθέσεις της.

Η ενότητα , αν γίνει σωστά δηλαδή με πρόγραμμα και με κέφι, θα λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά, όχι μόνο αθροιστικά. Θα δώσει έμπνευση και ένα ελκυστικό στόχο. Αν γίνει μίζερα, τελευταία στιγμή, σέρνε με και ας κλαίω, τότε θα αποτύχει. Αλλά δεν θα φταίει η ενότητα αλλά το κακό μας το κεφάλι.

(Ο Νίκος Μπίστης είναι στέλεχος της Νέας Αριστεράς, πρώην υπουργός)

#ΝΙΚΟΣ_ΜΠΙΣΤΗΣ #ΝΙΚΟΣ_ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ #ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ_ΠΡΟΤΑΣΗ_ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ