Μαριούπολη - Οδησσός η πόλη της Παναγίας, η Φιλική Εταιρία και η ιστορία των Ελλήνων από τον 5ο αιώνα

Μαριούπολη, η ιστορία της πόλης της Παναγιάς όπου χτυπά η καρδιά της Ελλάδας λίγο πριν περικυκλωθεί από τους Ρώσους.

Οι Ρώσοι αυτονομιστές του Ντόνετσκ ανακοίνωσαν ότι οι ρωσικές δυνάμεις πλησιάζουν στην Μαριούπολη και η πόλη σύντομα θα αποκλειστεί, όπως είπε ο εκπρόσωπος της Πολιτοφυλακής της αυτοαποκαλούμενης «λαϊκής δημοκρατίας του Ντόνετσκ, Εντουαρντ Μπασούριν, μιλώντας στο ρωσικό τηλεοπτικό δίκτυο Rossiya 1.

«Πλησιάζουμε στη Μαριούπολη, σύντομα θα αποκλειστεί και αυτή εντελώς», τόνισε ο Μπασούριν . Κάλεσε

μάλιστα τους Ουκρανούς στρατιώτες που βρίσκονται στην πόλη να κάνουν ό,τι είναι δυνατό για να… σώσουν τους αμάχους.

Η "ελληνική" πόλη της Ουκρανίας με τους 100.000 ομογενείς και ιστορία αιώνων Ποιά είναι η Μαριούπολη όπου χτυπά η καρδιά της Ελλάδας

Στην περιφέρεια της Μαριούπολης υπάρχουν 29 χωριά Ελλήνων, οι οποίοι αυτοαποκαλούνται Ρουμαίοι και μιλούν την «ρουμέϊκου γλώσσα», η οποία είναι ελληνική. Δεν συμπίπτει, όμως, με καμιά άλλη ελληνική διάλεκτο και διαφέρει από χωριό σε χωριό.

Η Μαριούπολη έχει συνολικά 500.000 κατοίκους. Το 1/5 αυτού του πληθυσμού είναι Έλληνες που αυτοαποκαλούνται Ρουμαίοι και μιλούν την "ρουμέϊκου γλώσσα", η οποία είναι ελληνική και διαφέρει από χωριό σε χωριό.

Η πόλη απέκτησε το σημερινό της όνομα το 1778, όταν το μεγαλύτερο μέρος των ελληνόφωνων και ταταρόφωνων ορθοδόξων της Κριμαίας αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν από την Κριμαία και να εγκατασταθούν στη νοτιοδυτική Ρωσία.

Το όνομα της βγαίνει από το «πόλη της Μαρίας» δηλαδή της Παναγίας και υπήρχε από τότε μέχρι τα χρόνια του Στάλιν, όπου άλλαξε σε Ζντάνοφ. Πριν μερικά χρόνια, επανήλθε η επίσημη ονομασία «Μαριούπολη», όπως για παράδειγμα και στην Πετρούπολη (Λένινγκραντ). Στη Κριμαία οι Έλληνες είχαν πάει τους προηγούμενους αιώνες από διάφορες περιοχές (Πόντος, Ήπειρος, Θράκη, Μακεδονία κ.λπ).

Η ιστορία

Το 1777, μετά την προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσία, η Μεγάλη Αικατερίνη διέταξε την εγκατάσταση όλων των Ελλήνων από τη χερσόνησο στη Βόρεια Αζοφική, έτσι έγιναν γνωστοί ως Έλληνες της Αζοφικής.

Εκεί θα ιδρύσουν μια νέα πόλη, στην οποία θα δώσουν το όνομα της Παναγίας και θα ονομαστεί Μαριούπολη.

Από εκεί και πέρα η ελληνική μητρόπολη της Ουκρανίας θα μεταφερθεί στην περιοχή της Μαριούπολης με 23 ελληνικά χωριά.

Στην Οδησσό την τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Ουκρανίας, υπήρχε μία καλά οργανωμένη ελληνική παροικία. Η πόλη είναι συνδεδεμένη με την Ιστορία του Ελληνισμού. Το 1814 ιδρύθηκε στην πόλη η Φιλική Εταιρεία. Την ίδια χρονιά λειτούργησε και το πρώτο ελληνικό σχολείο.

Από τον 18ο έως τις αρχές του 20ου αιώνα, στον Καύκασο μετανάστευαν μαζικά οι Έλληνες από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, κυρίως από την περιοχή του Πόντου.

Στη Μαριούπολη δημιουργήθηκε ο εκδοτικός οίκος "Κολεχτιβιστής", ο οποίος εξέδιδε την ομώνυμη ελληνόγλωσση εφημερίδα είτε στη δημοτική, είτε στη μαριουπολίτικη διάλεκτο. Το 1928, μόνο στην περιοχή της Μαριούπολης, λειτουργούσαν 39 ελληνικά σχολεία πρώτης βαθμίδας και έξι της δεύτερης με 159 δασκάλους.

Η Οκτωβριανή Επανάσταση και κυρίως η εποχή του Στάλιν θα επηρεάσει αποφασιστικά το μέλλον των ελληνικών κοινοτήτων.

Τον Δεκέμβριο του 1937, με απόφαση της σταλινικής ηγεσίας η ελληνική μειονότητα στοχοποιήθηκε. Περίπου 30.000 Ελληνες μεταφέρθηκαν στη Σιβηρία. Η ελληνική σοβιετική παιδεία απαγορεύτηκε, τα ελληνικά σχολεία έκλεισαν, τα ελληνικά κομματικά τυπογραφεία καταστράφηκαν, οι αυτόνομες σοβιετικές ελληνικές περιοχές καταργήθηκαν. Εκατοντάδες έχασαν τη ζωή τους έπειτα από δίκες-παρωδία. Με ψευδείς κατηγορίες, εκτελέστηκαν όλοι οι Έλληνες διανοούμενοι, καθώς και χιλιάδες εργάτες και αγρότες ελληνικής καταγωγής.

Στις 25 Ιανουαρίου του 1989 στη Μαριούπολη, ιδρύεται ο πρώτος ελληνικός σύλλογος, με πρωταρχικό σκοπό την αναγέννηση της ελληνικής διαλέκτου της Μαριούπολης και η εκμάθηση της νέας ελληνικής γλώσσας. Την 25η Μαρτίου του ίδιου χρόνου γιορτάζεται για πρώτη φορά η εθνική μας εορτή και ακούγεται ο εθνικός ύμνος.

Από το 1992 έως το 2000 στον τοπικό δημοτικό ραδιοφωνικό σταθμό, δυο φορές το μήνα μεταδίδονταν η εκπομπή "Καλησπέρα". Από το 1992 έως το 1995 στο Ντονέτσκ εκδίδονταν η εφημερίδα "Λόγος", ενώ από το 1994 άρχισε να κυκλοφορεί η εφημερίδα "Χρόνος" του ελληνικού συλλόγου της Μαριούπολης και το 1996 άνοιξε Ελληνικό προξενείο.

Η ελληνική γλώσσα διδάσκεται σε εκατοντάδες παιδιά, ενώ οι έδρες νεοελληνικών σπουδών της Μαριούπολης, του Κιέβου, της Συμφερούπολης και του Λβοφ έχουν εκπαιδεύσει εκατοντάδες δασκάλους της ελληνικής γλώσσας.

Τις τελευταίες δεκαετίες η Ομογένεια ξαναβρήκε τα πατήματά της. Πλέον, τους Ελληνες της Ουκρανίας τους συναντά κανείς παντού. Είναι καταστηματάρχες, ακαδημαϊκοί, γιατροί, δάσκαλοι.

Μάλιστα στην προηγούμενη σύνθεση του ουκρανικού Κοινοβουλίου υπήρχαν δύο Ελληνες βουλευτές.

Πάντως το 2014 αρκετοί Ουκρανοί ελληνικής καταγωγής σκοτώθηκαν στις πολεμικές συγκρούσεις, ενώ μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία ορισμένες ελληνικές κοινότητες εντάχθηκαν στη ρωσική επικράτεια.

Σήμερα τα συμφέροντα των Ελλήνων εκπροσωπούνται από 95 ελληνικές κοινότητες σε 21 περιοχές της Ουκρανίας, οι οποίες έχουν ενωθεί στην Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Ουκρανίας. Η Μαριούπολη με σχεδόν μισό εκατομμύριο κατοίκους είναι το κέντρο του ελληνισμού, κάτι που μαρτυρεί και το όνομα της πόλης.
Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, οι Ελληνες –ρωσόφωνοι πλέον κατά πλειονότητα– ανέρχονταν σε 93.000. Ωστόσο οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι ο πραγματικός τους αριθμός φτάνει τα 150.000 άτομα, εφόσον πολλοί δεν δήλωσαν την πραγματική τους εθνική ταυτότητα εξαιτίας του φόβου και της μετασοβιετικής εθνικής ανασφάλειας.

Οι ελληνικές κοινότητες είναι διάσπαρτες σε όλη την έκταση της χώρας, με κύρια περιοχή συγκέντρωσης την περιφέρεια της Μαριούπολης, όπου τα πρώτα είκοσι χωριά των μεταναστών του 18ου αιώνα έχουν διπλασιαστεί.

Τα γεγονότα που έγιναν στην Ουκρανία από το 2014 δημιούργησαν πολλά προβλήματα στον ελληνισμό της περιοχής αυτής, με ένα τμήμα του πληθυσμού βρέθηκε στα εδάφη των αυτονομιστών.

Τα ελληνικά χωριά Σαρτανά, Τσερμαλίκ, Ταλακόφβα, Κιριλόφκα, Ραζντόλνιε-Καράκουμπα κ.ά βρίσκονται ακριβώς πάνω στη γραμμή των συγκρούσεων από την ουκρανική πλευρά.

Και κάποια ελληνικά χωριά, όπως η Στύλα και το Χούταρ-Πετρόφσκογο, βρίσκονται στην άλλη πλευρά των ρωσόφωνων αυτονομιστών της ονομαζόμενης «Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ» (DNR) που βρίσκεται υπό πλήρη ρωσικό έλεγχο και ήδη αναγνωρίστηκε ως ανεξάρτητο κράτος από τη Μόσχα.

Παραμένουν Έλληνες

Οι Ελληνες κατάφεραν σε ένα βάθος πολλών ετών να διατηρήσουν την γλώσσα, τα έθιμα και τις παραδόσεις της ιστορικής τους πατρίδας.

Οι Ελληνες της Αζοφικής και της Μαριούπολης, οι οποίοι δεν ανήκουν ούτε σε δεύτερη, ούτε σε τρίτη, ούτε καν σε δέκατη γενιά Ελλήνων, κατάφεραν να διατηρήσουν την γλώσσα, τα έθιμα και τις παραδόσεις της ιστορικής τους πατρίδας.

Επίσης, πολύ παράξενο είναι και το γεγονός, ότι οι άνθρωποι που επί αιώνες δεν διατηρούσαν στις οικογένειές τους ούτε τις παραδόσεις των Ελλήνων, ούτε τα έθιμά τους, ούτε καν ήξεραν τη γλώσσα τους, αυτοαποκαλούνταν όμως ως Έλληνες.

Ως τότε, η πόλη ήταν τόπος διαμονής των Κοζάκων. Η πόλη γεννήθηκε ουσιαστικά όταν έφτασαν εκεί οι Ελληνες που έφυγαν από την Κριμαία. Ας σημειωθεί ότι οι Ελληνες είχαν εγκατασταθεί στη χερσόνησο της Κριμαίας από τον 6ο αιώνα π.Χ.

Μετά τη διάλυση της σοβιετικής ένωσης πολλοί Ελληνες της Μαριούπολης επέστρεψαν στην Ελλάδα.

Ελληνική παιδεία

Η πρόνοια για τη βασική εκπαίδευση των παιδιών των αποίκων είχε αφεθεί στα χέρια της εκάστοτε Κοινότητας. Έτσι, από το 1687 λειτουργούσε στο Νέζιν ελληνικό σχολείο στο ναό των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ. Επίσης, η ελληνική διδασκόταν σε άλλα 10 σχολεία της περιοχής. Στην ίδια πόλη λειτούργησε μετά το 1804 η Σχολή Αλεξάνδρου υπό την εποπτεία του ελληνικού δημοτικού συμβουλίου, με διευθυντή που προερχόταν από τις τάξεις της Αδελφότητας. Τέλος, έδρα ελληνικών υπήρχε στο ανώτερο ίδρυμα «Γυμνάσιο Ανωτάτων Επιστημών» του δούκα Bezborontcko.

Από το 1824 λειτούργησε ελληνικό σχολείο και στη Μαριούπολη, ενώ παρόμοιο σχολείο λειτουργούσε την ίδια εποχή και στο χωριό Μισχάνα του άλλοτε ταταρικού Alavedi. Ανώτερη στρατιωτική σχολή λειτούργησε από το 1775 στη Χερσώνα με διαταγή της Αικατερίνης Β’. Πρόκειται για το «Ελληνικό Γυμνάσιο» ή «Γυμνάσιο των Αλλοδαπών Ομοθρήσκων». Από το 1792 συγκροτήθηκε σε Σώμα Αλλοδαπών Ομοθρήσκων», με έδρα την Πετρούπολη, για να παύσει τη λειτουργία του το 1796.

Στην Οδησσό σχολείο βασικής εκπαίδευσης, στο οποίο τα μαθήματα διεξάγονταν στα ελληνικά, λειτούργησε από το 1814. Σημαντική όμως υπήρξε η ίδρυση της Ελληνοεμπορικής Σχολής, του δεύτερου σπουδαιότερου ιδρύματος της πόλης μετά το Λύκειο Richelieu. Η σχολή συντηρούνταν με χρηματοδότηση των ελλήνων εμπόρων.

Το 2014 όταν οι φιλορώσοι αυτονομιστές κατέλαβαν διάφορες ζώνες στο έδαφος της Ουκρανίας, δεν άγγιξαν την Μαριούπολη. Τώρα αυτή η περιοχή εάν καταληφθεί θα επιτρέπει στη Μόσχα να συνδέσει την Κριμαία, την οποία έχει προσαρτήσει, με τα εδάφη των θυλάκων των αυτονομιστών και να εξασφαλίσει τον πλήρη έλεγχο στην ακτή της Αζοφικής Θάλασσας.

Τι σημαίνει αυτό; Η Ρωσία θα έχει τον πλήρη οικονομικό έλεγχο της θάλασσας και θα μπορεί να ασκεί ισχυρότερες πιέσεις στην ουκρανική κυβέρνηση.