Καταρρέουν τα Κέντρα Κοινωνικής Πρόνοιας - Όχι σε μοντέλο 3Κ/2018 λένε οι εργαζόμενοι

Την μονιμοποίηση τους ζητούν με επιστολή τους προς τον υπουργό Εργασίας, Γιάννη Βρούτση και την υφυπουργό Δόμνα Μιχαηλίδου οι επικουρικοί γιατροί των Κέντρων Κοινωνικής Πρόνοιας.

Μαλιστα την στήριξη στον αγώνα των επικουρικών γιατρών έχει εκφράσει και η Συνομοσπονδία Ατόμων με αναπηρία καθώς καταγγέλλει ότι χωρίς τις προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στα Κέντρα Κοινωνικής Πρόνοιας, δεν παρέχονται ποιοτικές υπηρεσίες στα άτομα με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις που φιλοξενούνται σε αυτά και η διακοπή της θητείας του επικουρικού προσωπικού θα οδηγήσει σε περαιτέρω υποστελέχωση και απαξίωση των συγκεκριμένων δομών.

Οι Επικουρικοί Εργαζόμενοι των Κέντρων Κοινωνικής Πρόνοιας όλης της χώρας, από τα μεγαλύτερα και πολυπληθή σε περιθαλπόμενους Κέντρα όπως το Αττικής, Κεντρικής Μακεδονίας, Κρήτης μέχρι τα μικρότερα απομακρυσμένα Θεραπευτήρια Χρόνιων Παθήσεων, εκφράζουν την αγωνία τους για την διασφάλιση των θέσεων εργασίας τους.

Οι περί τους 300 εν ενεργεία επικουρικοί εργαζόμενοι στα Κέντρα Κοινωνικής Πρόνοιας πανελλαδικά, εργάζονται με συνεχείς ανανεώσεις των συμβάσεών τους καλύπτοντας όλο αυτό το διάστημα όχι έκτακτες, αλλά πάγιες και διαρκείς ανάγκες, λόγω της σοβαρής έλλειψης μόνιμου προσωπικού. Η συντριπτική πλειοψηφία των επικουρικών εργαζομένων έχουν, όπως αναφέρουν, ξεπεράσει τους 24μήνες εργασίας, από τους οποίους το 50% περίπου φτάνουν ή ήδη έχουν περάσει τα 5 έτη συνεχόμενης εργασίας.

Η παραμονή του επικουρικού προσωπικού στις θέσεις και ειδικότητες στις οποίες εργάζεται, προκύπτει τόσο από τη ανάγκη απρόσκοπτης λειτουργίας των Κέντρων Πρόνοιας και παραπέρα ανάπτυξης του έργου τους λόγω των ολοένα αυξανόμενων αναγκών των ατόμων που εξυπηρετούνται.

Σύμφωνα με τους εργαζόμενους η μετατροπή των συμβάσεων τους σε "αορίστου χρόνου", θα αποτελούσε μια σοβαρή και δίκαιη λύση.

Σημειώνοντας οτι η προκήρυξη μόνιμου προσωπικού με επιπλέον μοριοδότηση τόσο των Δήμων (ΑΣΕΠ 3Κ/2018) όσο και του Υπουργείου Υγείας (ΑΣΕΠ 2Κ/2019), αποδείχτηκε ότι όχι μόνο δεν διασφαλίζει την εργασία των συμβασιούχων αλλά αποτελεί νόμιμο τρόπο απόλυσης των χιλιάδων συμβασιούχων.