Η οικονομική ανάπτυξη και το δημογραφικό,περνά και μέσα από την στήριξη της εργαζόμενης μητέρας

Σήμερα που γιορτάζουμε την ημέρα της γυναίκας, θα σταθώ στην εργαζόμενη μητέρα.

Η Γενική Γραμματεία Ισότητας κατέγραψε πρόσφατα την Ελληνική πραγματικότητα: Σήμερα μόνο το 20% των παιδιών κάτω των 3 ετών εξυπηρετούνται από βρεφονηπιακούς σταθμούς, ποσοστό πολύ μακρυά από το 67%, που είναι ο Ευρωπαϊκός στόχος. Από τους εργαζόμενους που αναγκάζονται να σταματήσουν τη δουλειά όταν κάνουν παιδί, το 80,45% είναι γυναίκες. Άλλωστε στην χώρα μας μόνο το 48% των γυναικών εργάζονται, όταν ο μέσος όρος της ΕΕ είναι 66,5%. Μετά από αυτά τα στοιχεία, δεν προκαλεί έκπληξη να ακούμε ιστορίες στον περίγυρό

μας, που, στην αναζήτηση εργασίας, γυναίκες ακούν συχνά τον υποψήφιο εργοδότη να τις ρωτά αν έχουν μικρά παιδιά, αν σκοπεύουν να κάνουν παιδιά, και πώς θα τα φέρουν πέρα. Ίσως μάλιστα, ως ένα βαθμό, μπορούμε να αποδώσουμε την σημαντική μείωση των γεννήσεων και στην απροθυμία των γυναικών να αναλάβουν κυρίως αυτές το όποιο βάρος που συνεπάγεται το παιδί.

Μία τέτοια κατάσταση θα έπρεπε να μας ενοχλεί καθημερινά, και όχι μόνο κάθε 8η Μαρτίου. Η μειωμένη συμμετοχή των γυναικών στην οικονομία, δεν σημαίνει μόνο ότι η οικονομία στερείται το μισό εργατικό δυναμικό, με τις δεξιότητες και ευαισθησίες που αυτό έχει. Σημαίνει επίσης ότι η πολιτεία επενδύει στις σπουδές και μετά αφήνει τις γυναίκες αβοήθητες, οπότε εκείνες σταματάνε την εργασία τους ή υποαπασχολούνται: δεν καταφέρνουννα αξιοποιήσουν επαρκώς τις δυνατότητές τους, να αυτονομηθούν, αλλά και να αυξήσουν την δική τους προσωπική ικανοποίηση.

Υπάρχουν ακόμη πολλά που μπορούν να γίνουν, και μάλιστα πολλά από αυτά χωρίς ιδιαίτερο κόστος. Για παράδειγμα, ως Δήμαρχος Μελισσίων, είχαμε εφαρμόσει με τους συνεργάτες μου διευρυμένο ωράριο σε έναν παιδικό σταθμό του Δήμου μας, με σκοπό να εξυπηρετούμε τους εργαζόμενους γονείς που δεν μπορούσαν να παραλάβουν τα παιδιά τους το μεσημέρι. Η μεγάλη ανταπόκριση έδειξε την ανάγκη ύπαρξης τέτοιων δομών στήριξης των νέων γονέων, ειδικά των μητέρων.

Σήμερα επιβάλλεται περισσότερο παρά ποτέ να στηριχθεί η μητρότητα και η εργαζόμενη μητέρα. Αντικειμενικά οι ευθύνες της «μάνας» είναι περισσότερες, απαιτούν χρόνο, χρήματα και σε συνδυασμό με τις σημερινές συνθήκες ζωής, αποτρέπουν πολλές γυναίκες να τεκνοποιήσουν. Έτσι η γονιμότητα από 2,2 που ήταν το 1980, μειώθηκε σε 1,3 το 2017. Πραγματικά ραγδαία πτώση.

Μέτρα όπως κάλυψη των αναγκών σε παιδικούς σταθμούς, διετής υποχρεωτική προσχολική αγωγή, δημιουργία κέντρων δημιουργικής απασχόλησης παιδιών, ολοήμερα σχολεία, πραγματικά βοηθούν την εργαζόμενη μητέρα και κατ΄ επέκταση τη σύγχρονη οικογένεια.

Παράλληλα επιβάλλεται για όσεςμητέρες έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν προσωρινά την εργασία τους, να δημιουργήσουμε ένα πρόγραμμα στήριξης όταν επιθυμούν να εργαστούν πάλι. Επίσης μέτρα χωρίς ιδιαίτερο δημοσιονομικό κόστος, όπως υπαγωγή στο χαμηλό συντελεστή ΦΠΑ ειδών πρώτης ανάγκης, προϊόντων γυναικείας υγιεινής κ.α., ανακουφίζουν τον οικογενειακό προϋπολογισμό. Εξαιρετικά σημαντικό επίσης είναι η επιλογή έναρξης της άδειας εγκυμοσύνης θα πρέπει να γίνεται από την έγκυο, χαλαρώνοντας το αυστηρό πλαίσιο που ισχύει σήμερα. Πρόκειται για ιδέες που εφαρμόζεται σε πολλές χώρες της ΕΕ.

Επίσης αν τα κίνητρα είναι περισσότερα στις περιπτώσεις τεκνοποίησης σε ηλικία κάτω των 30 ετών και σε περιπτώσεις τεκνοποίησης τους δεύτερου παιδιού, αμέσως μετά το πρώτο, τότε θα έχουμε και ουσιαστική θετική επίδραση στη γονιμότητα και στο δημογραφικό.

Υπάρχουν και άλλα που μπορούν να γίνουν, σε συνεννόηση με τους κοινωνικούς εταίρους, όπως για παράδειγμα η αύξηση του χρόνου προστασίας από απόλυση, και η επέκτασή της στους πατέρες. Η Πολιτεία έχει την υποχρέωση να ενθαρρύνει τέτοιες πολιτικές.

Ας μην ξεχνάμε όμως την βασική προϋπόθεση: μία οικονομική πολιτική για την ανάκαμψη της Ελλάδας που θα παράγει μεγαλύτερο πλούτο, περισσότερες δουλειές. Αυτή περνά μέσα από τη μείωση του κόστους του δημοσίου τομέα, τη μείωση της φορολογίας και των εισφορών, ούτως ώστε η εργασία να γίνει πιο ελκυστική, αλλά και την βελτίωση του πλαισίου της επιχειρηματικότητας για την προσέλκυση περισσότερων επενδύσεων. Η ενίσχυση του εργατικού δυναμικού της χώρας, περνά και μέσα από τη διεύρυνση της απασχόλησης των γυναικών. Γυναίκες που σήμερα δεν εργάζονται γιατί επιλέγουν να σταθούν κοντά στα παιδιά τους, αν η πολιτεία σταθεί κοντά της στις ανάγκες της μητρότητας, τότε εκείνες θα μπορέσουν να ξαναμπούν στην αγορά εργασίας, να παράξουν πλούτο για τη χώρα, να φέρουν εισόδημα στην οικογένεια, να πληρώσουν ασφαλιστικές εισφορές. Είναι μια τεράστια δεξαμενή εργατικού δυναμικού και μάλιστα με ιδιαίτερες ικανότητες και δεξιότητες.

Τέλος, οι γυναίκες δεν είναι μόνο μητέρες. Η βελτίωση της θέσης τους δεν περνά μόνο από την οικογενειακή πολιτική. Όσοι έχουμε κόρες, βλέπουμε την σημασία της ανατροφής, που οι ίδιοι οι γονείς δίνουμε στα παιδιά μας, αλλά και τον ρόλο του σχολείου. Ο σεβασμός διδάσκεται και καλλιεργείται με το παράδειγμα, και αυτό πρέπει να το θυμούμαστε κάθε μέρα, άνδρες και γυναίκες και όχι μόνο την 8η Μαρτίου.

(*) Ο κ. Γραφάκος είναι Οικονομολόγος με μεταπτυχιακές σπουδές στη Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΜΒΑ), στην Τραπεζική και στον Τουρισμό, υποψήφιος διδάκτορας. Υποψήφιος Βουλευτής Νέας Δημοκρατίας στον Βόρειο Τομέα Αθηνών, πρώην Δήμαρχος Μελισσίων